Ο Οικουμενισμός είναι Αίρεσις! Είναι εντελώς ξεκάθαρο. Επί πλέον είναι αίρεσις των αιρέσεων.

Από όλες τις πλάνες που περιλαμβάνει ο ονομαζόμενος  «οικουμενισμός» η πλέον βασική και εμβριθής είναι η πλάνη του, όσον αφορά αυτήν ταύτην την φύσιν της Εκκλησίας. Είναι εκκλησιολογική αίρεσις. Αντίκειται στην ομολογιακή πίστι του συμβόλου της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, διότι ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Το ονομαζόμενο  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ήδη αυτό τούτο το όνομά του, περιλαμβάνει αυτή την αντιλογία του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος όσον αφορά την Μία Εκκλησία. Στην δε Θεωρία των Κλάδων (ο Οικουμενισμός) ολοκληρωτικά απορρίπτει αυτό το Δόγμα της Μίας Εκκλησίας. Το  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» προσπαθεί να εκπληρώση αυτή τη βασική απόρριψη δια της πολεμικής τακτικής του «Θρησκευτικού πλουραλισμού».
Η «Ορθόδοξος Εκκλησία» λαμβάνοντας μέρος στις δραστηριότητες του ως άνω αναφερομένου  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» διακηρύσσει την συμφωνία της με όλες τις διδασκαλίες και δραστηριότητές του. Δι αυτού τούτου του τρόπου γίνεται (η Ορθόδοξος Εκκλησία) μέρος των ψευδών και πλανών του Π.Σ. «Εκκλησιών»  Γίνεται αιρετική στο βαθμό που είναι αυτό τούτο το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».

Η αίρεσις του Οικουμενισμού εισάγεται ακόμη βαθύτερα εις το σώμα της «Εκκλησίας» δια της συμμετοχής των Ιεραρχών Της, δια των διαφόρων μορφών των λειτουργικών συνεορτασμών, που πραγματοποιούνται υπό των ιδρυμάτων του  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» εις την πορεία των συνηθησμένων δραστηριοτήτων.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντης

Ὅπως τὸ διηγοῦνται, ὅσοι τὸ ἔφθασαν, ἐν ἠλικίᾳ ὄντες εἰς Ἀθήνας τῷ 1870, ὁ νεκρὸς τοῦ ἑνὸς τῶν ληστῶν τοῦ Δηλεσίου, κομισθέντων εἰς Ἀθήνας κατὰ Μάιον, εἶχε τὸ πρόσωπον παραδόξως φαιδρὸν καὶ γελαστόν. Τὴν ὥραν ποὺ τοὺς ἐτουφεκοβολοῦσαν τ᾿ ἀποσπάσματα, ἐλλοχεῦον ὄπισθεν πυκνῶν θάμνων καὶ βράχων τὸ παλληκάρι ἐκεῖνο τῆς Ρούμελης, ἴσως διότι τὸ ταμπούρι του τοῦ ἐφαίνετο πολὺ ἀσφαλές, τίς οἶδε τί εἶχε σκεφθῆ, ἢ τί σοβαρὸν εἶδεν, ἢ τί ἀστεῖον ἤκουσε παρά τινος γείτονος συντρόφου του, κ᾿ ἐγέλασεν, ὅπως οἱ ἄνθρωποι γελοῦν. Συγχρόνως, ἐν ἀκαρεῖ, τοῦ ἦλθε τὸ βόλι. Τὸν ηὗρε καίριον εἰς τὸν λαιμόν, καὶ τὸν ἀφῆκεν εἰς τὸν τόπον.
Μετὰ δύο ἡμέρας οἱ σκοτωμένοι, πέντε ἢ ἓξ τὸν ἀριθμόν, ἐκομίζοντο εἰς Ἀθήνας. Εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ νέου ἐκείνου ὅλοι οἱ φρικώδεις περίεργοι εἶδον ἐντυπωμένον, πιστωμένον τὸν γέλωτα. Οὔτ᾿ ἐπρόφθασεν, ὁ εὐτυχὴς ἄνθρωπος, νὰ αἰσθανθῇ τὴν πικρίαν τοῦ βέλους, ἀλλ᾿ ὁ θάνατος τοῦ ἦλθε μυστηριώδης, γλυκύς, πρὸ τῆς ἀλγηδόνος.
Ὁ Γιάννης τοῦ Λέκα, νέος εἰκοσαετής, ἐφαίνετο ὅτι ἔχαιρε μεγάλην χαρὰν σφόδρα, ὅταν τοῦ ἔλεγαν ὅτι θὰ ἤρχετο ἐκεῖνον τὸν χρόνον, διὰ νὰ τὸν πάρῃ στρατιώτην, τὸ περιοδεῦον Στρατιωτικὸν Συμβούλιον. Ἤρχιζεν ἀμέσως νὰ κάμνῃ βήματα, προφέρων: ἓν γυό, ἓν γυό, κ᾿ ἦτον ὅλος γέλια καὶ χαρά.

ΤΡΙΩΔΙΟΝ- Ω ΠΟΣΩΝ ΑΓΑΘΩΝ...ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ-ΨΑΛΛΕΙ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ-

>

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Τριάδος η φανέρωσις, εν Ιορδάνη γέγονεν· αύτη γαρ υπέρθεος φύσις· ο Πατήρ εφώνησεν· ούτος ο βαπτιζόμενος, Υιός ο αγαπητός μου· το Πνεύμα συμπαρήν τω ομοίω· ον ευλογούσι Λαοί, και υπερυψούσιν εις πάντας τους αιώνας.

Ερμηνεία.


Κατά τα τρία ταύτα Τροπάρια, τα δύο προλαβόντα και το παρόν, ευρίσκονται κατά σειράν, και το ένα ακολουθεί εις το άλλο· το μεν γαρ πρώτον αναφέρει την θαρσοποίησιν όπου ο Δεσπότης Χριστός εποίει εις τον Ιωάννην δια να τον βαπτίση· το δε δεύτερον διηγείται, ότι ο Ιωάννης αφείς κάθε αντίστασιν, εβάπτισεν Αυτόν· και το παρόν τρίτον διηγείται, ότι αφ΄ ου εβαπτίσθη ο Κύριος, εσχίσθησαν οι Ουρανοί, και η φωνή του Πατρός εξηχήθη, και το Πνεύμα κατήλθεν εν είδει περιστεράς· ούτω γαρ διηγείται ταύτα και το ύφος των τριών ομού Ευαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου και Λουκά. Λέγει λοιπόν ο Μελωδός, ότι η φανέρωσις της Αγίας Τριάδος έγινεν εις τον Ιορδάνην ποταμόν· η γαρ Αγία Τριάς εφάνη μεν δια πολλών συμβόλων και πολλάκις εις τους παλαιούς Προπάτορας και Προφήτας τους καθαρούς τω πνεύματι· εφάνη όμως σκιωδώς και αινιγματωδώς· καθώς τούτο ημπορεί να το βεβαιωθή τινάς, εάν αναγνώση την παλαιάν Γραφήν και τους Προφήτας· η δε καθαρά και εναργής και δια των ενεργειών αποκάλυψις της Αγίας Τριάδος εις τον ποταμόν Ιορδάνην έγινεν· αύτη γαρ η Αγία Τριάς είναι φύσις υπέρθεος. Όμοιον δε τούτο είναι, κατά τον ανώνυμον, με το ρητόν εκείνο του Δαβίδ, λέγοντος προς τον εν Τριάδι ένα Θεόν: «Σφόδρα υπερυψώθης υπέρ πάντας τους Θεούς» (Ψαλμ. ψστ: 9), από το οποίον ρητόν πολλοί Θεολόγοι επαρακινήθησαν να ειπούν επί Θεού την λέξιν ταύτην, υπέρθεος. Έπρεπε δε η Αγία Τριάς, η εν γνόφω (εν τη αορασία της ακαταληψίας) πάλαι κεκαλυμμένη να φανερωθή εσχάτως τρανώς και καθαρώς εις όλην την Κτίσιν. Επειδή δε, κατά τον Απόστολον, παν το φανερούμενον φως εστι (Εφ. ε: 13), φως αληθινόν άρα είναι η μακαρία και υπερούσιος Τριάς, η οποία εφανερώθη, ως είπομεν, εν τω Ιορδάνη· ο μεν γαρ Μονογενής Υιός κάτω σωματικώς εβαπτίζετο, ο δε Πατήρ εμαρτύρει Αυτού την υιότητα, βροντών άνωθεν με φωνήν εξάκουστον και μεγάλην, και πάντων τας ακοάς κατακτυπών και λέγων: «Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» (Ματθ. γ: 17), το δε Πνεύμα το Άγιον φανέν εν είδει περιστεράς, παρευρίσκετο με τον βαπτιζόμενον Υιόν ως ομοούσιον Αυτού. Εδανείσθη δε ταύτα ο Μελωδός από τον Θεολόγον Γρηγόριον ούτω λέγοντα: «Άνεισιν Ιησούς εκ του ύδατος· συναναφέρει γαρ εαυτώ τον Κόσμον, και ορά σχιζομένους τους Ουρανούς, ους ο Αδάμ έκλεισεν εαυτώ τε και τοις μετ΄ αυτόν, ώσπερ και τη φλογίνη ρομφαία τον Παράδεισον και το Πνεύμα μαρτυρεί την Θεότητα· τω γαρ ομοίω (τω ομοουσίω) προστρέχει και η εξ Ουρανών φωνή· εκείθεν γαρ ο μαρτυρούμενος, και ως περιστερά· τιμά γαρ το σώμα, επεί και τούτο τη θεώσει Θεός σωματικώς ορωμένη» (Λόγος εις τα Φώτα). Ταύτα ερμηνεύων ο Σχολιαστής Νικήτας λέγει: «Το Πνεύμα σωματικώς οραθέν, και ως περιστερά προσελθόν τω Χριστώ, τιμά το σώμα αυτού, όπερ ούτε φύσει (ην) Θεός, άτοπον γαρ, ούτε θέσει· ου γαρ εκ προκοπής, αλλά τη θεώσει και τη καθ΄ υπόστασιν ενώσει, υπέρ φύσιν και θέσιν εξ αυτής της ενώσεως θεωθέν». Έφη δε και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος εν τω εις την Χριστού Γέννησιν λόγω αυτού περί της υπεροχής του θεοϋποστάτου προσλήμματος: «Του προαιωνίου Λόγου, ου μόνον η Θεότης ανεξιχνίαστος, αλλά και ο προς την σάρκα της ενώσεως τρόπος απερινόητος, και η συγκατάβασις ανυπέρβλητος, και το του προσλήμματος θείον και απόρρητον ύψος, υπερεξηρημένον (εστί) και νου και λόγου παντός, ως μηδέ τούτο σύγκρισιν όλων προς την Κτίσιν επιδέχεσθαι δύνασθαι· ωραίος γαρ, φησί, κάλλει παρά τους Υιούς των ανθρώπων· ουκ είπεν ωραιότερος, αλλ΄ απλώς, ωραίος, ίνα μη τα ασύγκριτα συγκρίνη ψιλοίς ανθρώποις, φύσιν ομόθεον».

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 23 Φεβρουαρίου 2015

Καθαρά Δευτέρα. Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης, Πολυχρονίου μάρτυρος, Γοργονίας οσίας, Δαμιανού οσιομάρτυρος του εν Λαρίση (1586).

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Πολύκαρπος γεννήθηκε περὶ τὸ 80 μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς, τὸν Παγκράτιο καὶ τὴ Θεοδώρα, ποὺ εἶχαν ἐγκλειστεῖ στὴ φυλακὴ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, καὶ βαπτίσθηκε Χριστιανὸς σὲ νεαρὴ ἡλικία. Ὑπῆρξε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰγνάτιο τὸν Θεοφόρο, μαθητὴ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Λίγο πρὶν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν πρόσκαιρο αὐτὸ βίο ὁ Ἅγιος Βουκόλος, Ἐπίσκοπος Σμύρνης († 6 Φεβρουαρίου), χειροτόνησε μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὡς διάδοχό του, τὸν Ἅγιο Πολύκαρπο καὶ μετὰ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ἅγιος παρακολούθησε μὲ ἀγωνία καὶ προσευχὴ τὴ σύλληψη τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ. Ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν θεοφόρο Πατέρα μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἔγραψε πρὸς τοὺς Φιλιππησίους. Σὲ αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ τοὺς συγχαίρει γιὰ τὴν φιλοξενία, τὴν ὁποία παρεῖχαν στὸν Ἅγιο Ἰγνάτιο, ὅταν αὐτὸς διῆλθε ἀπὸ τὴν πόλη τους. Τὸ κείμενο αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου διακρίνεται γιὰ τὸν ἀποστολικό, θεολογικὸ καὶ ποιμαντικὸ χαρακτήρα του.
Ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν γιὰ τὴν σωφροσύνη, τὴ θεολογικὴ κατάρτιση καὶ τὴν ἀφοσίωση στὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, καθὼς μιλοῦσε πάντα σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές. Ἦταν ὁ γνησιότατος ἐκπρόσωπος τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες τῆς Ἀσίας. Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος παρέχει τὴν πληροφορία ὅτι ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλοὺς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις τοῦ Βαλεντίνου καὶ τοῦ Μαρκίωνος στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Διηγεῖται μάλιστα καὶ ἕνα ἐπεισόδιο ἀναφερόμενο στὴ στάση τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου ἔναντι τοῦ Μαρκίωνος. Ὅταν ὁ αἱρεσιάρχης αὐτὸς τὸν πλησίασε κάποτε καὶ τοῦ ἀπηύθυνε τὴν παράκληση: «ἐπεγίνωσκε ἡμᾶς», δηλαδὴ ἀναγνώρισέ μας, ὁ Ἅγιος ἀπάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σε τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».
Ἕνα ἄλλο ἐπεισόδιο ἀνάγεται στὴ γεροντικὴ ἡλικία τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου. Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἑόρταζαν τὸ Πάσχα στὶς 14 τοῦ μηνὸς Νισσάν, σὲ ὁποιαδήποτε ἡμέρα καὶ ἂν τύχαινε αὐτό. Ἀντίθετα οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες δὲν ἑόρταζαν καθόλου τὸ Πάσχα, ἀλλὰ ἀρκοῦνταν στὸν ἑβδομαδιαῖο κατὰ Κυριακὴ ἑορτασμὸ τῆς Ἀναστάσεως, τονίζοντας ἀσφαλῶς περισσότερο τὸν ἑορτασμὸ τῆς πρώτης Κυριακῆς μετὰ τὴν πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας. Ἐπειδὴ λόγω τῆς διαφορᾶς αὐτῆς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης τηροῦσε αὐστηρὴ στάση ἔναντι τῶν Μικρασιατῶν, ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος ἀναγκάσθηκε νὰ μεταβεῖ στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ διευθετήσει τὸ ζήτημα καὶ ἄλλα δευτερεύοντα θέματα, μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Ρώμης Ἀνίκητο.
Μετὰ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τὴν Ρώμη, ὑπέργηρος πλέον, συνέχισε τὴν ἀποστολικὴ δράση του μὲ τόση ἐπιτυχία, ὥστε προκάλεσε τὴν ὀργὴ τῶν εἰδωλολατρῶν. Αὐτὴ ἡ προδιάθεση ἦταν φυσικὸ νὰ προκαλέσει τὸ μαρτύριό του, ποὺ ἀκολούθησε τὴν ἑξῆς πορεία. Ὁ Κόϊντος, ζηλωτὴς Χριστιανός, ὁ ὁποῖος ᾖλθε στὴ Σμύρνη ἀπὸ τὴ Φρυγία, παρακίνησε ὁμάδα Φιλαδελφέων Χριστιανῶν νὰ προσέλθουν στὸν ἀνθύπατο Στάτιο Κοδράτο, γιὰ νὰ δηλώσουν σὲ αὐτὸν τὴν ἰδιότητά τους καὶ τὴν πίστη τους στὸν Χριστό, πράγμα τὸ ὁποῖο φυσικὰ προοιώνιζε θάνατο. Τελικὰ μαρτύρησαν ὅλοι, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Κόϊντο, ὁ ὁποῖος δειλιάσας τὴν τελευταία στιγμή, θυσίασε στὰ εἴδωλα. Ὁ ὄχλος, ἂν καὶ θαύμασε τὴν γενναιότητα τῶν Μαρτύρων, ἀπαιτοῦσε νὰ ἐκτελεσθοῦν οἱ «ἄθεοι» καὶ νὰ ἀναζητηθεῖ ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος, ὁ ὁποῖος πιεζόμενος ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς εἶχε ἀναχωρήσει σὲ κάποιο ἀγρόκτημα. Τελικὰ ὁ Ἅγιος συνελήφθη τὸ ἔτος 167 καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἀνθυπάτου.
Ὁ γηραιὸς Ἐπίσκοπος δὲν ταράχθηκε. Τὸ πρόσωπό του ἦταν γαλήνιο καὶ λαμπερό. Ὁ ἀστυνόμος Ἡρώδης καὶ ὁ πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν νὰ πείσουν τὸν Ἅγιο νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ὁ Ἅγιος ὅμως, μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία ἀπάντησε ὅτι ὑπηρετεῖ τὸν Χριστὸ ἐπὶ 86 ἔτη χωρὶς καθόλου νὰ Τὸν ἐγκαταλείψει. Πῶς μποροῦσε λοιπὸν τώρα νὰ Τὸν βλασφημήσει καὶ νὰ Τὸν ἀρνηθεῖ; Ὁ ἀνθύπατος τότε διέταξε νὰ τὸν ρίξουν στὴν φωτιά. Ὁ Γέρων Πολύκαρπος ἀποδύθηκε μόνος τὰ ἱμάτιά του καὶ περίμενε προσευχόμενος λέγοντας: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὗ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν,  ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων, καὶ πάσης τῆς κτίσεως, καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἳ ζῶσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσάς με τῆς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν με μέρος  ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἷς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτῇ, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀψευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστῷ,…».
Ἡ φωτιὰ σχημάτισε γύρω ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρὶς νὰ τὸν ἀγγίζει. Τότε στρατιώτης ἐκτελεστὴς τελείωσε τὸν Ἅγιο Μάρτυρα διὰ τοῦ ξίφους. Ἔπειτα τὸ Ἱερὸ λείψανο ρίφθηκε στὴν φωτιά, οἱ δὲ πιστοὶ συνέλεξαν τὰ ἱερὰ λείψανα αὐτοῦ.
Ἡ Σύναξη τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου ἐτελεῖτο στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία.

Το ιστολόγιο "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΦΩΝΗ" τις Κυριακές είναι κλειστό -- Αντιδρούμε στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής.-- In protest to the Greek law obliging commercial venues to be open on Sundays, and to show respect for this Holy day of the week which is a day of prayer to Our Lord and Saviour, Jesus Christ no new material will be uploaded on the blogspot “Orthodox Voice” on Sundays.

Το ιστολόγιο "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΦΩΝΗ" τις Κυριακές  είναι κλειστό -- Αντιδρούμε στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής.


In protest to the Greek law obliging commercial venues to be open on Sundays, and to show respect for this Holy day of the week which is a day of prayer to Our Lord and Saviour, Jesus Christ no new material will be uploaded on the blogspot “Orthodox Voice” on Sundays.