Από τον «Εὐεργετινὸ» (τόμ. Α΄):

«Ἕνας Γέροντας διηγήθηκε ὅτι κάποτε κάποιος Μοναχός, ποὺ ἔμενε στὴν Αἴγυπτο, ἐβάδιζε στὸν δρόμο. Ὅταν βράδιασε, μπῆκε σὲ ἕνα τάφο γιὰ νὰ κοιμηθῆ, ἐπειδὴ ἔκανε κρύο. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ περνοῦσαν δύο δαίμονες καὶ λέγει ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον. -Βλέπεις τί θάρρος ἔχει αὐτὸς ὁ Μοναχός, ἀφοῦ καὶ σὲ τάφο ἀκόμη κοιμᾶται; Ἔλα ὅμως νὰ τὸν πειράξουμε. - Διατὶ νὰ τὸν πειράξουμε; ἀπάντησε ὁ ἄλλος· εἶναι δικός μας, ἀφοῦ κάνει τὰ θελήματά μας, τρώγει καὶ πίνει καὶ κατηγορεῖ τοὺς ἄλλους καὶ παραμελεῖ τὶς ἀκολουθίες του. Διατὶ λοιπὸν νὰ καθυστερήσουμε μὲ αὐτόν; Ἂς πᾶμε νὰ βασανίσουμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς στενοχωροῦν καὶ μᾶς πολεμοῦν ἡμέρα καὶ νύκτα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ὑπόλοιπη ἄσκηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: