HOW OFTEN SHOULD WE RECEIVE HOLY COMMUNION? by Macarius Notaras 18th Century Archbishop of Corinth


To receive Communion the usual two or three times a year is good and helpful, but to receive Communion more frequently is far better. Remember, the nearer a person comes to the light, the more light he gets. The closer he draws to the fire, the warmer he is. The nearer he approaches sanctity, the more saintly he becomes.
In the same way, the more often one draws near to God in Communion, the more one receives light and warmth and holiness. My friend, if you are worthy to make your Communion two or three times a year, you are worthy of making it more often, as St. John Chrysostom tells us, by maintaining your own earlier preparation and worthiness.
But what does stop us from taking Communion?

π. Θεόδωρος Ζήσης, Από τον δριμύ χειμώνα του Οικουμενισμού στο έαρ της Ορθοδοξίας


Σχόλιο του Καθηγητού κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου


Ἀξίζουν πολλά συγχαρητήρια στόν κ. Πανταζῆν διά τήν φιλαλήθειαν καί τήν ὁμολογίαν του. Ἔχω κι ἐγώ μέγα σεβασμόν πρός τά κεκοιμημένα πρόσωπα πού ἀναφέρει, διότι ἔχω ὠφεληθῆ πολύ (πνευματικῶς) ἀπό αὐτά, ἀλλά, ὅπως ὀρθῶς λέγει, "φίλος μέν Πλάτων, φιλτάτη δέ ἡ Ἀλήθεια." Ὁ Θεός εἶναι Δίκαιος καί θά τούς κρίνῃ Δικαίως. Ἡμεῖς, ὅμως, πρέπει ν' ἀκολουθοῦμε τήν διδασκαλίαν καί πρᾶξιν τῶν Ἁγίων, τῶν ἱερῶν Γραφῶν καί τῶν Συνόδων. Ἀλλιῶς, θά ὁδηγηθοῦμε εἰς πλάνας. Ὅποιος κοινωνεῖ συνειδητῶς μέ τήν αἵρεσιν δέν δύναται προφανῶς νά θεωρῆται Ἅγιος! Διότι τότε περνᾶ στόν ἀκατήχητον λαόν "ἕτερον Εὐαγγέλιον"! Αὐτός ἀκριβῶς εἶναι ὁ στόχος τῶν Οἰκουμενιστῶν μέ τίς "ἁγιοποιήσεις" τῶν τελευταίων ἐτῶν. Ἡ "ΠΠ" τίς δέχεται, διότι ἡ "ὁμολογία" της εἶναι ἐλλιπής, ἤ μᾶλλον κρυπτο-οικουμενιστική.

28 Φεβ 2018, 3:56:00 μ.μ. 


ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.


Πέμπτη, 1 Μαρτίου 2018

Ευδοκίας οσιομάρτυρος, Δαμνίνης οσίας, Μαρκέλλου και Αντωνίνης μαρτύρων.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ φώτισε τὴν καρδιά της καὶ μὲ τὶς νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ εἶδε ὀπτασία, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο Θεόδοτο καὶ βαπτίσθηκε. Ἡ ὀπτασία ἦταν ἡ ἑξῆς: Παρατηροῦσε Ἄγγελο Θεοῦ νὰ ὁδηγεῖ αὐτὴν πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ ἄλλους Ἀγγέλους νὰ τὴ συγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.

Τη ΚΗ΄ (28η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, η Αγία Νεομάρτυς ΚΥΡΑΝΝΑ η σωφρονεστάτη, κατά την Θεσσαλονίκην εν βασάνοις τελειούται, εν έτει αψνα΄ (1751).


Κυράννα η κυριώνυμος και πάγκαλος νύμφη του Χριστού κατήγετο από εν χωρίον της Θεσσαλονίκης καλούμενον Αβυσσώκα. Ήτο δε τέκνον Χριστιανών γονέων, ωραιοτάτη και διήγε ζωήν σεμνήν και σώφρονα. Αλλ’ ο μισόκαλος διάβολος την εφθόνησε δια τας αρετάς της και μη δυνάμενος να την μολύνη με αισχρούς λογισμούς και ατόπους πράξεις κρυφίως, εύρεν όργανον της κακίας του ένα Αγαρηνόν Γενίτσαρον, όστις ήτο εις το χωρίον εισπράκτωρ των αυθεντικών εισοδημάτων. Ούτος ετρώθη από σατανικόν έρωτα προς την κόρην και ήρχισεν, ο μιαρός, να την κολακεύη με διαφόρους τρόπους, δια να την φέρη εις τον σκοπόν του· αλλ’ η παρθένος δεν τον εδέχετο ουδόλως, εκείνος δε της υπέσχετο να της δώση όσα χρήματα θέλει και να της κάμη πολύτιμα φορέματα, εάν δεχθή, ει δε μη, απειλούσε να την βασανίση σκληρώς και τελευταίον να την θανατώση.

Ἡ τέλεια συντριβὴ τοῦ ἐγωϊσµοῦ ἀνέδειξε τὸν ὑποτακτικὸ Ζαχαρία ἀνώτερο πνευµατικὰ ἀπὸ τὸν Γέροντά του Μωϋσῆ :


«Ὁ ἀββὰς Μωϋσῆς εἶπε στὸν Ἀββᾶ Ζαχαρία: 
-Πές µου, τί νὰ κάµω; Ἐκεῖνος, µόλις ἄκουσε αὐτὸ τὸ λόγο, ἔκαµε ἐδαφιαία µετάνοια καί, πέφτοντας στὰ πόδια του, λέγει: Ἐσὺ ρωτᾶς ἐµένα, πάτερ; Καὶ τοῦ λέει ὁ Γέροντας: 
-Πίστεψέ µε Ζαχαρία: εἶδα τὸ ἅγιο Πνεῦµα νὰ κατεβαίνει ἐπάνω σου, καὶ γι’ αὐτὸ ἀναγκάζοµαι καὶ σὲ ρωτῶ. Τότε ὁ ἀββὰς Ζαχαρίας ἔβγαλε τὸ κουκούλιο ἀπὸ τὸ κεφάλι του, τὸ ἔβαλε κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του καί, ἀφοῦ τὸ τσαλαπάτησε εἶπε: 
-Ἂν δὲν συντριβεῖ ὁ ἄνθρωπος µὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, δὲν µπορεῖ νὰ γίνει µοναχός!

Τη ΚΗ΄ (28η) του μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη των Οσίων Γυναικών ΜΑΡΑΝΑΣ και ΚΥΡΑΣ.


Μαράνα και Κύρα αι Άγιαι γυναίκες είχον πατρίδα την Βέρροιαν της Συρίας, έζων δε κατά τους χρόνους του Επισκόπου Κύρου Θεοδωρήτου (393-458), ήσαν δε αμφότεραι περιφανούς και εξόχου καταγωγής, η δε ανατροφή των ήτο ομοία με το γένος των. Αύται όμως αι αοίδιμοι, καταφρονήσασαι την λαμπρότητα του γένους και όλα τα τερπνά και χαροποιά της ζωής ταύτης, έκτισαν έξω της πόλεως μικρόν περιτείχισμα και εισελθούσαι εντός αυτού έφραξαν την θύραν με λίθους και πηλόν. Βλέπουσαι αυτάς τας δύο αι υπηρέτριαι αυτών, ηθέλησαν και αυταί να ζήσωσι παρομοίαν ζωήν. Διέταξαν λοιπόν αυτάς αι τούτων δέσποιναι να κτίσωσιν έξω του ιδικού των περιτειχίσματος μικρόν κελλίον και εκεί να αγωνίζωνται· έβλεπον δε εκ τινος παραθύρου τα υπό των υπηρετριών των τελούμενα και τας παρεκίνουν να προσεύχωνται συχνότερον, θερμαίνουσαι αυτάς εις τον έρωτα του Θεού ακόμη περισσότερον.

Τό λιγώτερο πού μπορεῖ κανείς νά πῇ γιά τήν, οὐσιαστικά ἀνύπαρκτη, ἐξωτερική ἑλληνική «πολιτική» εἶναι ἡ λέξη: ΝΤΡΟΠΗ


Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσηςκ. ΑΝΔΡΕΑΣ ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις:
«Οἱ εἰδήσεις πού ἔρχονται ἀπό τόν χῶρο τῆς Βορείου Ηπείρου εἶναι ἰδιαίτερα ἀνησυχητικές. Ἀκούγεται μετ’ ἐπιτάσεως, ὅτι γίνονται συζητήσεις ἀνάμεσα στήν Ἑλληνική καί τήν Ἀλβανική Κυβέρνηση, προκειμένου ἡ γειτονική χώρα νά ἐνταχθῇ στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.

Ἀλλά οἱ συζητήσεις αὐτές:
1) Εἶναι ἐντελῶς μυστικές καί, τό χειρότερο, γίνονται ἐν ἀγνοίᾳ τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Ἄν, ὅμως, οἱ Βορειοηπειρῶτες δέν γνωρίζουν «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα», τότε πῶς εἶναι δυνατόν νά διεξάγωνται διαπραγματεύσεις ἐρήμην τῶν γηγενῶν κατοίκων τῆς προαιωνίως Ἑλληνικῆς Βορείου Ἠπείρου; Ρωτᾶμε, γιατί κάποια ἡμερήσια ἐπαρχιακή ἐφημερίδα δημοσίευσε τήν εἴδηση (χωρίς νά ὑπάρξῃ διάψευση) ὅτι Ἑλλάδα καί Ἀλβανία ἔχουν συμφωνήσει ἡ μέν δεύτερη νά δεχθῇ νά μήν κάνη λόγο γιά τούς «Τσάμηδες», ἡ πρώτη δέ νά μήν ἀναφέρῃ ὡς ὑπαρκτό τό θέμα καί τό ὄνομα Βόρειος Ἤπειρος!

Τη ΚΗ΄ (28η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΝΕΣΤΩΡ σταυρωθείς τελειούται.


Νέστωρ ο Άγιος Μάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου και του ηγεμόνος Πουπλίου εν έτει σν΄ (250), κατήγετο δε από την Πέργην της Παμφυλίας. Αλλά επειδή εσέβετο τον Χριστόν, συνελήφθη υπό του άρχοντος Ειρηνάρχου και εφέρθη εις τον ηγεμόνα. Ομολογήσας λοιπόν ενώπιον αυτού την εις Χριστόν Πίστιν, εσταυρώθη· όθεν, ευχαριστών τον Θεόν με πολλάς ευχαριστίας και τους Χριστιανούς στηρίζων εις την Πίστιν, παρέδωκε το πνεύμα και έλαβεν ο αοίδιμος τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Σήμερα ειναι η μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρα Προτερίου που τον κατέσφαξε ο Μονοφυσίτης Αίλουρος με τους μοναχούς του. Τώρα οι Οικουμενιστές δέχονται την "αγιοκατάταξή" του, καθώς και του φονιά του Αγίου Φλαβιανού Μονοφυσίτου Διόσκορου!!!!!

Τη ΚΗ΄ (28η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΡΟΤΕΡΙΟΥ  Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, καλάμοις οξέσι σφαγέντος.                          

Προτέριος ο ένδοξος Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν τη Αλεξανδρεία Εκκλησίας εν έτει υν΄ (450), κατά τους χρόνους των αοιδίμων βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας· ότε δε συνεκροτήθη η Τετάρτη Αγία Οικουμενική Σύνοδος εν έτει υνα΄ (451), ανέβη και αυτός εις την Κωνσταντινούπολιν μετά των άλλων Αλεξανδρινών Επισκόπων και Πρεσβυτέρων και πολύ ηγωνίσθη κατά της αιρέσεως των Μονοφυσιτών. Αφ’ ου δε απέθανεν ο Αλεξανδρείας Απολινάριος, όστις ανήλθεν εις τον επισκοπικόν θρόνον μετά τον Μονοφυσίτην Διόσκορον τον εν τη Τετάρτη Οικουμενική Συνόδω καθαιρεθέντα, εδέχθη τον θρόνον της Αλεξανδρείας ο θείος ούτος Προτέριος, προβληθείς υπό πάσης της Συνόδου. Επειδή δε οι Μονοφυσίται και ακόλουθοι του Ευτυχούς εποίουν ταραχάς εις την Αλεξάνδρειαν και ηπείλουν ότι θα εμποδίσωσι την μεταφοράν του σίτου εξ Αλεξανδρείας εις Κωνσταντινούπολιν, δια τούτο ο βασιλεύς Μαρκιανός διέταξε να μεταφέρωσι τον σίτον εκ του εσωτερικού της Αιγύπτου δια του Νείλου εις το Πηλούσιον και όχι εις την Αλεξάνδρειαν. Όθεν οι κάτοικοι της Αλεξανδρείας, βασανιζόμενοι υπό της πείνης, έβαλον μεσίτην εις τον βασιλέα τον θείον Προτέριον· ο δε βασιλεύς, πεισθείς εις την μεσιτείαν και παράκλησιν του Αγίου, προσέταξε να μεταφέρεται και πάλιν ο σίτος εις την Αλεξάνδρειαν.

«Ἐζοῦσε σ’ ἕνα κοινόβιο κάποιος µοναχός, ὁ ὁποῖος ἔπαιρνε πάνω του ὅλα τὰ βάρη τῶν ἀδελφῶν·


κ’ ἔφτανε νὰ κατηγορεῖ τὸν ἑαυτό του ἀκόµη καὶ γιὰ τὸ ἁµάρτηµα τῆς πορνείας. Μερικοί, ὅµως, ἀπὸ τοὺς µοναχούς, µὴ γνωρίζοντας τὴν ἐνάρετη τακτικὴ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἄρχισαν νὰ γογγύζουν καὶ νὰ τὸν κατηγοροῦν, λέγοντας: -Πόσα ἔργα κακὰ ἔκαµε τοῦτος ὁ ἀδελφός, ποὺ δὲν κάνει βέβαια καὶ καµµιὰ ἐργασία! Ὁ ἡγούµενος, ὡστόσο, ποὺ ἐγνώριζε καλὰ τὴν ἐνάρετη ζωή τοῦ ἀδελφοῦ, εἶπε στοὺς ἄλλους µοναχούς: Ἐγώ, ἀδελφοί µου, προτιµῶ τὸ ἕνα ψαθὶ ποὺ κάνει αὐτὸς ὁ µοναχὸς µὲ ταπείνωση, παρὰ ὅλα τὰ ἄλλα δικά σας, γιὰ τὰ ὁποῖα περηφανεύεστε. Καὶ θέλοντας νὰ τοὺς δείξει τὴν ἀλήθεια ἐκείνων τῶν λόγων του, κουβάλησε ὅλα τὰ ἔργα τῶν µοναχῶν, κ’ ἔφερε καὶ τὸ ἕνα ψαθὶ τοῦ ἀδελφοῦ ἐκείνου. Τότε ἄναψε φωτιὰ καὶ ἔρριξε ὅλες τὶς ψάθες στὶς φλόγες. Κ’ ἐνῷ κάηκαν ὅλα, ἔµεινε ἀνέγγιχτο ἀπὸ τὴ φωτιὰ τὸ ψαθὶ τοῦ ἀδελφοῦ! Μόλις εἶδαν αὐτὸ τὸ πρᾶγµα οἱ ἀδελφοὶ φοβήθηκαν πολύ, τοῦ ἔβαλαν µετάνοια, καὶ ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἑξῆς τὸν εἶχαν σὰν πατέρα»

Η φιλαργυρία


Λέγει ο Απ. Παύλος: «ρίζα γαρ πάντων των κακών εστιν η φιλαργυρία, ης τινες ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και εαυτούς περιέπειραν οδύναις πολλαίς». (Α´ Τιμ. στ´10). Δηλαδή ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Μερικοί κυριευθέντες από την όρεξη και την σφοδρά επιθυμία, που γεννά αυτή από το χρήμα, απεπλανήθησαν από την πίστη και έμπηξαν στον εαυτόν τους σαν άλλα καρφιά πολλούς πόνους και αγωνίες. Η φιλαργυρία είναι φοβερό πάθος που πρέπει να το νικήσουμε. Κάποτε ρώτησε ο Αββάς Ιωσήφ τον Όσιο Σισώη.
– Πόσο καιρό χρειάζεται ο άνθρωπος να κόψη τα πάθη;

Διακοπή μνημοσύνου


«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).
Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.
«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.
«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΥΣ – ΑΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑΣ


Στάλθηκε η παρακάτω παράκληση για δημοσίευση στα Ιστολόγια “Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση” και “Ομολογία”. Και τα δύο αρνήθηκαν να το δημοσιεύσουν ενώ οι ίδιοι κλαίγονται όταν αρνούνται να δημοσιεύσουν τα σχόλιά τους οι άλλοι. “Ό συ μισείς, ετέρω μή ποιήσεις”. Αρνήθηκαν να το δημοσιεύσουν όχι μόνο από εμπάθεια αλλά και διότι αποκαλύπτει την τραγική ανακολουθία και φοβερή υποκρισία τους.
“Ασπάζομαι ολοψύχως τις Ορθόδοξες θέσεις αυτές του π. Ευθυμίου, οι οποίες δεν είναι κατ΄ ουσίαν δικές του αλλ’ εκφράζει τις θέσεις του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου και όχι μόνο αλλά πολλών άλλων Αγίων Πατέρων. Επεκτείνω όμως την κατηγορία του συμβιβασμού στα Ιστολόγια “Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση” και “Ομολογία”, τα οποία ελπίζω να δείξουν την δέουσα δικαιότητα και να αναρτήσουν, αν θέλουν, επί ίσοις όροις, την ελεγκτική μου ανταπόκριση, η οποία γίνεται “με αγάπη εν αληθεία” και ας είναι καυστική…

http://www.wallingoff.com/904   (του θεολόγου Νικολάου Πανταζή)

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΥΣ – ΑΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑΣ
Σε πρόσφατο άρθρο του πνευματικού μου, π. Ευθυμίου Τρικαμηνά:


***

 SCRIPTA MANENT άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "":

Θα το ανεβάσουμε κι εμείς

ΥΣ
ούτε μονόστηλο σχόλιο δεν μας ανεβάζει το πατερική παράδοση
κατά τ’ άλλα κάνουν ενημέρωση...


***
Σ.σ. Δυστυχώς σχεδόν όλα τα "ορθόδοξα" ιστολόγια κάνουν το ίδιο. Έχω προσωπική εμπειρία...

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ


Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.


Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου 2018

Τη ΚΗ΄ (28η) του μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Συναθλητού του Αγίου Προκοπίου του Δεκαπολίτου.                 

Βασίλειος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του Ισαύρου Λέοντος Γ΄ του Εικονομάχου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ψιζ΄ - ψμα΄ (717 – 741), νέος δε την ηλικίαν έγινε Μοναχός και υπεβάλλετο εις αυστηράν άσκησιν. Πρώτον λοιπόν, καλώς αγωνισάμενος, αντέστη ύστερον ανδρείως εις τους Εικονομάχους, δια τον σεβασμόν και την προσκύνησιν των Αγίων Εικόνων. Διο συνελήφθη υπ’ αυτών και ετιμωρήθη πολύ ο αοίδιμος. Αλλά παρά τας τιμωρίας δεν υπεχώρησεν από την καλήν ταύτην αντίστασιν, αλλά εκήρυττε την αλήθειαν της Ορθοδοξίας έως θανάτου, έχων ως συναγωνιστήν και τον θείον Προκόπιον τον Δεκαπολίτην, τον εορταζόμενον κατά την εικοστήν εβδόμην του παρόντος μηνός Φεβρουαρίου. Τούτου ένεκα και ξεσμούς παρά των Εικονομάχων έλαβεν εις όλον το σώμα και μάλιστα τον τράχηλον και εις φυλακήν ερρίφθη. Αφ’ ου δε ο Ίσαυρος Λέων απέθανεν, ηλευθερώθη ο Άγιος εκ της φυλακής και ηκολούθει πάλιν την προτέραν ασκητικήν πολιτείαν, πολλούς μεν αμαρτωλούς παρακινών εις την αρετήν δια του λόγου και του παραδείγματός του, πολλούς δε κακοδόξους επιστρέφων εις την Ορθόδοξον Πίστιν. Με τοιούτον λοιπόν τρόπον πολιτευσάμενος ο μακάριος, χαίρων και ευχαριστών τον Θεόν απήλθε προς Κύριον, ον εκ βρέφους ηγάπησεν.

ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΕΝΤΥΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ



ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ 4.2.2018 
                                                                                                                          27.2.2018
1. Οἱ  ἐκ γενετῆς Σιωνιστὲς ἢ οἱ προσκυνημένοι, στοὺς ὁποίους ἐδώσαμε ἐδῶ καὶ ἑβδομήντα πέντε (75) ἔτη χριστιανικὰ ὀνόματα διὰ νὰ μὴ τοὺς κάνουν οἱ Γερμαναράδες τοῦ μανιακοῦ καὶ σχιζοφρενοῦς Χίτλερ σαπούνι, μὲ τὴν ὑποστήρηξι τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων, βγαίνουν καὶ ἀπὸ πάνω. Καὶ ἄλλοι μὲν τὸ «παίζουν» δεξιοί, ποὺ εἶναι στὴν οὐσία ἐθνοκάπηλοι, ἄλλοι δὲ ἀριστεροί, ποὺ κατήντησαν Σοσιαληστές, ὅλοι τους χωρὶς τσίπα, χωρὶς φόβο Θεοῦ, καταδυναστεύουν τὸν εὐγενῆ, φιλότιμον, φιλοπρόοδον καὶ φιλειρηνικὸν Ἑλληνικὸν λαόν, τὸν ὁποῖον ἀποβλακώνουν μὲ τὰ χαζοκούτια, ναρκώνουν μὲ τὰ χημικά, ἐξαχρειώνουν μὲ τὰ διασκεδαστικά - ἐκφυλιστικὰ καὶ ὄχι ψυχαγωγικὰ θεάματα καὶ ἀκροάματα καὶ τὸν ἐξαθλιώνουν μὲ:
α. τὰ συνεχῆ ψαλιδίσματα μισθῶν καὶ συντάξεων.

Περὶ τῶν ἁγίων νηστειῶν -- Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ






Πολλν κα πείρων δωρεν παρ Θεο τος νθρώποις δεδωρημένων, ξαίρετον κα πρτον τ τς φρονήσεως δρον καθέστηκεν.
∆ιάκρισις γάρ στιν γαθο τε κα κακο·
δ ριστα διελν, ριστα κα τ συμφέρον ξελέξατο, τν λόγον χων τν ατ κατηκόων νίοχον.
Ταύτης στ τς φρονήσεως τόκος ριμος τ Σολομώντειον κενο ητν,
«Καιρς τ παντ πράγματι·»
τοτο δηλοντος το λόγου, τι τ πν στι τ γαθόν·
οκ ν τος οσι γρ τ κακν, φυγ δ μλλον το γαθο κα ναίρεσις.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΑΫΦΑΝΤΗΣ: "ΑΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ ΣΕ 7 ΚΡΑΤΙΔΙΑ..."


Διαβάζουμε ἕνα φοβερὸ παράδειγμα φιλαργυρίας καὶ ἴασή της στὸν βίο τοῦ Ὁσίου Παρθενίου Λαμψάκου.


Κάποτε περνώντας ὁ Ὅσιος ἀπὸ κάποια πόλι, βρῆκε τὸν Μητροπολίτη της πολὺ ἄρρωστο. Ὁ Ὅσιος κατάλαβε τὴν αἰτία τῆς ἀσθενείας του, ἡ ὁποία προερχόταν ἀπὸ τὴν φιλαργυρία καὶ μάλιστα ἀδικοῦσε τοὺς πτωχούς, καὶ τοῦ λέγει. «Γνώριζε ὅτι ἡ θλίψη αὐτὴ προῆλθε σὲ σένα ἀπὸ ψυχικὴ ἀσθένεια καὶ μάλιστα ἐπειδὴ ἀδίκησες πτωχούς. Ἐὰν ἀποδώσης τὸ ἄδικο, θὰ γίνης καλὰ καὶ στὴν ψυχή σου καὶ στὸ σῶμα. Ἐὰν ὅμως περιφρονήσης τὰ λόγια μου, οὔτε τὸ σῶμα θὰ γιατρευτῆ, οὔτε καὶ ἡ ψυχή σου». Πράγματι ὁ Ἀρχιερεὺς μετανόησε γιὰ τὴν ἀδικία ποὺ εἶχε κάνει, ἐξομολογήθηκε καὶ κάλεσε τὸν οἰκονόμο του νὰ φέρη τὸ ταμεῖο του. Τότε ὁ Μητροπολίτης τὸ ἔδωσε στὸν Ἅγιο νὰ τὸ κάνη ὅπως θέλει. Ὁ Ἅγιος ὅμως τοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς: «Ἐσὺ πρέπει νὰ τὸ μοιράσης μὲ τὰ ἴδια τὰ χέρια σου». Ἔτσι ἔκανε ὁ Μητροπολίτης, μοίρασε ὅσα εἶχε ἄδικα συγκεντρώσει καὶ θεραπεύτηκε τελείως σωματικὰ καὶ ψυχικά.

***
Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας":

Δεν είμαι 100%  σίγουρη δεν μπορώ να βρω το βίντεο του π. Νικόλαου αλλά νομίζω πως για αυτόν τον άγιο πρόκειται, παρουσιάστηκε στον γέροντα Αγάθωνα σε μια στιγμή που καταλάθος μάγκωσε κάπου το πριόνι εκεί που έκοβε ξύλα και πήγε να του κάνει ζημιά...



ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ OI ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΣΤΟ ΑΚΡΟΠΟΛ ;


Τη ΚΖ΄ (27η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, οι Όσιοι Πατέρες ημών ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και ΙΑΚΩΒΟΣ, εν ειρήνη τελειούνται.


Ασκληπιός και Ιάκωβος οι Όσιοι Πατέρες ηγωνίζοντο ασκητικώς εις τας ερήμους της Συρίας κατά τους χρόνους του Επισκόπου Κύρου Θεοδωρήτου (393- 458). Και ο μεν Ασκληπιός, ζήσας πρότερον με πολλούς και μηδέν βλαβείς εκ της συνοδείας, ύστερον μετεχειρίσθη την ασκητικήν και ερημικήν πολιτείαν, όθεν και διπλών ηξιώθη στεφάνων. Ο δε θείος Ιάκωβος, κεκλεισμένος ων εις μικρόν κελλίον, πλησίον εις εν χωρίον, Νιμουζάν καλούμενον, δεν ήναπτε φωτίαν, δεν είχε φως λύχνου, δεν εβλέπετο από ανθρώπους, αλλ’ απεκρίνατο δια μέσου τόπου τινός πλαγίως εσκαμμένου. Και μολονότι ήτο περισσότερον των ενενήκοντα χρόνων γέρων, δεν εξήλθεν όμως από το κελλίον εκείνο. Τοιουτοτρόπως έως τέλους αγωνιζόμενοι οι μακάριοι ηξιώθησαν των ουρανίων στεφάνων της ασκήσεως και συναγάλλονται εις τους απεράντους αιώνας μετά του Δεσπότου Χριστού. Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η Εξομολόγηση εξαφανίζει κάθε αμαρτία. -- Του ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ.


Να θυμάστε την αμαρτωλότητά σας και να θεωρείτε τον εαυτό σας άξιο της κολάσεως. Και ο απόστολος Παύλος ποτέ δεν ξεχνούσε πως ήταν πρώτα διώκτης της Εκκλησίας, μολονότι υστέρα οι απερίγραπτοι κόποι του γι΄ αυτήν μπορούσαν να εξαλείψουν τις αμαρτίες δέκα διωκτών. Ενώ όμως από το ένα μέρος δήλωνε, «ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι έδιωξα την εκκλησίαν του Θεού» (Α’ Κορ. 15:9), από το άλλο μέρος δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του. Με βέβαιη ελπίδα έγραφε: «Απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Β’ Τιμ. 4:8). «Την επιθυμίαν έχω εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι» (Φιλιπ. 1:23).

Η δε μήτηρ αυτών, εννοήσασα το νόημα των λόγων του Ποιμένος... Η δε Μικτή Μονή του "γέροντα" Σωφρόνιου του Έσσεξ Αγγλίας δεν εννοεί το νόημα....


Ποιμήν ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο εκ της Αιγύπτου, αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μεθ’ όλων των αδελφών του εγένετο Μοναχός. Η δε μήτηρ αυτών, εκ της μητρικής φιλοστοργίας κινηθείσα, επήγεν εις την Σκήτην ίνα τους ίδη, και επειδή οι υιοί της έκλεισαν την θύραν του κελλίου των, έκλαιεν έξω με πόνον καρδίας και εφώναζεν. Ο δε αββάς Ανούβ, εις εκ των αδελφών, λέγει προς τον Ποιμένα· «Τι να κάμωμεν εις την γραίαν ταύτην»; Τότε ο Ποιμήν ήλθε πλησίον της θύρας και λέγει εις αυτήν έσωθεν· «Διατί κλαίεις γραία;» Η δε, ακούσασα την φωνήν του Ποιμένος, είπε· «Θέλω να σας ίδω, τέκνα μου, διότι κατά τι θα βλάψω εγώ, εάν μόνον σας ίδω; Δεν είμαι εγώ η μήτηρ σας; Δεν ευρίσκομαι τώρα εγώ εις βαθύ γήρας;» Ο δε Ποιμήν απεκρίθη εις αυτήν· «Που θέλεις να μας ίδης εις τούτον ή τον άλλον κόσμον;» Η δε μήτηρ αυτών, εννοήσασα το νόημα των λόγων του Ποιμένος, μετά χαράς ανεχώρησε χωρίς να τους ίδη.

Τη ΚΖ΄ (27η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΘΑΛΕΛΑΙΟΣ, εν ειρήνη τελειούται.


Θαλέλαιος ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Κιλικίας και ήκμασε κατά τον Ε΄ (5ον) αιώνα· αγαπήσας δε την ασκητικήν ζωήν, επήγεν εις την πόλιν των Γαβάλων, την νυν Γιβέλ, την εν τη Συρία, απέχουσαν της Λαοδικείας δεκαοκτώ μίλια, προς νότον. Μακράν δε της πόλεως ταύτης έως είκοσι στάδια, ήτοι έως δύο και ήμισυ μίλια, ευρών ο Όσιος ούτος τόπον υψηλόν, ένθα υπήρχε ναός αφιερωμένος εις τους δαίμονας και τιμώμενος με πολλάς θυσίας υπό των ειδωλολατρών, έκτισεν εκεί μικράν καλύβην. Βλέποντες δε οι δαίμονες την εκεί άφιξιν του ανθρώπου του Θεού Θαλελαίου, επεδίωκον να θανατώσωσιν αυτόν· αλλά κατ’ ουδένα τρόπον δεν ηδύναντο, διότι η προς τον Θεόν αδίστακτος πίστις του Οσίου εφύλαττεν αυτόν, η δε του Θεού Χάρις τον εβοήθει. Μη δυνάμενοι λοιπόν οι δαίμονες να βλάψωσι τον Όσιον, ωργίσθησαν σφόδρα και ώρμησαν κατά των πεφυτευμένων δένδρων, εκ των οποίων έξαφνα εξερρίζωσαν πλείονα των πεντακοσίων.

π. Νικόλαος Μανώλης, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - Ώρα προδοσίας - Ιεράρχες στο κόλπο


ΑΘΕΪΑ, Η ΣΙΩΠΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.


Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δέν πολυενδιαφέρεται γιά τά πνευματικά καί μάλιστα γιά τά δογματικά θέματα, πού ἀποτελοῦν τό θεμέλιο καί τήν πηγή τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας. Ἡ σημερινή κουλτούρα καί γενικότερα ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ὄχι μόνο εὐνοεῖ μιά τέτοια νοοτροπία ἀλλά καί ἐξωθεῖ σʼ αὐτήν. Ἄλλωστε τό στίγμα τοῦ «φονταμενταλισμοῦ» καί ἡ μομφή τῆς μισαλλοδοξίας συνοδεύουν ἀνεξέλεγκτα κάθε προσπάθεια γιά τήν διατήρηση τῶν παραδεδομένων ἀξιῶν, πού ἀποτελοῦν τά θεμέλια τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς μας οἰκοδομῆς. Κάτω ἀπό ὅλες αὐτές τίς ἔμμεσες πιέσεις ὁ σημερινός ὀρθόδοξος χριστιανός ἀβασάνιστα ἀποδέχεται τά δελεαστικά κηρύγματα Οἰκουμενισμοῦ, αὐτοῦ τοῦ ὁδοστρωτήρα καί ἰσοπεδωτῆ τῶν δογμάτων, καί περνᾶ στά «ψιλά γράμματα» τίς δογματικές διαφορές.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΙΡΕΣΗ


Ύμνοι Τριωδίου Μ Σαρακοστής - Greek Orthodox Great Lent Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.


Tρίτη, 27 Φεβρουαρίου 2018

Τη ΚΖ΄ (27η) του μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ του Δεκαπολίτου.                                                                            

Προκόπιος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του Ισαύρου Λέοντος Γ΄ του Εικονομάχου, του εν έτει ψιζ΄ -  ψμα΄ (717 – 741) βασιλεύσαντος. Και πρώτον μεν, γενόμενος Μοναχός, διήλθε πάσαν άσκησιν με ακρίβειαν, και εκαθάρισε πλήρως τον εαυτόν του από παντός πάθους και πάσης κηλίδος, ύστερον δε ήλεγξεν ανδρείως τους αιρετικούς εκείνους, οι οποίοι ηθέτουν την σάρκωσιν του Θεού Λόγου, ως μη προσκυνούντες την του Χριστού ένσωμον Εικόνα. Όθεν όχι μόνον εβεβαίωσε την αλήθειαν της Ορθοδοξίας, δια λόγων, αλλά και δια πολλών κακοπαθειών και θλίψεων. Εκ τούτων λοιπόν εφάνη μέγας Ομολογητής της Ορθοδόξου Πίστεως και αληθείας, πολλά δε θαύματα ποιήσας, και πολλούς δια της ενθέου διδασκαλίας αυτού ωφελήσας, προς Κύριον εξεδήμησε.

Επιστολή Ιερώνυμου στον Γαβρόγλου

Για ωμή παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας και της αρχής της αυτοδιοίκησης της Εκκλησίας κάνει λόγο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε επιστολή που έστειλε στον Υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου - εκ μέρους της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου - με την οποία του ζητάει να καταψηφιστεί τροπολογία 7 βουλευτών (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Ποτάμι) που αφορά αλλαγές στο Πανελλήνιο Ίδρυμα Ευαγγελίστριας Τήνου. 

http://www.tanea.gr/news/greece/article/5521341/epistolh-ierwnymoy-ston-gabrogloy/

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο κάλφας, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατά το έτος αφοε΄ (1575), ξίφει τελειούται.


Ιωάννης ο ευλογημένος και χαριτώνυμος Νεομάρτυς του Χριστού ήτο γέννημα και θρέμμα του Γαλατά, ειργάζετο δε ως λεπτουργός κάλφας εις το παλάτιον του σουλτάνου· αλλά και οι αγάδες τον έπαιρναν ίνα κοσμή τα παλάτια των. Ταπεινός δε ων κατά το φρόνημα και πολύ ελεήμων υπάνδρευεν ορφανά, ηλευθέρωνε φυλακισμένους, εποίει δε και άλλας πολλάς καλωσύνας. Αγάς δε τις του έδωκεν εν παιδίον, ανεψιόν του, όστις είχεν έλθει από την Ανατολήν, να τον μάθη την τέχνην της λεπτουργικής. Εισερχόμενον δε και εξερχόμενον το παιδίον μετά του Ιωάννου εις το βασιλικόν παλάτιον είδεν εκεί τα παιδία, ότι ήσαν εις μεγάλην τιμήν και χαράν και ηθέλησε και αυτό να συναριθμηθή με αυτά· όθεν επήγεν εις τον θείον του εκείνον και του λέγει· «Σε παρακαλώ να με βάλης εις το παλάτιον του σουλτάνου». Τότε ο αγάς παρεκάλεσε τον Ιωάννην, δια μέσου δε τούτου το έβαλεν εις το βασιλικόν παλάτιον.

π. Θ. Ζήσης, 1η αξιολόγηση της απόφασης του Επισκ. Δικαστηρίου εναντίον του


Τη ΚΣΤ΄ (26η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Επισκόπου Γάζης.


Πορφύριος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Θεσσαλονίκης, εκ γονέων ευγενών και πλουσίων, βιώσας κατά τους χρόνους Αρκαδίου του βασιλέως, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 395 – 408. Αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μετέβη εις Αίγυπτον, οπόθεν επήγεν εις Σκήτην και έγινε Μοναχός. Μετά παρέλευσιν δε πέντε ετών μετέβη εις Ιεροσόλυμα και πολλούς απίστους φωτίσας με τον λόγον της διδασκαλίας του, εχειροτονήθη Διάκονος και Πρεσβύτερος, υπό του Πατριάρχου των Ιεροσολύμων Πραϋλίου, χειροτονηθείς ύστερον Επίσκοπος Γάζης υπό του Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της εν Παλαιστίνη Ιωάννου. Αφ’ ου λοιπόν έγινεν Επίσκοπος, πολλά θαυμάσια εποίησε και πολλούς απίστους επέστρεψεν εις θεογνωσίαν.

π. Γεώργιος Μεταλληνός για τον Παπουλάκο και Κοσμά Φλαμιάτο:


Ο αιδεσιμ. πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής και έγκριτος και αυτός επιστήμων αντιλέγει: «μορφές, όπως ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος (Παπουλάκος) και ο Κοσμάς Φλαμιάτος, φαίνονται πολύ διαφορετικά σήμερα απ’ ότι στα μαθητικά μας χρόνια, που μας είχαν μάθει να τούς βλέπουμε «ως αμαθείς» και φανατικούς, «των οποίων η μνήμη ταχέως εσβήσθη»! Γιατί όπως η σύγχρονη έρευνα αποκαλύπτει, τίποτε δεν είναι περισσότερο αναληθές από αυτό. Και οι δύο αυτοί αγωνιστές όχι μόνο δεν λησμονήθηκαν από το Λαό μας, αλλά θα τολμήσουμε να πούμε ότι η δυναμική, που ανέπτυξαν στη λαϊκή συνείδηση, υπήρξε μεγαλύτερη μετά το θάνατό τους, απ’ όσο κατά τη διάρκεια του αγώνα τους. Ο άκρατος όμως ρασιοναλισμός συνετέλεσε παλαιότερα – και αυτό ήταν αμαρτία περισσότερο της εποχής απόσο των προσώπων – να μη βλέπουμε την αληθινή εικόνα των λαϊκών αυτών ευαγγελιστών, όπως οι Φαρισαίοι δεν «μπορούσαν» να «ίδουν» τα θαύματα του Χριστού. Σήμερα όμως φθάσαμε στο σημείο να συντάσσονται διδακτορικές διατριβές για τα πρόσωπα αυτά και τη δράση τους, για να μελετηθούν τα λαϊκά κινήματα του 19ου αιώνα σε όλες τις διαστάσεις τους, με ευρεία χρήση και των αρχειακών πηγών, που, όπως αποδεικνύεται, είναι πολύ πλουσιώτερες απόσο μπορούσαμε να φαντασθούμε…

Αυτός σήμερα, εγώ αύριο


Το γεροντικό αναφέρει ότι: 
«Ένας από τους πατέρες, βλέποντας κάποιον να αμαρτάνει, έκλαψε πικρά και είπε: Αυτός σήμερα, εγώ αύριο».

Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ στα νέα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ (Προπύλαια Πανεπιστημίου Αθηνών, Κυριακή 4 Μαρτίου 2018


Ἡ Α.Σ.Π.Ε. καί τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Ἀθηνῶν, ὀργανώνουμε παλλαϊκό συλλαλητήριο στά Προπύλαια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί πορεία στη Βουλή, τήν Κυριακή 4 Μαρτίου 2018 καί ὥρα 13.00, ἀντιδρώντας στόν πολυθρησκειακό προσανατολισμό τῶν Νέων Θρησκευτικῶν.

Καλοῦμε ὅλους τούς Ἕλληνες νά δώσουν δυναμικά τό παρόν τους στή μεγάλη ἀνοικτή ἐκδήλωση μέ ὁμιλητή τόν πρόεδρο της Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων (Π.Ε.Θ.) Καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη καί θέμα: «Ἡ Χριστομαχία στά νέα Θρησκευτικά καί οἱ συνέπειές της στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν».

2018-02-25 Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας -Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς διαβἀζει τά Ἀναθέματα...


Το πνεύμα της χάριτος και το πνεύμα της πλάνης


Ο Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης ρώτησε τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη (13 Ιαν.) ποιά είναι τα σημεία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και αυτός του απάντησε:
«Όταν έλθη στον άνθρωπο η χάρις του Αγίου Πνεύματος, συγκεντώνει τον νου και τον κάνει προσεκτικό, ταπεινό, του φέρει την ενθύμηση του θανάτου και των αμαρτιών του, της μελλούσης κρίσεως και της αιωνίου κολάσεως και του κάνει την ψυχή πιο εύκολη στην κατάνυξη στο να κλαίη και να πενθή. Κάνει τους οφθαλμούς του νηφάλιους και γεμάτους δάκρυα. Και όσο πλησιάζει στον άνθρωπο, τόσο τον ημερώνει στην ψυχή, και τον παρηγορεί δια μέσου των Αγίων Παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της απείρου φιλανθρωπίας του, και προξενεί στον νου υψηλές και αληθινές θεωρίες.

Προς τους σεβαστούς κληρικούς της Συντακτικής Επιτροπής του κειμένου ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του οικουμενισμού Του αειμνήστου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ

προς Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.


Έλαβα και ανέγνωσα με ιδιαίτερη προσοχή, τόσο το κείμενο τής παρακλήσεώς σας να συμμετάσχω στην αντιοικουμενιστική σας προσπάθεια, όσο και εκείνο τής διακηρύξεώς σας.

Στο κείμενο της παρακλήσεώς σας, απευθύνεσθε προσωπικώς και ονομαστικώς στον υποφαινόμενο, και σημειώνετε:
«Σας παρακαλούμε θερμά, εφ' όσον συμφωνείτε με το περιεχόμενο της ομολογίας, να προσυπογράψετε το κείμενο, προκειμένου να χαροποιήσουμε έτσι και να καθησυχάσουμε τούς πιστούς, πού αγωνιούν για τα τεκταινόμενα και αναμένουν λόγους αληθείας».
Σκοπός, λοιπόν, της αντιοικουμενιστικής σας προσπάθειας είναι η καθησύχαση των πιστών για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η καθησύχασίς τους ότι, εσείς εγγυάσθε την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι' αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της.

Δυστυχώς, σας δηλώνω ότι, δεν μπορώ να προσυπογράψω το κείμενο, το οποίο εσείς χαρακτηρίζετε ως «Ομολογία Πίστεως», επειδή η ομολογία αυτή δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας!

Οι βαρείς λύκοι, λοιπόν, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας!

Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.


Δευτέρα,  26  Φεβρουαρίου 2018

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΦΩΤΕΙΝΗΣ της Σαμαρείτιδος, εις την οποίαν ωμίλησεν ο Χριστός εν τω φρέατι, και των συν αυτή (ήτοι των πέντε αυτής αδελφών και των δύο αυτής υιών, και Σεβαστιανού του Δουκός).                                                                           

Φωτεινή η Αγία του Χριστού Μεγαλομάρτυς είναι η Σαμαρείτις εκείνη περί της οποίας διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος εις το Ιερόν αυτού Ευαγγέλιον, ότι συνωμίλησε με τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εις το φρέαρ του Πατριάρχου Ιακώβ και επίστευσεν εις αυτόν. Αύτη η μακαρία, μετά την εις ουρανούς Ανάληψιν του Κυρίου και την του Αγίου Πνεύματος κατάβασιν εις τους θείους Αποστόλους κατά την ημέραν της Πεντηκοστής, εβαπτίσθη υπό των Αποστόλων μετά των δύο υιών της και των πέντε αδελφών αυτής, οίτινες, όλοι ομού, αφού ηκολούθησαν τους Αγίους Αποστόλους, εκήρυττον την πίστιν του Χριστού από τόπου εις τόπον και από χώρας εις χώραν, επιστρέψαντες πολλούς ειδωλολάτρας από την ασέβειαν εις την Ορθόδοξον του Χριστού Πίστιν.

Ο άγνωστος εθνολογικός χάρτης των Σκοπίων

Η ομολογία Ζάεφ για την επιβολή πλαστής ταυτότητας από τον Τίτο

Από τον
Κωνσταντίνο Χολέβα*


Την ώρα που Ελληνες υπουργοί και δήμαρχοι προβαίνουν σε άστοχες και εθνικώς επιζήμιες δηλώσεις για το όνομα των Σκοπίων, έρχεται ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας και ομολογεί ότι ο εθνολογικός χάρτης του σκοπιανού κράτους είναι τεχνητός και αποτελεί προϊόν ψυχολογικής βίας.
Οπως μας πληροφορεί το ιστολόγιο Βαλκανικό Περισκόπιο (www.echedoros-a.gr), ο Ζόραν Ζάεφ στις 17 Φεβρουαρίου παραδέχθηκε ότι είναι αλβανικής καταγωγής και ότι η οικογένειά του αναγκάσθηκε να αποδεχθεί μια σλαβική ταυτότητα. Είπε συγκεκριμένα: «Είμαι ορθόδοξος αλβανικής καταγωγής, τόσο από τη γιαγιά μου όσο και από τον παππού μου, που ήταν Ιλλυριοί στη Στρώμνιτσα και αποδέχθηκαν την ορθόδοξη πίστη. Με την πάροδο του χρόνου οι Σλάβοι, διά της βίας κυρίως, μας αφομοίωσαν και μας επέβαλαν τη σλαβική γλώσσα. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στην Ιστορία».

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ " JESUS CHRIST SUPERSTAR " ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ


“O μή λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω”! κατά το αθάνατο Συνοδικό της Ορθοδοξίας μας!


Ει τις μη αναθεματίζει Άρειον, Ευνόμιον, Μακεδόνιον, Απολινάριον, Νεστόριον, Ευτυχέα, και Ωριγένην , μετά των ασεβών αυτών συγγραμμάτων, και τους άλλους πάντας αιρετικούς, τους κατακριθέντας και αναθεματισθέντας υπό της Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και των προειρημένων Αγίων Τεσσάρων Συνόδων, και τους τα όμοια των προειρημένων αιρετικών φρονήσαντας ή φρονούντας και μέχρι τέλους τη οικεία ασεβεία εμμείναντας, ο τοιούτος ανάθεμα έστω…»

Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός: Η νίκη της αληθούς Πίστεως Κυριακή της Ορθοδοξίας



Στις 11 Μαρτίου 843 - πρώτη Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής τότε - μία σύνοδος στην Πόλη «αναστήλωσε», ανάρτησε και πάλι στους στύλους των ναών, τις άγιες εικόνες, δίνοντας έτσι τέλος στην πολιτικοθρησκευτική αναστάτωση της εικονομαχίας (726 - 843). Πρωτοστάτησε μία γυναίκα, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι οι γυναίκες, ως μόνιμος φορέας του πολιτισμού, σώζουν την πίστη! Η Θεοδώρα είχε οσιακά τέλη στη Μονή των Γαστρίων και ίσως κάποιοι να μη γνωρίζουν ότι το λείψανό της βρίσκεται ακέραιο και άφθαρτο στην Κέρκυρα.

Ονομάστηκε «εορτή της Ορθοδοξίας» ως «νίκη της αληθούς Πίστεως», που προσφέρεται στον άνθρωπο ως δυνατότητα σωτηρίας, δηλαδή θέωσης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018 – Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο θρίαμβος της πίστης
«Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξεν»

Όπως γνωρίζουμε, κάθε Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η μητέρα μας Εκκλησία ανοίγει μπροστά μας δύο θέματα, στα οποία ο πιστός καλείται να εντρυφήσει και να αντλήσει πλούσια πνευματικά εφόδια.  Έτσι και την πρώτη Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία μας πανηγυρίζει τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας. 
Θυμόμαστε την μέρα αυτή τη νίκη εναντίον των εικονομάχων, μιας αίρεσης με πολύ επικίνδυνες πλάνες, οι οποίες ουσιαστικά συνίστανται στην αμφισβήτηση της Ενανθρώπησης του Κυρίου μας.  Αυτό σήμαινε ότι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να σωθεί και να εγκολπωθεί τα σωτήρια μηνύματα της αιώνιας αλήθειας του Κυρίου μας.
Η νίκη της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας σηματοδοτείται με την οριστική αναστήλωση και την προσκύνηση των Αγίων Εικόνων, με την Σύνοδο που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 843 μ.Χ.  Πληροφοριακά σημειώνεται ότι η σχέση της γιορτής αυτής με την Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι από μια άποψη ιστορική. Ο πρώτος θρίαμβος της Ορθοδοξίας έγινε ειδικά αυτή την Κυριακή. Ο Συναξαριστής σημειώνει για το περιεχόμενο της ημέρας: «Ανάμνησιν ποιούμεθα της αναστηλώσεως των αγίων και σεπτών εικόνων».  
Η λάμψη της αλήθειας
Οι άγιοι Πατέρες μας με τη θεία σοφία που τους διέκρινε, τοποθέτησαν την Κυριακή

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.


Κυριακή, 25 Φεβρουαρίου 2018

Α ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Τη ΚΕ΄ (25η) του Σεπτεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΤΑΡΑΣΙΟΥ  Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.                                                                                                              

Ταράσιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη από γονείς ευγενείς και αξιωματούχους, οι οποίοι, καταγόμενοι από σειράν πατρικίων, εχρημάτισαν και αυτοί πατρίκιοι· και ο μεν πατήρ αυτού, Γεώργιος ονόματι, ανελθών μέχρι των θρόνων του κριτηρίου, απένειμεν εξ ίσου εις όλους, αδωροδοκήτως και αφιλοπροσώπως, το δίκαιον· η δε μήτηρ αυτού Ευκρατία ήτο πολύ θεοσεβής και ανέτρεφε τον υιόν της εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, παραγγέλλουσα δε καθ’ εκάστην εις αυτόν να μη έχη καμμίαν συναναστροφήν με τους ατάκτους παίδας, αλλά να συναναστρέφηται με εναρέτους άνδρας, τον προσέφερεν εις τον κοινόν σεβασμόν, διότι, διάγων πολιτείαν σεμνήν και ενάρετον, εκρίνετο παρ’ όλων άξιος ευλαβείας και πάσης τιμής, ώστε ανήλθεν εις το αξίωμα των υπάτων, έγινε δηλαδή ύπατος, εκλεγείς και πρώτος μυστικοσύμβουλος, ήτοι πρώτος γραμματικός των μυστικών του βασιλέως, λάμπων ως αστήρ μέσα εις τα βασίλεια.

ΝΑ ΣΑΣ ΠΕΙ ΠΑΠΑΣ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΟ ΑΚΡΟΠΟΛ


Κυριακή της Ορθοδοξίας


Η κύρια νίκη της Εκκλησίας η οποία σήμερα προβάλλει μπροστά μας είναι η νίκη κατά της εικονομαχίας. Οι αγώνες και οι διαμάχες για τις εικόνες κράτησαν πάνω από διακόσια χρόνια. Οι εικονομάχοι ήταν οι εσωτερικοί εχθροί της Εκκλησίας – όπως σήμερα είναι οι Οικουμενιστές - οι οποίοι ήταν πάντοτε και οι πιο επικίνδυνοι επειδή πολλοί από αυτούς είχαν στα χέρια τους δύναμη κοσμική ή εξουσία εκκλησιαστική. Οι τάξεις τους ενισχύθηκαν ιδιαίτερα από πολλούς ιερείς και μοναχούς, ακόμα και αιμοβόρους επισκόπους και επιβαλλόμενους πατριάρχες....

Μάθετε πως η στρατηγική και η τακτική του Θεού είναι διάφορη από την ανθρώπινη. Αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν σαν συντριβή, ο Θεός το λαμβάνει ως νίκη, και κείνο που στα μάτια των ανθρώπων είναι νίκη, για το Θεό είναι το σούρουπο της καταστροφής. Επειδή, για τη στρατηγική και την τακτική του Θεού έχει γραφεί, ότι «το μωρόν του Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστί και το ασθενές του Θεού ισχυρότερον των ανθρώπων εστί» (Α' Κορ. 1, 25).

Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.

14η ΕΚΠΟΜΠΗ (2018-2-16) Ο π.Θ. Ζήσης στο ''Ράδιο Ενημέρωση 92,2''


ΕΓΚΩΜΙΟΝ Επί τη ευρέσει της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου.


«Εκ σπέρματος όφεως», λέγει ο Ησαϊας, «εξελεύσεται έκγονα ασπίδων, και τα έκγονα αυτών εξελεύσονται όφεις πετάμενοι» (Ησαϊα ιδ:29). Τούτο σημαίνει, ότι από τον όφιν γεννώνται αι ασπίδες και τα γεννήματα αυτών γίνονται όφεις πτερωτοί, αληθής δε βεβαίως ο λόγος του Προφήτου. Ιδού το παράδειγμα ολοφάνερον. Πόθεν γεννάται ο Ηρώδης ούτος, όστις έρριψεν εις την φυλακήν τον Ιωάννην, τέλος δε τον εθανάτωσεν; Από τον πρώτον και τρομερόν εκείνον όφιν, όστις εθανάτωσε τας δεκατέσσαρας χιλιάδας των βρεφών, από τον πρώτον δηλαδή και μέγαν Ηρώδην. Από τον όφιν εκείνον γεννώνται ο Αριστόβουλος και ο Φίλιππος, ως και οι άλλοι όφεις· από το σπέρμα του όφεως εκείνου γεννάται και η θυγάτηρ του Αριστοβούλου Ηρωδιάς. Όφις φαρμακερός ο πρώτος Ηρώδης εναντίον της ανθρωπίνης φύσεως, όφις τοιούτος και ο δεύτερος Ηρώδης, ο υιός του· ιδού και η ασπίδα, η Ηρωδιάς. Θέλεις να ίδης και το θυγάτριον αυτής όμοιον της ασπίδος; Ιδού αυτό, της ασπίδος το γέννημα, πως πετά έμπροσθεν του Ηρώδου, και με το πέταγμα και στριφογύρισμα εκείνο ανοίγοντας το στόμα των, τόσον ο όφις, όσον και η ασπίς και το γέννημα αυτής, κόπτουσι την Κεφαλήν του Ιωάννου. Ω πονηρός όφις! Ω θανατηφόροι ασπίδες!

Ὁ ἄδολος ἄνθρωπος - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Α΄ Νηστειῶν)


Σεβασμιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, σεβαστοί Μοναχοί και Μοναχές, ποίαν Ορθοδοξία εορτάζουμε σήμερα;


Σήμερα ημέρα της Ορθοδοξίας ευρισκόμεθα στον ιερό τούτο ναό να εορτάσουμε όλοι μαζί την νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον των αιρέσεων.
Όλοι μαζί:  «Τι καλόν το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό» Ψαλμοί 133:1
Όλοι μαζί: Να ενθυμηθούμε το αίμα που έχυσαν οι Άγιοι της Πίστεώς μας προκειμένου να διατηρηθεί  ανόθευτα αιωνίως   « η άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις» Ιούδα:3.
Όλοι μαζί: Να υμνήσαμε τους Αγίους της Ορθοδοξίας που έδωσαν την ζωή τους να μην μετατεθούν τα όρια της Πίστεώς μας, «μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι πατέρες σου» Παρ.ΚΒ:28.
Όλοι μαζί: Κλήρος και Λαός να διακηρύξουμε ότι κρατούμε την Ορθοδοξία μας «καθώς παρέδοσαν ημίν οι απ’ αρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου» Λουκά:Α:2.
Αλλά Σεβασμιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, σεβαστοί Μοναχοί και Μοναχές,
ποίαν Ορθοδοξία εορτάζουμε σήμερα; Την Ορθοδοξία της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Συμβόλου της Πίστεώς μας ή την Ορθοδοξία που έχετε προδώσει και εισαγάγατε εις το Καναδικό Συμβούλιο «Εκκλησιών» ως ισότιμο μέλος  (θεωρία των κλάδων) ;
Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία των Επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων ή την  Ορθοδοξία που προδώσατε με τη συμφωνία του Μπαλαμάντ ( 17 -24 Ιουνίου 1993) των  «αδελφών Εκκλησιών» όπου την αιρετική Παπική  «Εκκλησία» εξωμοιώσατε με την Ορθόδοξη Εκκλησία;
Εορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία της  Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου ή την  Ορθοδοξία που προδώσατε με την συμφωνία του Σαμπεζύ-Γενεύης ( Συμφωνητικό Νοεμβρίου 1990), όπου μετά από 15 αιώνες “ ανακαλύψατε”  ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει μεταξύ Ορθοδοξίας και Μονοφυσιτισμού;
Eορτάζουμε σήμερα την Ορθοδοξία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: Τον Πάπα να καταράσθε, ή την «Ορθοδοξία» όλων των Ταγών των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών των ομονοούντων και κοινωνούντων με τον λατινόφρονα εχθρό της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της, κ. Βαρθολομαίο;  «Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου…..»
Κατόπιν όλων αυτών εμείς, ο πιστός λαός του Κυρίου, καταγγέλλουμε την λανθασμένη πορεία των «Ορθοδόξων» Κληρικών, Μοναχών, και Λαϊκών, που δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο από την Αγίαν Πίστη μας, και διακηρύττουμε την αφοσίωσή μας εις την Ορθόδοξη  πίστιη μας εις την Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Δηλώνουμε δε με ιεράν συγκίνησιν, ότι την αγιωτάτην του Χριστού Εκκλησίαν μας, θα κρατήσουμε αμετακίνητον και την Ορθόδοξον Πίστιν απαραχάρακτον, όπως μας την παρέδωσε ο Κύριος και οι Απόστολοι. Θα μείνουμε μέχρι θανάτου σταθεροί εις την Εκκλησίαν του Χριστού, της οποίας  « πύλαι Άδου ου κατισχύσουσι»  Ματθ. ΙΣΤ:18. Δεν θα αφήσωμε την Ορθοδοξίαν μας, να την βεβηλώση ο επάρατος παπο-Οικουμενισμός σας.

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: η σιωπή είναι το τρίτο είδος της Αθεΐας

"Των της Ορθοδοξίας προμάχων και διδασκάλων αιωνία η μνήμη" (Συνοδ. Ορθοδοξίας)

Εκ της Ελληνοκαναδικής Αδελφότητας «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΦΩΝΗ»
ΜΟΝΤΡΕΑΛ  ΚΑΝΑΔΑ