ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ 1986 - ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ


O Συναξαριστής της ημέρας.


Πέμπτη, 5 Απριλίου 2018

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ, Ο Μυστικός Δείπνος. Κλαυδίου, Διοδώρου και των συν αυτοίς μαρτύρων, Θεοδώρας οσίας της εν Θεσσαλονίκη, Γεωργίου νεομάρτυρος του εν Εφέσω (1801).

Κατά τη Μ. Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση: (α) Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου. (β) Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ' εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. (γ) Της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του. Και (δ) Της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα. 
Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν' αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει σ' όλους ότι δεν πρέπει να επιζητούμε τα πρωτεία. Μετά τη νίψη των ποδιών λέγει: «όποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους».

«ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ» -- Αθωνικά άνθη


Πάσχα δεν τελούμε μόνο μια φορά το χρόνο σαν «εορτή εορτών και πανήγυριν πανηγύρεων». Εάν ο Χριστός είναι «μεθ΄ ημών πάσας τας ημέρας της ζωής ημών», άρα Πάσχα τελούμεν εις ολόκληρον τον βίον μας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ερμηνεύων τον παραπάνω λόγον του Χριστού, λέγει: Ο Ευαγγελιστής δεν είπε «τρίτον ήδη τούτο προς αυτούς ήλθεν επί Τιβεριάδος», αλλά «εφανερώθη», δεικνύων ότι είναι μαζύ τους, αλλά μη βλεπόμενος αισθητώς, επειδή έδινε την δύναμη στους μαθητάς να τον βλέπουν όποτε ήθελε. Γιατί αυτή είναι η δύναμη των αθανάτων σωμάτων. Είναι λοιπόν κοντά μας ο Χριστός, αδελφοί, έστω και αν δεν φαίνεται. Γι΄ αυτό είπε και στους Αποστόλους κατά την Ανάληψή του· «Ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Επομένως πρέπει να αισθανώμεθα δέος προς τον Χριστόν σαν παρόντα κάθε ημέρα και να εκτελούμε τις εντολές του. Αν και δεν μπορούμε να τον βλέπουμε τώρα με τα μάτια του σώματος, όμως, εάν έχουμε νήψη, μπορούμε να τον βλέπουμε συνεχώς με τα μάτια της διανοίας. Και όχι μόνον απλώς, να τον βλέπουμε, αλλά και να κερδίζουμε έτσι πολλά αγαθά. Γιατί αυτή η νοερά θέα του Χριστού συνεπάγεται την αναίρεση κάθε αμαρτίας, καταλύει κάθε κακό πάθος και μας αλλοτριώνει από κάθε τι κακό. Η μυστική αυτή θέα προξενεί κάθε αρετή, γεννά την καθαρότητα και την απάθεια και χαρίζει τελικά την αιώνια ζωή και την απέραντη βασιλεία.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ -- Αλέξ. Παπαδιαμάντη


Τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ γυναικὸς μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου πάθους τοῦτο γέγονε.

Κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον, δύο ἡμέρας πρὸ τοῦ Πάσχα, τοῦ Ἰησοῦ εὑρισκομένου ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἁμαρτωλὸς ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου βαρυτίμου, τὸ ὁποῖον κατέχεεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ. Ἐπειδὴ δὲ οἱ μαθηταὶ ἐσκανδαλίσθησαν διὰ τοῦτο, ὁ Ἰησοῦς εἶπεν: «Ἔργον καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. . . βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦτο, ἐν ὅλω τῷ κόσμῳ λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς».

Ταύτῃ δὲ τῇ ἡμέρᾳ βλέποντες οἱ Γραμματεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς, ὅτι ἡ εὔνοια τοῦ λαοῦ ἔτι μᾶλλον ηὔξανε πρὸς τὸν Ἰησοῦν, συνεφώνησαν μετὰ τοῦ Ἰούδα νὰ δώσωσιν αὐτῷ 30 ἀργύρια ἵνα παραδώσῃ τὸν Ἰησοῦν. Ἀπὸ ταύτης δὲ τῆς στιγμῆς ἐζήτει ὁ προδότης εὐκαιρίαν, ἵνα αὐτὸν αὐτοῖς παραδῷ.

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - Αλεξανδρεύς (όλο το κείμενο)


1
Ό,τι ξέρετε από τη ζωή μου κράτησε λίγες στιγμές. Για ό,τι προηγήθηκε κάνετε απλές υποθέσεις. Το τι ακολούθησε μοιάζει συχνά να μη σας ενδιαφέρει καν. Μοιάζετε σαν τα μικρά εκείνα παιδιά που κρατιούνται σ΄ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού από τη βεβαιότητα του “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. Σ' όλες τις δυσκολίες του ήρωα, σ' όλα τα βάσανα και τις κακοτυχιές του, σ' όλα τα λάθη και τις πτώσεις του σφιχταγκαλιάζετε την σιγουριά του καλού τέλους των πραγμάτων (κατόρθωμα κάθε καλού παραμυθά) και διώχνετε σαν ενοχλητική λεπτομέρεια όσα έγιναν πριν από εκείνο. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μα ό,τι είχα ζήσει ως τα τότε ήταν αδύνατο να με κάνει να πιστέψω πως θα είχε καλό τέλος η ζωή μου.
Στην κοινωνία μας το να είσαι πόρνη σε έκανε υποχρεωτικά να συμβιβαστείς με το αναπόφευκτο κακό τέλος σε τούτη τη ζωή και στην άλλη. Η παρουσία των ρωμαίων κατακτητών πρόσφερε βέβαια μια μικρή ανακούφιση τη σύγκριση σου  με τα δικά τους ήθη. Και κείνη όμως χανόταν αμέσως μόλις συνειδητοποιούσα πως εγώ δεν ανήκα σε εκείνους. Δεν θα κρινόμουν ούτε από τους ανθρώπους ούτε από το Θεό όμοια μ’ εκείνους. Είχα το “χάρισμα” και την κατάρα να ανήκω στον εκλεκτό λαό του Θεού. Χάρισμα και κατάρα σαν δύο όψεις του κήνσου που άφηναν οι πελάτες μου φεύγοντας από κοντά μου.

***

Ανώνυμος άφησε σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - Αλεξανδρεύς (όλο το κείμενο)":

“Μη φοβάσαι την αγάπη μου, μη φοβάσαι την αγάπη σου, μου είπε. Ούτε εγώ τη φοβάμαι. Η τέλεια αγάπη πετάει έξω κάθε φόβο. Αυτό είναι το δικό σου κλειδί για τον Παράδεισο: η αγάπη. Μην το πετάξεις.”

Τρομερά και αποκαλυπτικά λόγια.....λόγια που καταδεικνύουν και το τί ζούμε με μεγάλη και πρωτόγνωρη ένταση τα τελευταία 100 περίπου χρόνια....τον τρομερό πόλεμο εναντίον της τέλειας και αληθινής αγάπης.....

19η ΕΚΠΟΜΠΗ - Μ. Δευτέρα (2018-4-2) Ο π.Θ. Ζήσης στο ''Ράδιο Ενημέρωση 92,2''


ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ -- του αειμνήστου Στέργιου Ν. Σάκκου Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου


Η χαρά καί ὁ πόνος, τό γέλιο καί τό δάκρυ, ἡ εὐφροσύνη καί ἡ ὀδύνη χαρακτηρίζουν δύο καταστάσεις ἐντελῶς ἀντίθετες, ἀλλά καί ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένες μέσα στήν καθημερινή μας ζωή. ᾿Αποτελοῦν τίς δύο ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος. Καί θά ἦταν ἄκριτο ἀλλά καί ἀδύνατο νά ἐξαλείψουμε ἤ ἔστω νά παραβλέψουμε τήν μία ἀπό αὐτές τίς δύο ὄψεις, διότι θά καπηλεύαμε ἔτσι τό νόμισμα, θά ἀχρηστεύαμε τήν ζωή. ᾿Επιφανεῖς καί ἄσημοι, σοφοί καί ἁπλοϊκοί, ἅγιοι καί ἄγριοι γεύονται ἀναπόφευκτα καί τόν πόνο καί τήν χαρά. ᾿Ακόμη καί ὁ θεάνθρωπος Κύριός μας ὑποτάχθηκε σ᾿ αὐτή τήν πραγματικότητα. ῾Η ζωή του, πού φανερώνεται στόν κόσμο μέ τήν ταπείνωση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ καί καταλήγει στήν δόξα τῆς ἀφθαρτοποιήσεως τοῦ φθαρτοῦ σώματος καί τῆς ἀθανατοποιήσεως τοῦ θνητοῦ ἀνθρώπου, σηματοδοτεῖται ἀπό τόν σταυρό καί τήν δόξα καί περνᾶ ἀπό τό Πάθος στήν ᾿Ανάστασι. ᾿Αλλά ὁ πόνος καί ἡ χαρά τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἔχουν κάτι τό μοναδικό. Προσφέρονται στόν κάθε ἄνθρωπο, πού θά ἤθελε νά τά οἰκειοποιηθεῖ καί νά τά ἀξιοποιήσει, ὡς ἀντίδοτο τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου. Κάτι περισσότερο· γίνονται ὁ μετασχηματιστής, πού καί τήν χαρά τελειοποιεῖ καί μονιμοποιεῖ, ἀλλά καί τήν λύπη μεταλλάσσει καί μεταστοιχειώνει σέ χαρά.