Μητρ. Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος : Η φυλάκιση, λοιπόν, του Μακαριωτάτου κ. Ειρηναίου δε είναι απλώς Στίγμα για την όλη Ορθοδοξία, αλλά προεχόντως και προ παντός είναι ΑΙΣΧΥΝΗ για τους διώκτες Του!





Κατά την γ΄ φάσιν των εργασιών της Β΄ Βατικανείου Συνόδου ο Πάπας Παύλος ο ΣΤ΄ διεκήρυξεν: Εν μόνον ποίμνιον υπάρχει: Ο κόσμος, και εις ποιμήν: Ο Πάπας»!!!

Ο αυτός Πάπας εν τη Εγκυκλίω αυτού «ΑΕΤΕRNA DEI SAPIENTIA» εξέφρασε την πεποίθησιν αυτού ότι η Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος «θα προσελκύση τα βλέμματα των αναριθμήτων οπαδών του Χριστού και θα προσελκύση αυτούς να συγκεντρωθώσι πέριξ του «ποιμένος των προβάτων του μεγάλου», ο Οποίος ανέθεσε την αέναον διαφύλαξιν της Ποίμνης Του εις τον Πέτρον και εις τους διαδόχους αυτού»! Ομιλών δε προς τους ηγέτας της «Καθολικής Δράσεως» διεκήρυξε: «Θα επιδείξωμεν την Εκκλησίαν εν όλω αυτής τω μεγαλείω και θα είπωμεν προς όλους εκείνους οίτινες είναι κεχωρισμένοι αφ΄ ημών: Αύτη, αδελφοί, είναι η Εκκλησία του Χριστού, δηλαδή η Καθολική Εκκλησία. Προσέλθετε, προσέλθετε. Αύτη είναι η οδός της επιστροφής. Επανέλθετε, ίνα καταλάβητε τας θέσεις, ας κατείχον οι πρόγονοι υμών»

«Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης τού Χριστού;» π. Θεόδωρος Ζήσης ---- Άγιος Τρύφων ο Μεγαλομάρτυς

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  ζ΄.  Ο  Ειρμός.

Νέους ευσεβείς, καμίνω πυρός προσομιλήσαντας, διασυρίζον Πνεύμα δρόσου, αβλαβείς διεφύλαξε, και θείου Αγγέλου συγκατάβασις· όθεν εν φλογί δροσιζόμενοι, ευχαρίστως ανέμελπον· Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός ει.

Ερμηνεία.


Εις τον Ειρμόν τούτον αναφέρει ο Μελωδός την ιστορίαν των τριών Παίδων· καθότι αυτών είναι ποίημα η εβδόμη Ωδή. Λέγει λοιπόν, ότι τους ευσεβείς εκείνους τρεις νέους, οίτινες προσωμόλησαν: ήτοι εβάλθησαν μέσα εις την κάμινον του πυρός, εφύλαξεν αβλαβείς και απυρπολήτους το πνεύμα της θεϊκής δρόσου, το οποίον διεσύριζεν: ήτοι εποίει ένα ήχον εμμελή και γλυκύτατον, όμοιον ή με τον ήχον των συρίγγων και συραυλίων, ή με το ψιθύρισμα το εκ των φύλλων των πεύκων και κέδρων και πιτσακίων αποτελούμενον, όταν αυτά σείωνται από τον ζέφυρον άνεμον. Ου μόνον δε το δροσώδες πνεύμα εφύλαξεν αβλαβείς τους τρείς Παίδας, αλλά προ τούτου διεφύλαξεν αυτούς η του θείου Αγγέλου συγκατάβασις: ήτοι του Μονογενούς Υιού, Όστις μεγάλης βουλής της του Πατρός ονομάζεται Άγγελος κατά τον Ησαϊαν· γράφεται γαρ εν τη εβδόμη Ωδή στίχος 25 ταύτα: «Ο δε Άγγελος Κυρίου συγκατέβη άμα τοις περί τον Αζαρίαν εις την κάμινον και εξετίναξε την φλόγα του πυρός εκ της καμίνου και εποίησε το μέσον της καμίνου ως πνεύμα δρόσου διασυρίζον». Όθεν οι τρεις Παίδες δροσιζόμενοι μέσα εις το πυρ, ευχαρίστως ανέμελπον εις τον Θεόν λέγοντες: «Υπερύμνητε ο των Πατέρων Κύριος και Θεός, ευλογητός ει». Ας μη νομίση δε τινάς, ότι είναι περιττή η λέξις «πυρός» εν τη αρχή του Τροπαρίου· άλλο γαρ είναι η κάμινος, και άλλο το πυρ· η μεν γαρ κάμινος είναι η οικοδομή αυτή η στρογγύλη και σκεπασμένη, μέσα εις την οποίαν βάλλεται το πυρ· καθώς και πηγάδι λέγεται ο τόπος εκείνος ο κατασκευασμένος εις τρόπον, ώστε να δέχεται και να διατηρή το νερό. Όταν δε βαλθή πυρ μέσα εις την κάμινον και αναφθή, τότε λέγεται κάμινος πυρός: τουτέστι κάμινος με πυρ. Όθεν ο του Ναβουχοδονόσορ κήρυξ εφώναζε λέγων: «Ος αν μη πεσών προσκυνήση (τη εικόνι του Βασιλέως), αυτή τη ώρα εμβληθήσεται εις την κάμινον του πυρός την καιομένην» (Δαν. γ: 6). Όρα και την ερμηνείαν του Ειρμού της ογδόης Ωδής του Κανόνος του Σταυρού, του λέγοντος: «Ευλογείτε Παίδες της Τριάδος ισάριθμοι», ίνα μάθης εκεί περίεργα νοήματα.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 3 Μαρτίου 2015

Ευτροπίου, Κλεονίκου, Θεοδωρίτου και Βασιλίσκου μαρτύρων.

Oἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Εὐτρόπιος καὶ Κλεόνικος κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀμάσεια τοῦ Πόντου καὶ ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.).
Ἦταν στρατιῶτες καὶ συγγενεῖς τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Ὡς Χριστιανοὶ διαβλήθηκαν στὸν ἡγεμόνα Ἀσκληπιόδοτο, ὁ ὁποῖος τοὺς συνέλαβε καὶ τοὺς βασάνισε σκληρά. Ὅμως οἱ Μάρτυρες, ἀφοῦ παρουσιάσθηκε σὲ αὐτοὺς ὁ Κύριος καὶ ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος, ἔγιναν ὑγιεῖς.
Μέσα στὴ φυλακὴ οἱ τρεῖς νέοι δὲν ἔχασαν οὔτε τὸ θάρρος οὔτε τὴν πίστη τους. Ἀντιθέτως ἐξακολούθησαν νὰ λατρεύουν τὸν Ἕνα καὶ Ἀληθινὸ Θεό. Μὲ τὸ κήρυγμά τους καὶ τὸ παράδειγμα ποὺ προσέφερε τὸ ἦθος, ἡ ἀντοχὴ καὶ τὸ θάρρος τους, ὁδήγησαν πολλοὺς συγκρατούμενούς τους στὴν ἀληθινὴ πίστη. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος πληροφορήθηκε τὴν Χριστιανικὴ δράση τῶν τριῶν κρατουμένων καὶ τὴν ἐπίδραση ποὺ ἀσκοῦσαν στοὺς φυλακισμένους εἰδωλολάτρες καὶ διέταξε νά τοὺς ὁδηγήσουν καὶ πάλι ἐνώπιόν του.
Ὁ ἡγεμόνας τότε ἄρχισε νὰ κολακεύει τὸν Ἅγιο Κλεόνικο, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὑποσχόμενος δῶρα καὶ τιμές. Ὁ Ἅγιος ὅμως ἀφοῦ γέλασε, χλεύασε τὴν ἀρρώστια τῶν εἰδώλων.  Καὶ ἐνῷ ἐτελεῖτο θυσία, μὲ προσευχὴ κατέρριψε τὸ εἴδωλο τῆς Ἀρτέμιδος. Ἀμέσως ὁ ἡγεμόνας ἔδωσε ἐντολὴ νὰ βασανισθοῦν. Τότε ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε στοὺς τρεῖς νέους καὶ στὸ πλῆθος τῶν εἰδωλολατρῶν, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν τὸ μαστίγωμα τῶν Χριστιανῶν, ἔχοντας στὸ πλευρό Του τὸν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο. Οἱ τρεῖς Χριστιανοὶ ἀξιώθηκαν τῆς θαυματουργικῆς ἰάσεως τῶν τραυμάτων τους, ἐνῷ πολλοὶ εἰδωλολάτρες ποὺ εἶδαν τὸ θαῦμα, βαπτίσθηκαν Χριστιανοί. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἄλλαξε στάση, ἀλλὰ διέταξε νὰ ἀποκεφαλισθοῦν ὅλοι οἱ νεοφώτιστοι Χριστιανοί. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος καὶ οἱ εἰδωλολάτρες, τυφλοὶ ἀπὸ ὀργή, διέταξαν τοὺς δημίους νὰ περιχύσουν τοὺς τρεῖς Μάρτυρες μὲ καυτὴ πίσσα. Ὅμως, νέα θαυματουργικὴ ἐνέργεια ἀπὸ τὴ Θεία Χάρη δὲν ἐπέτρεψε οἱ πιστοὶ νέοι νὰ πάθουν τὸ παραμικρό, ἐνῷ ἡ καυτὴ πίσσα ἔπεσε καὶ κατέκαψε τοὺς δημίους.
Ὅμως, ὁ σκληρόκαρδος ἡγεμόνας δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια, ἡ ὁποία παρουσιαζόταν μπροστὰ στὰ μάτια του. Ἔτσι, πρόσταξε τὴν σταυρικὴ καταδίκη τοῦ Εὐτροπίου καὶ τοῦ Κλεονίκου καὶ τὴ φυλάκιση τοῦ Βασιλίσκου. Οἱ δύο νέοι πέρασαν τὴν τελευταία νύχτα τῆς ζωῆς τους προσευχόμενοι. Καὶ πάλι ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε μπροστά τους, γιὰ νὰ τοὺς ἐνθαρρύνει.
Στὶς 3 Μαρτίου τοῦ 308 μ.Χ., ὁ Εὐτρόπιος καὶ ὁ Κλεόνικος κοσμήθηκαν μὲ τοὺς στέφανους τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦ μαρτυρίου διὰ τοῦ σταυρικοῦ τους θανάτου. Ὁ Βασιλίσκος παρέμεινε ἔγκλειστος στὴ φυλακή, ὅπου καὶ πέθανε μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια, κερδίζοντας τὴν αἰώνια ζωή.

Πότε θ΄ αντιληφθούν ότι ένα ΟΧΙ στην αίρεσι του παποοικουμενισμού αξίζει πολύ περισσότερο από κάθε προσευχή...


Αποροφημένοι οι μεν Ποιμένες από την αίγλην του αξιώματος και την κοινωνικήν δράσι, το πλήθος των ανυπόπτων προβάτων που τους ακολουθούν και τον οικοδομικόν οργασμόν των παιδικών κατασκηνώσεων και γηροκομείων, τους κύκλους Γραφής και τις σελίδες των εκδόσεών τους, οι δε Μοναχοί από την αίγλην της περικυκλούσης αυτούς φήμης δια την … νηπτικήν θεολογίαν και το … άκτιστον φως της νοεράς προσευχής τους, αδιαφορούν αν στο ένα και κύριο, την ομολογία της πίστεως, απέτυχαν, με αποτέλεσμα όλα τα λοιπά να είναι ενώπιον του Θεού ράκη άχρηστα και θυσία απρόσδεκτος! Η Εκκλησία, τους έκανε επισκόπους για να διδάσκουν και φυλάττουν τον λόγον της Αληθείας Της ακέραιον και ανόθευτον, κρατώντας συγχρόνως τα πρόβατά Της μακρυά από τα λειβάδια των αιρετικών, και όχι να τα εγκαταλείπουν απροστάτευτα μέχρι το στόμα του λύκου με την πρόφασι ότι μόλις θα τα καταπιή, τότε θα δείξουν την ποιμενική τους ικανότητα! Πότε θ΄ αντιληφθούν ότι ένα ΟΧΙ στην αίρεσι του παποοικουμενισμού αξίζει πολύ περισσότερο από κάθε προσευχή και ιεραποστολική δράσι, και ότι, γι΄ αυτό το ΟΧΙ έχουν ταχθή από την Εκκλησία «εις τόπον Χριστού» και των Αποστόλων Του;

Ἡ ἄρνησις τοῦ βουλευτικοῦ Ὅρκου -- Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Προηγούμενα καὶ παρεπόμενα

(1ον)
Στην ἀναζήτηση μιᾶς κατάλληλης ἐναρκτήριας φράσης γιὰ τὸ κείμενό μου αὐτὸ μεγάλη βοήθεια μοῦ προσέφερε ὁ πάντα εὔστοχος σχολιαστὴς τῆς ἐφημερίδος «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», ποὺ ὑπογράφει τὰ ὀρθὰ καὶ εὐφυέστατα σχόλιά του ὡς «Χ». Στὸ φύλλο τῆς «Κυριακάτικης Δημοκρατίας»(1ηΦεβρουαρίου2015),ἀναφερόμενος στὴν πρόσφατη ὁρκωμοσία τῆς νέας μας Κυβέρνησης, σημειώνει: «Μὴ μὲ παρεξηγήσετε, ἀλλὰ καθόλου δὲν μὲ«χάλασε» ποὺ κάποιοι δὲν ὁρκίσθηκαν στὸ Εὐαγγέλιο. Εἴδαμε καὶ αὐτούς, ποὺ ἔκαναν τοὺς μεγάλους σταυροὺς καὶ παρίσταναν τοὺς εὐσεβεῖς, πόσο πολὺ κορόϊδευσαν τὸν ἑλληνικὸ λαό. Πόσο πολὺ τὸν ταλαιπώρησαν, πόσο πολὺ τὸν τσαλάκωσαν». Συγχαίρω τὸν ἄγνωστό μου «Χ», ποὺ μολονότι ἀνήκει σὲ ἕνα συγκεκριμένο πολιτικὸ χῶρο, κατορθώνει νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ θέμα μὲ τόση ἀντικειμενικότητα, ἀγγίζοντας τὴν οὐσία (καὶ) τοῦ βουλευτικοῦ ὅρκου, ἀλλὰ καὶ τὴ σκοπιμότητά του. Ἀπὸ κάποιους στὸν Τόπο μας γίνεται μόνιμα χρήση τῶν ἱερῶν πραγμάτων μὲ τὴ συνείδηση, ὅτι αὐτὰ ὑπάρχουν ὄχι γιὰ νὰ τὰ σεβόμεθα, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ παραβαίνουμε καὶ, τελικά, νὰ τὰ χλευάζουμε. Α´ Ἡ ὁρκωμοσία ὄχι μόνο στὴ Βουλή, ἀλλὰ καὶ σ᾽ ὅλο τὸ φάσμα τοῦ δημοσίου βίου (Δικαστήρια, Δημόσιες Ὑπηρεσίες κλπ.) εἶναι ἕνα θέμα πολύπλοκο, μὲ ὑπόστρωμα πνευματικὸ - θεολογικὸ καὶ νομικό.

Στῆς Σαρακοστῆς τὰ ἔνδοξα εἰσόδια

≪Τῇ ἀφάτῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,
τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου ἡμᾶς καταξίωσον...≫

Αρέσκεται κόσμος στὸ νὰ παραλλάσσει τὴ μορφή του, τὴ ζωή καὶ τὴ συμπεριφορά του, ἀναζητῶντας μὲ τὸ τρόπο αὐτὸ μιὰν ἐκτόνωση καὶ μιὰ περίεργη ψυχαγωγία, πού, κατὰ τὴ γνώμη του, τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὰ καθημερινὰ καὶ δύσκολα καὶ τὸν φέρνει σιμὰ σὲ παραδείσιες στιγμές. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τοῦτες τὶς μέρες, τῶν μεταμφιέσεων τὶς ἐπίσημες τὶς μέρες, ἀποφεύγει τὸν πραγματικό του ἑαυτὸ καὶ ἀναζητεῖ προσωπεῖα. Προσωπεῖα πρόχειρα τὰ ὁποῖα, ὡστόσο, χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ κινεῖται μὲ ἄνεση ἀνάμεσα στοὺς συνανθρώπους του. Καὶ ἀρέσκεται νὰ ζεῖ μὲ τὸν τρόπο αὐτό, γιατὶ μὲ τὰ προσωπεῖα ποὺ χρησιμοποιεῖ, καταφέρνει νὰ ἐπιβιώνει. Νὰ τὰ «φέρνει βόλτα», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο. Φυσικὰ ἄν μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ κατακερματίζει τὴν ψυχή του, κάνοντάς την ἕνα σπασμένο καθρέφτη, μὲ πολλὰ καὶ ἀκρωτηριασμένα πρόσωπα/ εἴδωλα, αὐτὸ λίγο τὸν ἀπασχολεῖ. Ἔτσι τὶς μέρες αὐτὲς τῶν προσωπίδων καὶ τοῦ μασκαρέματος, ἡ διάθεση μπορεῖ νὰ ἀλλάξει, ὅμως δὲν τροποποιεῖται ὁ ψυχισμὸς κανενός, γιατὶ τελικὰ ὁ παράδεισος, ποὺ νομίζει ὁ
καθένας ὅτι τὸν προσεγγίζει, εἶναι πολὺ μακρυά, μὲ ἀποτέλεσμα ὅταν συνειδητοποιήσει κάποτε τὴν αὐταπάτη ποὺ τὸν παγίδευσε, τὸτε νά μεταμεληθεῖ γιὰ τὸ χρόνο ποὺ ἀνάλωσε γιὰ ἐπουσιώδη καὶ δευτερεύοντα ζητήματα βιοσοφίας καὶ ὄχι μόνο. Κι ἕνα ἀπὸ αὐτά, εἶναι ἀναμφίβολα καὶ ἡ ἀναζήτηση προσωπείων κι ὄχι ἡ ἐκζήτηση τοῦ γνήσιου ἑαυτοῦ του, τοῦ χαμένου μέσα στὶς στοῖβες τοῦ χρόνου.

Ὁ Μακρυγιάννης γιὰ τὸ ψευτορωμαίικο καί τούς δανειστές μας

Ἂν μᾶς ἔλεγε κανένας αὐτείνη τὴν λευτεριὰ ὁπού θὰ γευόμαστε, θὰ περικαλούσαμε τὸν Θεὸν νὰ μᾶς ἀφήση εἰς τοὺς Τούρκους ἄλλα τόσα χρόνια, ὅσο νὰ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τί θὰ εἰπῆ πατρίδα, τί θὰ εἰπῆ θρησκεία, τί θὰ εἰπῆ φιλοτιμία, ἀρετὴ καὶ τιμιότη. Αὐτὰ λείπουν ἂπ ὅλους ἐμᾶς, στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικούς. 
Τῆς προσόδες τῆς πατρίδας τῆς κλέβομεν, ἀπὸ ὑποστατικὰ δὲν...
τῆς ἀφήσαμεν τίποτας, σὲ πηρεσίαν νὰ μποῦμεν, ἕνα βάνομεν εἰς τὸ ταμεῖον, δέκα κλέβομεν. Ἀγοράζομεν προσόδες, τῆς τρῶμεν ὅλες. Χρωστοῦν εἰς τὸ Ταμεῖον δεκοχτῶ κατομμύρια ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος· ὁ Μιχαλάκης Γιατρὸς πεντακόσες χιλιάδες, ὁ Τζοῦχλος τρακόσες, ὁ Γιωργάκης Νοταρᾶς τρακόσες πενήντα – ὅλο τέτοιγοι χρωστοῦνε αὐτά. Ὁ κεντρικὸς ταμίας ὁ Φίτζιος – τρακόσες πενήντα του λείπουν ἀπὸ τὸ ταμεῖον· κι ἀκόμα δὲν κυτάχτηκαν πόσα θὰ λείψουν ἀκόμα. Τὸ ἴδιο ντογάνες κι ἄλλα. Τέτοιοι μπαίνουν εἰς τὰ πράματα καὶ τέτοιους συντρόφους βάνουν.
Δύσκολο εἶναι ὁ τίμιος ἄνθρωπος νὰ κάνη τὰ χρέη τοῦ πατριωτικῶς. Οἱ ἀγωνισταὶ οἱ περισσότεροι καὶ οἱ χῆρες κι ἀρφανὰ δυστυχοῦν. Πολυτέλεια καὶ φαντασία – γεμίσαμεν πλῆθος πιανοφόρτια καὶ κιθάρες. Οἱ δανεισταὶ μᾶς ζητοῦν τὰ χρήματά τους, λεπτὸ δὲν τοὺς δίνομεν ἀπὸ κάνουν ἐπέβασιν εἰς τὰ πράματά μας. Καὶ ποτὲς δὲν βρίσκομεν ἴσιον δρόμον. Πῶς θὰ σωθοῦμεν ἐμεῖς μ αὐτὰ καὶ νὰ σκηματιστοῦμεν εἰς τὴν κοινωνίαν τοῦ κόσμου ὡς ἄνθρωποι; Ὁ Θεὸς ἂς κάμη τὸ ἔλεός του νὰ μᾶς γλυτώση ἀπὸ τὸν μεγάλον γκρεμνὸν ὁπού τρέχομεν νὰ τζακιστοῦμεν.


http://adontes.blogspot.ca/2015/03/blog-post_2.html#more

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας

Η ΠΡΩΤΗ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ὀνομάζεται Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἶναι ἀφιερωμένη στὴν θριαμβευτικὴ ὁριστικὴ ἀναστήλωση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, μετὰ τὸ πέρας τῆς φοβερῆς εἰκονομαχικῆς περιόδου (726-842).

Οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν νὰ ἑορτάζεται αὐτὴ τὴν ἡμέρα ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄχι μόνον ἐπειδὴ συμπίπτει χρονικὰ μὲ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Εἰκόνων ἀπὸ τὴν Αὐγούστα ἁγία Θεοδώρα (19-2-842), ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσουν πώς, ὁ ὅποιος πνευματικός μας ἀγώνας, αὐτὴ τὴν ἱερὴ περίοδο, θὰ πρέπει νὰ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη μας, ὅπως τὴ διατηρεῖ στοὺς αἰῶνες ἀνόθευτη ἡ ἁγία μας Ὀρθοδοξία, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Νὰ μᾶς ὑπενθυμίσουν ὅτι ψυχοσωματικὸ ἀγώνα κάνουν καὶ ὀπαδοὶ ἄλλων πίστεων καὶ θρησκειῶν, ἴσως καὶ πιὸ αὐστηρό, ἀλλὰ ἀπόλυτα ἀνώφελο, διότι ἀπὸ τὶς ἀλλότριες πίστεις λείπει ἡ Θεία Χάρις, ἡ ὁποία ἀξιοποιεῖ τὴν προσπάθειά μας καὶ τὴ μεταστοιχειώνει σὲ ἁγιασμό, κάθαρση, φωτισμό, σωτηρία καὶ θέωση. Ἰδιαιτέρως μᾶς ὑπενθυμίζει στοὺς σύγχρονους δύστηνους χρόνους τὴν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὅταν μεγαλοσχήμονες κληρικοὶ καὶ θεολόγοι κηρύσσουν, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», καταφανῶς κακόδοξη ἐκκλησιολογία.
  Ὅταν ὁμιλοῦν γιὰ «διηρημένη Ἐκκλησία» καὶ ἀποκαλοῦν τὶς αἱρέσεις ὡς «Ἐκκλησίες» καὶ τοὺς αἱρεσιάρχες ὡς κανονικοὺς ἐπισκόπους καὶ κληρικούς, τελώντας ἀνίερες συμπροσευχὲς μαζί τους! Ὅταν τέλος, «βλέπουν» σωτηρία καὶ στὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, θεωρώντας τες ὡς «διαφορετικοὺς δρόμους πρὸς τὸ Θεό», συμπροσευχόμενοι μὲ τοὺς ἡγέτες τους καὶ ἀνταλλάσσοντες δῶρα μεταξύ τους!
Εἴθε ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς φωτίζει ὅλους μας, αὐτὴ τὴν ἁγία ἡμέρα καὶ πάντοτε, νὰ μένουμε ἑδραῖοι στὴν σώζουσα ὀρθόδοξη πίστη μας! 
 "Ο.Τ."