ΤΟ ΠΑΝΕΘΝΙΚΟN ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

1.Ἕνα κοσμογονικὸ γεγονός, ὅπως ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21, εἶναι φυσικὸ νὰ μένει πάντα τὸ ἐπίκεντρο ὄχι μόνο τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς ἀνεύθυνης δημοσιογραφίας. Πόσα δὲ λέγονται καὶ γράφονται κάθε χρόνο γιὰ τὸ «Εἰκοσιένα»! Ὁ καθένας ὅμως βλέπει τὴν Μεγάλη Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση μὲ τὸ δικό του τρόπο καὶ τὴν κρίνει ἀνάλογα μὲ τὶς ἰδεολογικὲς δεσμεύσεις του καὶ τὴ σκοπιμότητα, ποὺ θέλει νὰ ὑπηρετήσει.Ἔτσι οἱ δέσμιοι τῆς πολιτικῆς τους τοποθέτησης, ἐγκλωβισμένοι στὴν προκατάληψη καὶ τοὺς ἀναχρονισμούς τους, βλέπουν τὸ ᾽21 μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα μεταγενέστερων κοινωνικῶν θεωριῶν καὶ μὲ τὴν προχειρότητα τοῦ ἐρασιτέχνη ἀρνοῦνται τὸν ἐθνικὸ του χαρακτήρα, παρουσιάζοντάς το σὰν ἕνα ἁπλὸ κοινωνικὸ γεγονός, μὲ στόχους βασικοὺς ὄχι τόσο τοὺς Τούρκους, ὅσο…τοὺς Κοτζαμπάσηδες καὶ τοὺς Ἀρχιερεῖς, τοὺς «προσκυνημένους», ὅπως λένε. Καὶ μόνο ὅμως τὸ γεγονός, ὅτι Κοτζαμπάσηδες καὶ Ἱεράρχες, σὰν τοὺς Μαυρομιχαλαίους, τὸν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, τὸν Σαλώνων Ἡσαΐα, τὸν Ρωγῶν Ἰωσὴφ κ.ἄ. ἔγιναν «μπροστάρηδες» στὸν ἀγώνα, βεβαιώνει πὼς στερεῖται κάθε ἀντικειμενικότητα ἡ ταξικοποίηση τοῦ ᾽21.

25η ΜΑΡΤΙΟΥ: Η ΕΟΡΤΗ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΕΙ -- Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη

Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ εἶναι ἡ ἱστορικὴ ἡμερομηνία μὲ τὴν ὁποία γιορτάζουμε τὴν ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεώς μας ἀλλὰ καὶ τὴν ἵδρυση οὐσιαστικὰ τοῦ Νεοελληνικοῦ Κράτους. Εἶναι μιὰ ἡμερομηνία, ποὺ τὸ νεοελληνικὸ κράτος ἀρχίζει νὰ δημιουργεῖται στὴ Νότιο Ἑλλάδα μετὰ ἀπὸ 400 χρόνια δουλείας, καὶ ἀργότερα, τὸ 1912 καὶ ἑξῆς, ἐπεκτείνεται στὴν Βόρειο Ἑλλάδα ὅπου ἡ δουλεία ἦταν 500 χρόνια. Τὸ νεοελληνικό, ὅμως, κράτος δὲν μπόρεσε νὰ ἐλευθερώσει τὰ ὑπόλοιπα ἀλύτρωτα ἐδάφη μας, ὅπου ἡ δουλεία ἔφθασε μέχρι καὶ 900 περίπου χρόνια, ἀφοῦ μὲ τὴ Μάχη τοῦ Μαντζικὲρτ τὸ 1071 χάθηκε ὁριστικὰ ἡ Καππαδοκία καὶ οἱ γύρω της περιοχές. Τὸ δὲ χειρότερο, τὸ 1923, ἔσβησε κάθε ἐλπίδα γιὰ ἐπανάκτηση τῶν ἀλυτρώτων ἐδαφῶν μας, μὲ τὴν ἔξοδο τῶν Ἑλλήνων μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὰ ἐδάφη τους. Δυστυχῶς δὲν μπορέσαμε νὰ ἐλευθερώσουμε καὶ τὴν πρωτεύουσά μας τὴν Κωνσταντινούπολη μὲ μοιραῖες συνέπειες γιὰ τὴν μετέπειτα πορεία μας. Εἶναι λοιπὸν ὅ,τι πιὸ ἱερὸ καὶ ὅ,τι πιὸ σημαντικὸ γιὰ τὴ χώρα μας αὐτὴ ἡ ἐπέτειος.

«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἢ ΘΑΝΑΤΟΣ»

Η εφετεινή αὐγὴ τῆς ἐπετείου τῆς ἐνδόξου Παλιγγενεσίας εὑρίσκει τὴν Ἑλλάδα ὑπὸ ζυγὸν δουλείας. Πολλαπλῆ κατοχὴ διεδέχθη τὰ 180 ἔτη τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας. Ἀπὸ τὸ ἐθνικὸν εἰκονοστάσιον ἀνίστανται οἱ θρυλικοὶ ἥρωες Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Ἀνδροῦτσος, Μπότσαρης καὶ οἱ ἄλλοι καὶ κοιτοῦν τοὺς ἀπογόνους των μὲ ἀποστροφήν. Ἀναβιοῦν, ἀκόμη, τὰ Δερβενάκια, ἡ Γραβιά, τὸ Μεσολόγγι καὶ οἱ ἄλλοι τόποι τοῦ μεγαλείου καὶ μᾶς ἐλέγχουν…
Ἐπέπρωτο νὰ ἴδωμεν καὶ νὰ δοκιμάσωμεν τὴν νέαν δουλείαν, ἁμαρτήμασι τῶν πολιτικῶν, οὕτω δὲ ἀπέπτη ἡ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια καὶ ἤδη ἀποτελεῖ ἀποδραμοῦσαν ἀρετὴν τὸ μοναδικὸν διεθνῶς ἐθνικὸν φιλότιμον! Πῶς κατηντήσαμεν ἐδῶ; Πῶς ἐγίναμεν χλεύη ὅλου τοῦ κόσμου; Πῶς ὡδηγήθη, πράγματι, ἡ Ἑλλὰς εἰς τὸ μηδὲν καὶ ἀκόμη πιὸ κάτω; Ἤχθημεν ἐδῶ ὑπαιτιότητι λαοῦ καὶ ἡγεσίας. Ἄγοντες, ὅμως, τὴν ἐπέτειον τῆς 25ης Μαρτίου 1821 ἂς ἀνατρέξωμεν εἰς τοὺς τότε χρόνους καὶ τὴν στάσιν τῶν ξένων. Λέγει παλαιὸς λόγος «ἐλασσονοῦσι φυλὰς ἁμαρτίαι». Καὶ ἡμεῖς ἡμάρτομεν κατὰ πολλά, ἐγκαταλείψαντες τὴν εὐλογημένην ὀλιγάρκειαν καὶ τὰς παραδοσιακὰς ἀξίας.