Αυτά γράφει ο "Κοσμάς" : Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΑΔΕΣ

μέρος Β' 

1. Ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης
 

α. Περισσότερο υποψιασμένος τα χρόνια αυτά, τέλη της δεκαετίας 1950 και αρχές της δεκαετίας 1960, για τα γεγονότα αυτά ήταν ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης. Είχε άλλωστε κάποια εμπειρία από τις αντιδράσεις του συντηρητικού θεολογικού κατεστημένου από όσα εκτυλίχτηκαν κατά την έγκριση της διδακτορικής διατριβής του π. Ιωάννη Ρωμανίδη, που εκθέσαμε πιό πάνω.
 
Ο π. Θεόκλητος υπήρξε ίσως την εποχή αυτή η σημαντικώτερη μορφή του αγιορείτικου μοναχισμού. Τα βιβλία του είναι πράγματι αξιόλογα, μοναδικά για την εποχή τους. Ειδικά, η α΄ έκδοση του βιβλίου «Μεταξύ Ουρανού και γης» έγινε αιτία πολλοί νέοι να εγκαταλείψουν τον κόσμο και να στραφούν προς τη μοναχική ζωή.
 

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Νοείν σου ου δύναμαι, των λόγων την ακρίβειαν· θαύματα γαρ γέγονε πολλάκις, θεία δυνάμει τερατουργούμενα, σύμβολα και τύποι νομικοί, τέτοκε Παρθένος δε, απειράνδρως ουδέποτε.

Ερμηνεία.


Επειδή εις το ανωτέρω Τροπάριον ανέφερεν ο Γαβριήλ εις πληροφορίαν της Παρθένου την παρομοίωσιν της βροχής και του ποκαρίου των μαλλίων· δια τούτο εις τούτο το Τροπάριον διαπορεί ακόμη η Παρθένος και αποκρίνεται προς τον Άγγελον, λέγουσα· δεν δύναμαι, ω Άγγελε, να νοήσω καλώς την ακρίβειαν των ιδικών σου λόγων, ήγουν την ομοιότητα όπου ανέφερες της βροχής και του ποκαρίου των μαλλίων· ασύγκριτος γαρ είναι η ιδική μου σύλληψις και γέννησις με την ομοιότητα αυτήν· κανένα ομοίωμα, ή παράδειγμα του Κόσμου τούτου δεν δύναται να παραστήση με τελειότητα το Μυστήριον. Ο μεν μέγας Βασίλειος επαρωμοίασε την ένωσιν ταύτην με τον πεπυρακτωμένον σίδηρον· ο δε Θεοδώριτος, με το εμφυλιζόμενον δένδρον· ο δε Αυγουστίνος, με το νόημα και με το σημείον (το γράμμα) του νοήματος· άλλοι, με την ένωσιν της ψυχής και του σώματος· άλλοι επαρωμοίασαν αυτό με την ίριν· καθώς γαρ εις την ίριν ευρίσκονται τρία χρώματα γαλάζιον (ηεράνεον), πράσινον, και κόκκινον· ούτω και εις τον Χριστόν ταύτα ευρίσκοντο· το γαλάζιον, καθ΄ ο αυτός ήτον ουράνιος ως Θεός, και δια την ουράνιον ζωήν του· το πράσινον, δια το χλοερόν των χαρισμάτων του· και το ερυθρόν, δια την χύσιν του αίματος της ανθρωπότητός του· και άλλοι άλλως· κανένα όμως από τα παραδείγματα αυτά και ομοιώματα δεν δύναται να παραστήση την ένωσιν ταύτην και το Μυστήριον εντελώς και κατά πάντα. Βεβαιοί δε τούτο καλώς και Ιωάννης ο Δαμασκηνός· «Ουκ ανάγκη παντελώς και ανελλιπώς εσικέναι τα παραδείγματα· το γαρ εν πάσιν όμοιον ταυτόν αν είη, και ου παράδειγμα, και μάλιστα επί των θείων· αδύνατον γαρ εν πάσιν όμοιον ευρείν παράδειγμα επί τε της Θεολογίας, επί τε της Οικονομίας» (Βιβλ. γ΄ 73). Ναι, λέγει η Παρθένος, ακούομεν ότι πολλά μεν θαύματα έγιναν πολλές φορές εις τους παλαιούς χρόνους, τόσον προ Νόμου, όσον και εν Νόμω και μετά Νόμον· τα οποία εθαυματουργήθησαν, όχι με τους όρους της φύσεως, αλλά με την του Θεού υπερφυσικήν δύναμιν· στείραι δηλαδή εγέννησαν παραδόξως· γηραλέαι ετεκνοποίησαν· ποκάρια μαλλίων εβράχησαν μόνον, και πάλιν έμειναν ξηρά· γη υγραινομένη και πάλιν ξηραινομένη υπήρξε· ράβδοι ξηραί εβλάστησαν καρύδια· πέτραι ξηραί ανέβλυσαν ύδατα· και άλλα πάμπολλα, τα οποία ήτον τύποι και σύμβολα του Μυστηρίου της θείας Σαρκώσεως, υπό του παλαιού Νόμου προεικονιζόμενα· δεν ηκούσθη δε καμμίαν φοράν και ότι εγέννησε Παρθένος χωρίς πείραν ανδρός, ούτε ηκούσαμέν ποτε να ενωθή εις εν και το αυτό υποκείμενον κατά τον αυτόν καιρόν παρθενία και τόκος, και η αυτή να είναι κατά ταυτό και Παρθένος και Μήτηρ, Παρθένος μεν κατά φύσιν, Μήτηρ δε υπέρ φύσιν· τούτο από του αιώνος ου γέγονε, τούτο ου γίνεται, τούτο δεν θέλει γένει ποτέ ποτέ. Όθεν δίκαιον είχε να ειπή ο Ιερός Αυγουστίνος τα θαυμαστά ταύτα λόγια περί του φρικτού και υψηλού Μυστηρίου της θείας ενανθρωπήσεως, ήγουν ότι τρεις ενώσεις εποίησεν ο Θεός εις το Μυστήριον τούτο, τόσον θαυμαστάς, ώστε ούτε έγιναν, ούτε θέλουν γένει · ηνώθη Θεός και άνθρωπος· ηνώθη Μήτηρ και Παρθένος· ηνώθη πίστις και καρδία ανθρώπου· ηνώθη πρώτον Θεός και άνθρωπος· επειδή ο του Θεού Υιός και Λόγος και η ψυχή και το σώμα ενώθησαν εις εν πρόσωπον, και ταύτα τα τρία εγένοντο εν: ήτοι μία υπόστασις, χωρίς τροπήν ή σύγχυσιν ή αλλοίωσιν των ουσιών· αύτη είναι η πρώτη και υπερτελεστάτη ένωσις. Ηνώθη δεύτερον Μήτηρ και Παρθένος· η ένωσις αύτη είναι αξία παντός θαύματος· επειδή εκ του αιώνος δεν ηκούσθη τοιούτον παράδοξον, να είναι Παρθένος η γεννήσασα Μήτηρ, και αντιστρόφως η γεννήσασα Μήτηρ να μείνη πάλιν Παρθένος. Ηνώθη τρίτον πίστις και καρδία ανθρώπου· και η ένωσις αύτη θαύματος αξία τη αληθεία εστίν· επειδή με ποίον τρόπον η καρδία του ανθρώπου πληροφορείται τα ανωτέρω δύο θαύματα; Ή πως δίδει πίστιν και συγκατάθεσιν αδιάκριτον, ότι αυτά είναι αληθέστατα, εις καιρόν όπου υπερβαίνουσιν όλους σχεδόν τους νόμους της φύσεως; Πως εμπορεί να πιστεύη ότι ο Θεός γέγονεν άνθρωπος; Και ότι η γεννήσασα αυτόν μήτηρ, Παρθένος ούσα προ του γεννήσαι, Παρθένος πάλιν διέμεινεν; Δίκαιον είχεν ο αυτός Αυγουστίνος να ειπή εις το πρώτον μέρος των ζητημάτων του, ότι ο Θεός ως παντοδύναμος εδύνατο να κάμη και άλλα τελειότερα κτίσματα, έξω μόνον από τρία, τα οποία δεν δέχονται προσθήκην, ούτε αύξησιν: ήτοι την ανθρωπότητα του Σωτήρος Χριστού, την θεομητορικήν αξίαν της Αειπαρθένου Μαρίας, και την αϊδιον δόξαν των μακαρίων (Θέατρ. Πολιτ. Κεφ. ιζ΄). Δίκαιον είχε και ο Ιωσήφ ο Βρυέννιος να ειπή ότι δώδεκα λογιών γίνεται η ένωσις, κατά σωρείαν, ως επί διαφόρων ξηρών: ήτοι σίτου, κριθής, κέγχρου και άλλων· κατά κράσιν, ως επί δύο υγρών, ύδατος και οίνου· κατά φύσιν, ως επί ξηρού και υγρού, οίον αλεύρου και ύδατος· κατά ανάμιξιν, ως επί διαφόρων αλεύρων· κατά σύγχυσιν, ως επί τηκτών: ήτοι χρυσού και αργύρου, ή κηρού και πίσσης· κατά αρμονίαν, ως επί λίθον· κατά παράθεσιν, ως επί σανίδων· κατά συναλοιφήν ή έκσπασιν, ως επί λαμπάδος εκ πυρός προερχομένης και πάλιν αυτώ ενουμένης· κατά κόλλησιν, ως επί χαλκού και μολύβδου· κατ΄ ουσίαν, ως επί ατόμων· κατά σχέσιν, ως επί φίλων και γνωρίμων εις εν θέλημα συνερχομένων· και κατά σύνθεσιν, ως επί ψυχής και σώματος. Η δε καθ΄ υπόστασιν ένωσις του Θεού Λόγου μετά της ανθρωπότητος πάσαν ένωσιν υπερβαίνει (Τόμω β΄Λόγος β΄ εις τον Ευαγγελισμόν). Τα αυτά σχεδόν λέγει και ο Βαρίνος εν τη λέξει, Ένωσις. Ένωσις δε καθολικώτερον μεν νοείται, κατά τον αυτόν Βαρίνον, διεστώτων πραγμάτων κοινή συνδρομή, ετυμολογουμένη από του, εις εν ώσαι: ήτοι συνωθήσαι τα πράγματα· η δε καθ΄ υπόστασιν ένωσις του Χριστού ιδιαίτερόν εστιν, η εν τη μήτρα της αγίας Παρθένου των δύο φύσεων συνδρομή, Θεότητος δηλονότι και ανθρωπότητος· δια τούτο δίκαιον είχεν η Παρθένος να λέγη προς τον Άγγελον ότι τοιούτον θαύμα από του αιώνος ου γέγονεν· όθεν και ο Θεολόγος Γρηγόριος την ένωσιν ταύτην είπε καινήν μίξιν, και παράδοξον κράσιν, (Λόγος εις τα Γενέθλια)· καινήν μεν μίξιν, δια τα αχώριστον των δύο φύσεων· παράδοξον δε κράσιν, ως μη συγχύσεως επ΄ αυτών γενομένης.

Τη Υπερμάχω


Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος - National Anthem of Greece


Τον Κύριον υμνείτε


O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 11 Νοεμβρίου 2014

Μηνά μεγαλομάρτυρος, Βίκτωρος, Βικεντίου μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο στὰ μέσα περίπου τοῦ 3ουαἰώνα μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες. Ὡστόσο, τὸ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον στὸ ὁποῖο μεγάλωνε, δὲν κατάφερε νὰ σκληρύνει τὴν καρδιά του ἡ ὁποία, ὅταν ἦλθε ἡ στιγμή, σκίρτησε ἀκούγοντας τὴν φωνὴ τοῦ «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψλμ.7, 10) Θεοῦ καὶ ἔτσι ὁ ἔφηβος ἀκόμη, Μηνᾶς, ἔγινε χριστιανός.
Μεγαλώνοντας, ἐπέλεξε νὰ σταδιοδρομήσει στὸν Ρωμαϊκὸ στρατό, στὸ ἱππικὸ τάγμα τῶν Ρουταλικῶν, ὑπὸ τὴν διοίκηση τοῦ Ἀργυρίσκου. Ἡ ἕδρα τῆς μονάδας του ἦταν στὸ Κοτυάειον (σημερινὴ Κιουτάχεια) τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐκεῖ ὁ Μηνὰς διακρίθηκε καὶ γιὰ τὴν φρόνησή του ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ἀνδρεῖο του φρόνημα καὶ γι’ αὐτὸ ἔχαιρε ἐκτιμήσεως στὸ κύκλο τῶν στρατιωτικῶν.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 1/2


Στρατηγός Μακρυγιάννης -- (150 έτη από την κοίμησή του).




Συμπληρώνονται εφέτος 150 έτη από την κοίμηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ενός από τους μεγαλυτέρους και αγνοτέρους αγωνιστάς της Εθνεγερσίας (1797-1864). Πέρα του ότι ο Μακρυγιάννης εξεκίνησε από απλούς αγωνιστής, από στρατιώτης, εξελίχθη εις οπλαρχηγόν και έλαβε μέρος εις πολλάς μάχας και ετραυματίσθη. Ανήλθε δε εις τον βαθμόν του στρατηγού και έτσι είναι και σήμερα γνωστόν. Αλλά και άλλα αξιώματα έλαβε και εις πολλάς θέσεις στρατιωτικάς και πολιτικάς υπηρέτησεν. Ο Μακρυγιάννης υπήρξε και άριστος οικογενειάρχης και πολύτεκνος πατέρας αποκτήσας δώδεκα τέκνα (10 άρρενα και 2 θήλεα), παράδειγμα προς μίμηση δια τους σημερινούς Έλληνες. Εκείνο, που έχει ιδιαιτέραν σημασίαν είναι ότι ο Μακρυγιάννης, καίτοι ήτο μικράς γραμματικής μορφώσεως, ηγωνίσθη και με την γραφίδα. Τα «Απομνημονεύματά»του, αλλά και το «Οράματα και Θαύματα» έργον του, αποτελούν δείκτας πνευματικού προσανατολισμού του λαού μας. Δια τον Μακρυγιάννη η πίστη και η πατρίς προέχουν. Είναι δε εξ εκείνων, που ενωρίς διεπίστωσαν και εξέφρασαν τας επιφυλάξεις των δια τας εκ της Εσπερίας επιδράσεις εις το νεοσύστατον ελληνικό κράτος. Ο Μακρυγιάννης εβίωσε την ελληνορθόδοξον παράδοση εις όλην της την διάσταση και την επρόβαλε μετά παρρησίας και εις τους άλλους. Τώρα, 150 έτη ύστερα από την κοίμησή του, βλέπουμε πόσο χρήσιμος είναι «η έκβασις της αναστροφής» του μεγάλου αγωνιστού και πόσο η μνήμη του μας είναι ωφέλιμος.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου : Ας μη καταφρονούμε τα κείμενα των Αγίων Πατέρων


«Στοχάσου λοιπόν πόσον μέγα κακόν είναι εμείς που ώφείλαμεν να ζούμεν βίον καθαρόν, ώστε να μην έχωμεν καμμίαν ανάγκην γραμμάτων αλλά να προσφέρωμεν εις το Πνεύμα αντί βιβλίων τας καρδίας μας, εμείς οι ίδιοι, αφού εχάσαμεν εκείνην την τιμήν και ήλθαμεν εις την ανάγκην των γραμμάτων, να μη χρησιμοποιούμεν ορθώς ούτε αυτό το δεύτερον φάρμακον. Διότι αν ήτο κατηγορία το να χρειασθούμεν τα γράμματα και να μη σύρωμεν εις ημάς την χάριν του Πνεύματος, σκέψου πόσον μεγάλη κατηγορία είναι να μη θελωμεν να επωφεληθούμεν μήτε από την βοήθειαν αυτήν, αλλά να περιφρονούμεν τα γράμματα, σαν να έχουν δοθή χωρίς λόγον και σκοπόν και να επισύρωμεν την τιμωρίαν μεγαλυτέραν. Δια να μη γίνη τούτο ας προσέχωμεν με άκρίβειαν εις τας γραφάς και ας διδαχθούμεν πως εδόθη ο παλαιός νόμος και πως η Καινή Διαθήκη».

Ομιλία Α΄ στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Ε.Π.Ε. τομ. 36 σελ. 19

«Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων» (!!!), ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην θρονική εορτή του 1998.

Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του Πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός.

Η Ορθοδοξία της Αμερικής!......

Don’t forget to make your reservations for this year’s Cathedral Ball.    

When:  Saturday November 29th
Time:  Doors open at 6:00 pm

Music by the Greek Company Orchestra
Dinner & Dance:  $60
Children under twelve:  $15
Dance only after 9 pm: $25

Meal Choices:  Filet Mignon, Crab Cakes, or Tilapia.  Kids Meals available for chidren under 12.

To make your reservation today, please contact either:


George Bellios
412-897-5354


or
Lenna Cominos
412-370-8181

Αθάνατε Μακρυγιάννη!

Εκεί που ΄φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς (Γάλλος στρατιωτικός) να με ιδεί. 
Μου λέγει:
Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες· τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;
Του λέγω:
Είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξουμε την τύχη μας σ΄ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ΄ έναν τρόπο· ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς. 



(Στη μάχη των Μύλων ο Ιμπραήμ πασάς έπαθε πανωλεθρία....).

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός :

Ἡ ἐπέλαση τοῦ Φραγκισμοῦ καί τοῦ Παπισμοῦ καί μετά τῶν Προτεσταντισμῶν, δημιούργησε τήν σημερινή Εὐρώπη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν Οἰκουμενιστῶν μας μεταπατερικῶν θεολόγων, μέ τήν ὁποίαν οὐδεμία (πνευματική) σχέση ἔχουμε. Μόνο ἐάν ἀναφανεῖ κάποια κίνηση μετανοίας στή σημερινή «Δύση» καί ἀληθινή ἀναζήτηση τῆς πρό τοῦ σχίσματος ταυτότητός της, ἀλλά καί διάθεση γιά δυναμική «ἐπιστροφή» σ᾽ αὐτήν, θά εἴμεθα πρόθυμοι νά ἀγκαλιάσουμε ἐνθέρμως καί νά στηρίξουμε αὐτήν τήν προσπάθεια, γιά τήν ἐπανασυνάντηση ὅλων μας ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, πού συνεχίζεται ἀστασίαστα στήν Πατερική Ὀρθοδοξία, στήν ὁποία θέλουμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά κινούμεθα καί νά ζοῦμε (πρβλ. Πράξ. 17,28). Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα καί ἡ πράξη τῶν ἁγίων μας Πατέρων, τῶν γνησίων «ἡγουμένων» καί «ποιμένων» μας ὅλων τῶν αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. 13,17). Καί αὐτό ἀκριβῶς φαίνεται καί ἀπό τόν «ἀντιδυτικισμό» τῶν Μεγάλων Πατέρων καί Διδασκάλων μας Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου Παλαμᾶ καί Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, πού ἡ Δύση καί οἱ δικοί μας Οἰκουμενισταί, ἔμαθαν νά βλέπουν ὡς «ἀντιδυτικούς», ἐνῶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἀληθινά ἀγαποῦν τήν Δύση, διότι θέλουν νά τήν θεραπεύσουν ἀπό τήν θανατηφόρο ἀρρώστια της, τήν ΑΙΡΕΣΗ.

Το Διδυμότειχο αγωνίζεται

Κωνσταντίνος Χολέβας

Το Διδυμότειχο δεν χορεύει μπλουζ. Ούτε οι κάτοικοί του διακατέχονται από μελαγχολία, όπως υπαινίσσεται το γνωστό τραγούδι. Βρέθηκα προσφάτως στην ακριτική αυτή πόλη της Θράκης και διαπίστωσα για ακόμη μία φορά ότι ο Ελληνισμός των συνόρων βρίσκει τρόπους να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα. Παρά την κρίση και παρά την επιθετικότητα των γειτόνων, παρά το αίτημα για μεγαλύτερη στοργή από τους εκάστοτε κυβερνώντες, τα Δίδυμα Τείχη της βυζαντινής καστροπολιτείας διασώζουν τη συγκρατημένη αισιοδοξία και τη μαχητικότητα του Ελληνα.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Απαντήσεις σε πνευματικά θέματα.

Π ο ρ ί σ μ α τ α Ἱερατικῆς Συνάξεως Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς 2014

Τήν Πέμπτη 6 Νοεμβρίου στίς 5 τό ἀπόγευμα μετά τήν τέλεση τοῦ Ἑσπερινοῦ πραγματοποιήθηκε ἱερατική σύναξη τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς στόν Ἱ. Ναό Ἁγ. Δημητρίου Ν. Φαλήρου μέ εἰσηγητές τόν κ. Γ. Κρίππα, Δρ Συνταγματικοῦ Δικαίου καί τόν Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Σεραφείμ μέ θέματα τήν νομική ἔννοια τοῦ Προσηλυτισμοῦ καί τίς προεκτάσεις τοῦ λεγομένου Ἀντιρατσιστικοῦ Νόμου καθώς καί βιοηθικά θέματα καί τήν ποιμαντική ἀντιμετώπισή τους. Τέλος ἐπικολούθησε δεῖπνο στό ὁποῖο παρεκάθησαν ὅλοι οἱ σύνεδροι.