Φύλακες γρηγορείτε!

Ύψιστον καθήκον απέναντι της ορθοδόξου πίστεώς μας, δεν μας αφήνει να ησυχάσωμεν, αλλά μας υποχρεώνει να ρίξωμεν και ημείς φωνήν διαμαρτυρίας, δι’ όσα κατά τας ημέρας αυτάς συμβαίνουν, εις βάρος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Δυστυχώς, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και η Εκκλησία της Ελλάδος, δια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, επικαλούνται τον χρόνον. Μας λέγουν τα πάντα ήλλαξαν. Είμεθα εις την Νέαν Εποχήν! «Γέγονε τα πάντα καινά», και κατ’ ουσίαν μας έκαναν Ουνίτας! Αλλά ποία άλλαξαν; Η δογματική διδασκαλία, η Ηθική, η λειτουργική πράξις, η θεόθεν μαρτυρηθείσα «εν πολλοίς τεκμηρίοις» πνευματική πείρα της Ορθοδοξίας; Αλλάσουν αυτά; Πως δυνάμεθα να παραθεωρήσωμεν ανενόχως Δόγματα, Όρους, Ι. Κανόνας; Εάν οι καιροί πρέπει να προσδιορίζουν το πνεύμα της Εκκλησίας, διατί οι τελευταίοι προς ημάς Πατέρες ενέμειναν εις την διδασκαλίαν των Πατέρων των πρώτων αιώνων; Και όχι μόνον ενέμειναν, αλλά και ήντλησαν. Όχι κατά τρόπον δουλικόν, μιμητικόν, αλλά κατά εσωτερικήν κοινωνίαν, εκ ταυτότητος βίου, από «νούν Χριστού». Και αυτοί δεν είναι ολίγοι και άσημοι. Πλήθη Οσίων και Ομολογητών, που ανέπνεαν Χριστόν, πλήθη αγίων διδασκάλων, από τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά μέχρις Ιωσήφ του Βρυεννίου και του αγίου Μάρκου Εφέσου, του Πατριάρχου Γενναδίου, Ευγενίου Βουλγάρεως, αγίου Μακαρίου Κορίνθου, αγίου Αθανασίου του Παρίου, αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και μέχρις εσχάτων, έως του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως. Διά μίαν εισέτι φοράν, οι παπικοί, ευρίσκουν την προς ενότητα τείνουσαν εποχήν μας ως μίαν σπανίαν ευκαιρίαν να αντλήσουν οφέλη τόσον από τους αφελείς «ορθοδόξους», όσον και από το επαναστατήσαν τέκνον των, τόν προτεσταντισμόν, αρκούμενοι μόνον εις την αξίωσιν να βλέπουν πάντες εις το πρόσωπον του πάπα την μίαν εν τω κόσμω Εκκλησίαν. Και ας κρατούν τας παραδόσεις των…..
Συμπροσευχές και συλλειτουργίες λοιπόν στο Βατικανό και στο Φανάρι, να ενωθούμε με τους αιρετικούς. Με αυτούς που δεν εβάστασαν ανόθευτον την πίστιν τών Πατέρων μας. Να ενωθούμε. Αλλά πώς; Να ενωθή η αλήθεια με το ψεύδος; Το φώς με το σκότος; Οι πιστοί εις την Εκκλησίαν με εκείνους που ηρνήθησαν την Εκκλησίαν; Να ενωθούμε, ναί. Αλλ’ αφού αποβάλουν οι κακόδοξοι τας κακοδοξίας των. Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν.  Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ’ όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας καί να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας…Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς μας «δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, πού εμαρτύρησαν ματαίως και πρό του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα  άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται, το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πύρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν! Δεν αγόμεθα από ακρίτους μισαλλοδοξίας. Δεν είμεθα τετυφλωμένοι φανατικοί. Αισθανόμεθα την ανάγκην, ως τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να δώσωμεν «την μαρτυρίαν του Αρνίου, ήν έχομεν». Η Ορθόδοξος Εκκλησία, διετήρησεν απαραχάρακτον την παρακαταθήκην της πίστεως, ως Δόγμα και Ηθικήν,  και οφείλομεν να το γνωρίζωμεν. Εκπέμπομεν το φώς τής πίστεως και όσοι οι εν τω σκότει άς προσέλθουν. Θέλουν εξηγήσεις; Θέλουν «λόγον περί της εν ημίν ελπίδος»; Είμεθα έτοιμοι. Όχι να δίδωμεν αφορμάς, δια να λέγουν οι κακόδοξοι ότι αμφιβάλλομεν δια την πάμφωτον και αδαμαντίνην Ορθοδοξίαν μας. Όσα καλώς και εν Αγίω Πνεύματι παρελάβομεν υπό της Εκκλησίας αυτά τηρούμεν ως κόρην οφθαλμού. Δεν γνωρίζομεν άλλα δόγματα και ανθρώπινα καινοτομήματα. Γνωρίζομεν τα αναθέματα, διά των οποίων η αγία Εκκλησία μας κατωχύρωσε τας εν Οικουμενικαίς Συνόδοις διατυπωθείσας δογματικάς αληθείας και δεν τολμώμεν να σκεφθώμεν καμμίαν μεταβολήν και κανένα συμβιβασμόν.



Απολυτίκιο της Αγίας Αικατερίνης.


Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "«Ο εις και η Αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία»":


Πολύ ωραία τα λέγει ο κ. Χριστοδουλίδης, περί του Αρείου και του μεγάλου ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ! όμως και σήμερα ή μάλλον εδώ και 90 χρόνια μία << παρόμια >> διένεξη υπάρχει για το τι είναι η κρατική εκκλησία της Ελλάδος και οι κληρικοί της, και για το εάν έχουν μυστήρια, έχουν γραφή χιλιάδες σελίδων και έχει εκδοθεί πλειάδα βιβλίων από αντιοικουμενιστές νεοημερολογίτες, και από τους λεγόμενους Γ.Ο.Χ., είναι η κρατική εκκλησία ή όχι εκκλησία Χριστού; έχει μυστήρια ή όχι; Θεολόγοι και θεολογούντες το αναλύουν, το γυρίζουν, το τραβάν, το κοντύνουν επικαλούνται το ιερό πηδάλιο πάντα κατά την δική τους άποψη και θέση χωρίς όμως να βλέπουν και να λένε την ουσία όπως αυτή διατυπώνεται στην απόφαση της πανορθοδόξου συνόδου του 1583 που λέγει :
.....Ὅποιος δέν ἀκολουθεῖ τά ἔθιμα τῆς Ἐκκλησίας, καθώς αἱ ἑπτά Ἅγιαι Οἰκουμενικαι Σύνοδοι ἐθέσπισαν καί τό ῞Αγιον Πάσχα καί τό Μηνολόγιον καλῶς ἐνομοθέτησαν νά ἀκολουθῶμεν καί θέλει νά ἀκολουθῆ τό νεοεφεύρετον Πασχάλιον καί Μηνολόγιον τῶν ἀθέων ἀστρονόμων τοῦ Πάπα, καί ἐναντιώνεται εἰς αὐτά ὅλα, καί θέλει νά ἀνατρέψῃ καί νά χαλάσῃ τά πατροπαράδοτα δόγματα καί ἔθιμα τῆς Ἐκκλησίας, ἄς ἔχει τό ἀνάθεμα καί ἔξω τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καί τῆς τῶν πιστῶν ὁμηγύρεως ἄς εἶναι.....
῎Ετους ἀπό Θεανθρώπου αφπγ (1583) Ἰνδικτιῶνος ΙΒ΄ Νοεμβρίου Κ΄.
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως ΙΕΡΕΜΙΑΣ
Ὁ Ἱεροσολύμων ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ
Ὁ Ἀλεξανδρείας ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ
Καί οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς τῆς Συνόδου παρόντες».
Τα ίδια επαναλαμβάνουν και οι υπόλοιπες 3 πανορθόδοξοι σύνοδοι που ακολούθησαν με τελευταία αυτήν του 1848
Ο δε Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός γράφει: «Φεύγετε καὶ ὑμεῖς ἀδελφοί, τὴν πρὸς τοὺς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καὶ τὸ μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων». Ἴδε ἐγώ Μᾶρκος ὁ ἁμαρτωλός λέγω ὑμῖν, ὅτι ...ὁ λατινοφρονῶν μετά τῶν Λατίνων κριθήσεται καί ὡς παραβάτης τῆς πίστεως λογισθήσεται» (
P.G. 160, 1097D, 1100Α).
Ο ακοινώνητος έχει μυστήρια;
Και σήμερα μετά από 90 χρόνια από την αλλαγή του ημερολογίου και με όσα έχουν γίνει, ακόμα κάποιοι περιμένουν την σύνοδο των <>οικουμενιστών να καταδικάσει και να αποφανθεί εάν η νέο- ημερολογίτικη εκκλησία έχει μυστήρια !!!
Ώ της πλάνης και της υποκρισίας !!



Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας 

"οὐδεὶς δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ράκους ἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ"

Πολύ σοφά και λίαν επώδυνα όσα γράφει ο ανώνυμος αρθρογράφος. 
Και τι να γράψει κανείς ;

Αν η Ελλάδα που αναστήθηκε μετά την Επανάσταση του 1821 ήταν θεοσύστατο κράτος τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά το έφτιαξαν οι αντιμαχόμενοι παπικοί με τους αγγλικανούς κατόπιν συμφωνίας με την τσαρική Ρωσία : Οι αγγλικανοί πήραν προτεκτοράτο την Ελλάδα, οι Γάλλοι την Ρουμανία, οι Αυστρο-ουγγαροί την Βουλγαρία και οι Ρώσοι την Σερβία. Έτσι συμφωνήθηκε η απελευθέρωση των Βαλκανίων, αλλά η εξουσιαστική φαγωμάρα τους, για πλήρη κυριαρχία επί των απελευθερωμένων, δεν έλεγε να αφήσει ήσυχους. Και ακόμη δεν τους αφήνει.

Η πολιτική ραδιουργία, λοιπόν έφτιαξε το νεοσύστατο κράτος, δεν έλειπε όμως και ο θρησκευτικός παράγοντας. Σ΄αυτόν υποτάχθηκε η Διοικούσα την Εκκλησία ιεραρχία και εκεί βρίσκετε ακόμη παγιδευμένη, ανίκανη να σταθεί στο ύψος του θεσμού, τον οποίο καλείται να φανερώσει, να του δώσει σάρκα και οστά.

Κόμματα έφτιαξε η πολιτική ραδιουργία, φατρίες έφτιαξε και η Διοικούσα Ιεραρχία, μετά το ημερολόγιο που της φόρεσε το πολιτικό ιερατείο. Άξιοι και ικανοί Ιεράρχες βρέθηκαν, ώστε να σταματήσει το κακό που μας βρήκε, αλλά δεν τα κατάφεραν. Κάποτε τα ανθρώπινα υπερισχύουν των θείων και δεν επιθυμώ να ασχοληθώ περισσότερο με το θέμα αυτό. Οι άγιοι της Εκκλησίας διδάσκουν και, πάντως, δεν τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος είναι και ποιος δεν είναι.

Και σημειώνω, αν κάποιος ήθελε με ρωτήσει, θα απαντούσα ότι κατά συνείδηση, αναγνωρίζω την αγιότητα και στον κοιμηθεντα Ματθαίο και στον επίσης κοιμηθέντα Χρυσόστομο.

Οι καιροί δεν μας παρέχουν την πολυτέλεια για σχολαστικές εν τω βάθει συζητήσεις περί του θέματος αυτού. Είναι ανώφελες. Σαφώς, όμως, οφείλουμε να υπευθυμίζουμε στην Διοικούσα την Εκκλησία καινοτόμο Ιεραρχία το καθήκον της : Να βγάλει από πάνω της το "επίβλημα ράκους αγνάφου επί ιματίω παλαιώ". Το μπάλωμα που πάνω της έραψε η μαχανορράφος διπλωματία της προοδευτικότητας και του Διαφωτισμού.

Ανάγκη ιματίων δεν έχει η Εκκλησία, αλλά και αν, έστω, έχει, αυτά δεν παλαιώνουν, ώστε να χρειάζονται "επίβλημα ράκους αγνάφου". Το σημαντικότερο δε, σε κλήρο δεν μπαίνουν. Το ημερολόγιο πρέπει να πάει εκεί όθεν ήλθε, να σκεπάσει τις πομπές άλλων.

Οικουμενισμός


O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2014

Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος, Μερκουρίου.

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαρτύρησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. Ἦταν εὐφυέστατη καὶ φιλομαθής. Ἤδη σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ χρονῶν κατεῖχε τὶς γνώσεις τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας καὶ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ ἦταν ἄρτια καταρτισμένη καὶ στὰ δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης.
Ὅταν ἐπὶ Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ἡ Αἰκατερίνη δὲ φοβήθηκε, ἀλλὰ μὲ παρρησία διέδιδε πὼς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἔπαρχο τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος προσπάθησε μὲ συζητήσεις νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ὅταν ὁ ἔπαρχος διαπίστωσε τὴν ἀνωτερότητα τῶν λόγων τῆς Αἰκατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση μὲ τοὺς πιὸ ἄξιους ρήτορες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τοὺς ὁποίους ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἀποστόμωσε. Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ κάποιοι ἀπὸ τοὺς συνομιλητές της πείσθηκαν γιὰ τοὺς λόγους της καὶ ἀσπάστηκαν τὴν Χριστιανικὴ Πίστη.
Μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν κατάληξη, ὁ ἔπαρχος διέταξε νὰ τὴ βασανίσουν σκληρὰ μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς ἡ Ἁγία θὰ λύγιζε καὶ θὰ ἀρνιόταν τὸν Χριστό. Ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἔμεινε ἀκλόνητη στὴν πίστη της.
Πέθανε στὸν τροχό, ὕστερα ἀπὸ διαταγὴ τοῦ ἔπαρχου.

Mητρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος : Να πάρουμε στα χέρια μας και πάλι το λάβαρο της εξεγέρσεως με σύνθημα: «ουκ αρνησόμεθά Σε φίλη Ορθοδοξία!»

...Έπειτα από τα παραπάνω ντρέπομαι που είμαι Μητροπολίτης και ευρίσκομαι «εις τύπον και τόπον Χριστού», κατά την Ορθόδοξον Θεολογίαν. Από τη θέση αυτή, ως ταπεινός και ανάξιος Αδελφός εν Χριστώ, απευθύνω έκκληση προς όλους τους ιερωμένους της Εκκλησίας της Ελλάδος, μικρούς και μεγάλους, επώνυμους και ανώνυμους, γενικώς πρός όλους τους Κληρικούς παντός βαθμού, και τούς Μοναχούς, μάλιστα δέ τους πατέρες του Αγίου Όρους, και τους παρακαλώ να εξέλθουμε από την ραστώνη και να αναλάβουμε τον ιερό ρόλο μας, δηλ. ένα ιερό αγώνα για να προστατεύσουμε την αγία Ορθοδοξία μας, αντιτασσόμενοι με κάθε νόμιμο μέσο και τρόπο σε όλους όσοι την επιβουλεύονται, μικρούς ή μεγάλους, επώνυμους ή ανώνυμους, φανερούς ή κρυφούς, οι οποίοι ευρίσκονται είτε μέσα είτε έξω από την Εκκλησία! Να πάρουμε στα χέρια μας και πάλι το λάβαρο της εξεγέρσεως με σύνθημα: «ουκ αρνησόμεθά Σε φίλη Ορθοδοξία!»

«Ορθόδοξος Τύπος»: Ο Βαρθολομαίος είναι αστείρευτος πηγή πνευματικής μολύνσεως των Ορθοδόξων.

…Αλλά οι «Ταλιμπάν» του Οικουμενισμού δεν δίδουν σημασίαν εις τοιαύτα ζητήματα. Διότι δεν υπακούουν εις τους Ιερούς Κανόνας, αλλά εις τον Αρχιστράτηγον της Προδοσίας της Πίστεως Οικουμενικόν Πατριάρχην Βαρθολομαίον, ο οποίος υπηρετεί τον Παπισμόν, τον Προτεσταντισμόν εις όλας του τας μορφάς, αλλά όχι την Ορθοδοξίαν. Είναι πηγή πάσης διοικητικής ανωμαλίας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και αστείρευτος πηγή πνευματικής μολύνσεως των Ορθοδόξων….ο Αρχιστράτηγος της Προδοσίας της Πίστεως, Οικουμενικός Πατριάρχης, απευθυνόμενος προς τον Πάπαν του είπε ότι αυτός είναι πρώτος εις την Εκκλησίαν της Ανατολής και ο Πάπας εις την Εκκλησίαν της Δύσεως.


«Ορθόδοξος Τύπος» αριθμ. φ. 1804