Το Άλφα είναι το αποτέλεσμα του Βήτα ή το Βήτα του Άλφα ;; Ταλαἰπωρη Ορθοδοξία.......


Α



Β


Εκκλησιαστικά νέα

Στο Ιερό προσκύνημα Αγίου Νεκταρίου Καμαρίζης Λαυρίου Αττικής , θα τιμηθεί πανηγυρικά η μνήμη του Αγίου Βασιλείου της Σερβίας. Σήμερα Τρίτη 29/4 το πρωί θα τελεσθεί πανηγυρική Θεία Λειτουργία . Θα τεθεί σε προσκύνηση τεμάχιο υφάσματος από τα ιερά άμφια του Αγίου το οποίο θα μείνει στο προσκύνημα. Θα συμμετέχουν προσκυνητές από τη Σερβία και Σέρβοι που διαμένουν στην Ελλάδα.

Ιερά αγρυπνία θα τελεσθεί σήμερα Τρίτη 29/4 το βράδυ στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς επί τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου.

Η εξαπάτηση των πιστών (Β' )




Οι αντορθόδοξες εκδηλώσεις των Λατινοφρόνων ποιμένων της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι επίσης πολλές. Χαρακτηριστικώτερες είναι οι «συμπροσευχές» , η μνημόνευση σε ακολουθίες του ονόματος του πάπα, ως Ορθοδόξου επισκόπου, τα «συλλείτουργα» παπών και Πατριαρχών, η διείσδυση της φράγκικης θεολογίας στο χώρο της Ορθοδοξίας, η μετάδοση των αχράντων μυστηρίων σε πιστούς των Λατίνων, που σημαίνει «Κοινό Ποτήριο». Αυτό υπάρχει όταν από το ίδιο άγιο Ποτήριο κοινωνούν όχι μόνο οι Ορθόδοξοι, αλλά και Λατίνοι, όπως έγινε σε πολλές περιπτώσεις, τελευταία δε, στη Ραβέννα το 2002, όπου ο Βαρθολομαίος και ο Αναστάσιος της Αλβανίας «κοινώνησαν» αδιάκριτα Ορθοδόξους και παπικούς! Άλλες εκδηλώσεις των Λατινοφρόνων Ιεραρχών είναι οι διάλογοι, όπως εκείνος της «αγάπης» και ο λεγόμενος «θεολογικός»,. Για τον τελευταίο, ο Αθηναγόρας δεν έτρεφε καμία ελπίδα και εκτίμηση, ιδιαίτερα δε για τους δικούς του θεολόγους του ! Αλλʼ ούτε και κανένας Ορθόδοξος πιστός είναι δυνατόν να τρέφει κάποια ελπίδα και εκτίμηση στο «Θεολογικό διάλογο», όπως γίνεται. Ούτε επίσης είναι δυνατόν ποτέ κανένας Ορθόδοξος πιστός να τρέφει ελπίδα και εκτίμηση και στους προσκείμενους στους Λατινόφρονες του Φαναρίου θεολόγους, αλλά για άλλους λόγους από εκείνους του Αθηναγόρα.
Ο «θεολογικός διάλογος» του Αθηναγόρα, γίνεται, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία (!) με βάση τα «ενούντα» και όχι τα «διαιρούντα» την Ορθοδοξία και παπισμό θεολογικά ζητήματα. Συζητούν δηλ. οι Λατινόφρονες θεολόγοι με τους Λατίνους «αδελφούς» τους, και αποφασίζουν ότι συμφωνούν, στα όσα .....δεν διαφωνούν εκ των προτέρων!
Επίσης, οι κοινές συμφωνίες, όπως εκείνη του Μπαλαμάντ το 1993, με την οποία αναγνωρίστηκε η Ουνία, ως ορθόδοξη κατάσταση.
Ακόμα, η ανταλλαγή επισκέψεων, μεταξύ Λατίνων και Λατινοφρόνων ηγετών, με κακόδοξες φιέστες τόσο στη Κωνσταντινούπολη , όσο και στο Βατικανό, αλλά και την Ελλάδα, την οποία για πρώτη φορά μετά το σχίσμα επισκέφθηκε ο αιρετικός πάπας. Όλα αυτά, αν συνέβαιναν σε παληότερες εποχές, όχι μόνο οι ποιμένες της Εκκλησίας, αλλά και όλοι οι πιστοί, θα «ξεσηκώνονταν»! Θα έπαυαν την «κοινωνία» με κάθε αιρετικό επίσκοπο και με όσους «κοινωνούσαν» μαζί του.
Αυτό σημαίνει, ότι όσοι διέκοπταν την «κοινωνία» μαζί του, αυτοί και μόνο θα παρέμειναν στην Εκκλησία. Αντίθετα, όσοι ανάξιοι ποιμένες προσχωρούσαν στην κακοδοξία, όπως κάνουν σήμερα οι Λατινόφρονες Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, θα εθεωρείτο ότι είχαν αποκόψει μόνοι τους τον εαυτό τους από την Εκκλησία.
Από τη στιγμή που κάποιο μέλος της Εκκλησίας, οποιαδήποτε θέση κιʼ αν κατέχει στο σώμα της, περιπέσει σε κακοδοξία, ή «κοινωνεί» με έναν από αυτούς, που έπεσαν στην αίρεση, δεν εξακολουθεί να είναι μέλος της. Ούτε Πατριάρχης μπορεί να είναι, ούτε Αρχιεπίσκοπος ή επίσκοπος, ούτε ιερεύς ή μοναχός, ούτε καν απλό μέλος της, ούτε μπορεί να λέγεται χριστιανός!

Ιδού πως ο Αντίχριστος παίζει μπάλα τους "Ορθόδοξους" Προκαθήμενους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών : Ο Θεόφιλος αγωνίζεται για την παγκόσμια θρησκευτική αρμονία, την ώρα που την στερείται ο ίδιος........

Resurrection Matins Ode 9 Chanted by monks of IM Vatopaidi


O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 29 Απριλίου 2014

Ιάσονος και Σωσιπάτρου των αποστόλων, Κερκύρας παρθενομάρτυρος, Ιωάννου Καλοκτένους μητροπολίτου Θηβών του νέου ελεημονος, Ιωάννου νεομάρτυρος του Θεσσαλονικέως (1802).

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος ἀνήκουν στὴ χορεία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ κατάγονταν ὁ μὲν Ἰάσων ἀπὸ τὴν Ταρσὸ ἢ τὴν Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸ παλαιὸ χειρόγραφο, ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ δὲ Σωσίπατρος ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα.
Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰάσων ἀπαντᾶ σὲ δύο ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μετὰ τοὺς Φιλίππους, ἦλθε στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου δίδαξε ἐπὶ τρεῖς ἑβδομάδες. Ἡ διδασκαλία του ἐπέσυρε τὸ μίσος τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι στράφηκαν ἐναντίον του, παρακινώντας καὶ τοὺς ἀγοραίους τῆς πόλεως. Ἐπειδὴ φιλοξενοῦνταν στὸ σπίτι τοῦ Ἰάσονος, οἱ Ἰουδαῖοι τὸν ἀναζήτησαν ἐκεῖ.

Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία.

Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή του Αντίπασχα-

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Ο Πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ.

Μεταξύ ενός τοιούτου κόσμου, ο οποίος εκουσίως «εν τω πονηρώ κείται», και του ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον Χριστόν δεν υπάρχει συμβιβασμός. Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα. Εδώ πάντοτε πρόκειται περί αποφασιστικού και κρισιμωτάτου διλήμματος και εκλογής: ή ο Θεάνθρωπος ή ο άνθρωπος. Διότι ο ουμανιστικός άνθρωπος δι’ όλων των ενεργειών του εμφανίζεται και φέρεται ως δρων με αυτάρκειαν, ως υπερτάτη αξία και ανώτατον κριτήριον. Εδώ δεν υπάρχει θέσις δια τον Θεάνθρωπον. Δι’ αυτό εις το ουμανιστικόν βασίλειον την θέσιν του Θεανθρώπου την κατέχει ο Vicarius Christi, ο δε Θεάνθρωπος έχει εξορισθή εις τον ουρανόν. Τούτο αποτελεί ασφαλώς ιδιόμορφον αποσάρκωσιν του Θεανθρώπου Χριστού. Δεν είναι έτσι; Δια του δόγματος περί του αλαθήτου, σφετερισθείς υπέρ εαυτού, δηλαδή υπέρ του ανθρώπου, όλην την εξουσίαν και όλα τα δικαιώματα, που ανήκουν μόνον εις τον Θεάνθρωπον Κύριον, ο Πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ. Δια τούτο το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα απέβη το κεντρικόν δόγμα του παπισμού. Και ο πάπας δεν δύναται να το αποκηρύξη με κανένα τρόπον, έως ότου θα είναι πάπας του ουμανιστικού παπισμού.

Κωνσταντίνος Χολέβας : Να σταματήσουν τα «παιχνίδια»!

Το είδαμε και αυτό! Υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ρομά από τη Θράκη, κόπηκε από το ευρωψηφοδέλτιο διότι εξέφρασε τη διαμαρτυρία της για την πολιτική του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής. Αλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται τη διακριτή ταυτότητα των Πομάκων και των Ρομά - Αθιγγάνων και τους βάζει όλους σε ένα τσουβάλι. Συγκλονιστική η κραυγή της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, την οποία θυσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλέοντας με τον τουρκικό εθνικισμό. Μίλησε για τον ρατσισμό των δήθεν προοδευτικών και στηλίτευσε τους επαγγελματίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Επί δεκαετίες μια μειοψηφία Ελλήνων πολιτικών και διανοουμένων κατηγορεί τη χώρα μας ότι καταπιέζει μειονότητες. Χρησιμοποιούν τον όρο στον πληθυντικό, ενώ με τη Συνθήκη της Λωζάννης η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει μόνο μία μειονότητα στην Ελλάδα, τη μουσουλμανική της Θράκης. Οι κατασκευαστές μειονοτήτων χρεώνουν την Ελλάδα με ανύπαρκτες μειονότητες Βλάχων, Μακεδόνων κ.λπ., ενώ στη Θράκη βλέπουν Τούρκους και αρνούνται το δικαίωμα των Πομάκων και των Αθιγγάνων να αυτοπροσδιορισθούν. Περίεργη αντίληψη: Εμένα που κατάγομαι από βλαχόφωνους της δυτικής Μακεδονίας ίσως με θεωρούν «μειονοτικό», ενώ όλοι οι πρόγονοί μου αγωνίσθηκαν για την Ελλάδα, τη Μεγάλη Ιδέα, την Ορθοδοξία και την εθνική μας ταυτότητα. Στους Πομάκους και στους Ρομά της Θράκης μας δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα να έχουν τη γλώσσα τους και την πολιτιστική τους ταυτότητα. Διγλωσσία και υποκρισία στο όνομα των...  ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Ας σταματήσουν πλέον τα παιχνίδια με τη Θράκη και τη Μακεδονία. Ας σοβαρευτούν, αν μπορούν, οι δήθεν προοδευτικοί και ας διαβάσουν καλύτερα την Ιστορία μας και το διεθνές δίκαιο. Ας προσέξουν τις επιπολαιότητές τους εκείνοι που κατηγορούν τον λαό μας και την κυβέρνησή μας για...  εθνικισμό, διότι με τα λάθη τους τροφοδοτούν τον εθνικισμό των Τούρκων και των Σκοπιανών. Ας μελετήσουν προσεκτικά τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» προειδοποίησε προ δέκα ετών ότι η Αγκυρα θα επιχειρήσει να κάνει στη Θράκη ό,τι έκανε και στην Κύπρο.


Οι ανιστόρητες διεκδικήσεις των Σκοπίων και της Τουρκίας τρέφονται από την ηττοπάθεια και τον εθνομηδενισμό μιας μικρής ομάδας που θορυβεί, αλλά πλέον δεν πείθει. Με δημοκρατικό τρόπο πρέπει να αποδείξουμε ότι τους απορρίπτουμε!

Η εξαπάτηση των πιστών



 Οι Ορθόδοξοι, τα τελευταία πενήντα χρόνια, γίνονται συχνά ακροατές και θεατές των πιο αντορθοδόξων δηλώσεων και εκδηλώσεων εκ μέρους όχι μόνον των Λατίνων, αλλά και αυτών των ποιμένων τους, οι οποίοι έχουν αποδειχθή τέλειοι Λατινόφρονες, δηλ. αιρετικώτεροι των αιρετικών Λατίνων.

 Οι κακόδοξες δηλώσεις των Ορθοδόξων αυτών Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, επισκόπων, λοιπών κληρικών και θεολόγων, είναι πολλές.
Κοινός παρανομαστής τους είναι το ότι η Ορθοδοξία δεν είναι πλέον η Μία
Aγία Kαθολική και Αποστολική Εκκλησία, που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεώς μας. Πιστεύουν ότι βρίσκεται στην ίδια κατάσταση, που είναι η «αδελφή» της Εκκλησία, ο παπισμός. Διακηρύσσουν ότι ο πνευματικός ηγέτης του παπισμού, ο πάπας, είναι ο «πρώτος Επίσκοπος» ολόκληρης της Εκκλησίας του Χριστού, ο «πρεσβύτερος αδελφός» τους. Και, τέλος, επαίρονται ότι η «κοινωνία» των δύο «εκκλησιών» είναι «σχεδόν πλήρης», κατά τη διαβεβαίωση του πάπα Παύλου Στ΄, ο οποίος το 1972 δήλωσε :

«Μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας ευρισκόμεθα σχεδόν εις τελείαν κοινωνίαν» !

Με άλλα λόγια, κατά τον Πάπα Παύλο Στ΄ η ΄Ενωση έγινε, αλλά δεν είναι ακόμα «τελεία»!
Η άποψη αυτή υποστηρίζεται συνεχώς μέχρι σήμερα από τους Λατίνους και τους Λατινόφρονες του Φαναρίου. Και είναι από μιά σκοπιά σωστή. Η αλήθεια είναι ότι όντως η Ένωση των Εκκλησιών έγινε! Αυτό που απομένει είναι μόνο η αποκάλυψή της στους πιστούς, ως και η αποδοχή της απʼ αυτούς. Αυτό όμως θα γίνη όταν πάπας και Πατριάρχης «κοινωνήσουν» από το «Κοινό Ποτήριο», όπως ήδη «κοινωνούν» μετά το 1965, σε πολλές περιπτώσεις, λοιποί κληρικοί και λαϊκοί από τις δύο «εκκλησίες» τους!
Σήμερα, μεγάλο μέρος του Ορθόδοξου λαού, φαίνεται ότι δεν ενοχλείται από το ενδεχόμενο μιάς Ενώσεώς του με τον πάπα! Έχει αμβλυνθεί επικίνδυνα το Ορθόδοξο αισθητήριό του. Ευθύνεται γιʼ αυτό κυρίως η αδιαφορία των ποιμένων του. Δεν τον κατήχησαν και δεν τον κατηχούν σύμφωνα με τη διδασκαλία και το αγωνιστικό παράδειγμα των αγίων Πατέρων στα θέματα πίστεως. Προφανώς, οι ίδιοι δεν γνωρίζουν και δεν έχουν γευθεί ποτέ την Ορθοδοξία.
Με αυτά τα δεδομένα οι Λατινόφρονες Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι και λοιποί ποιμένες, παρουσιάζουν σταδιακά την Ένωση, που αποφάσισε το 1965 ο πάπας με τον Αθηναγόρα.. Πιστεύουν ότι έτσι θʼ αποφευχθούν ανεπιθύμητες και σε βάρος τους αντιδράσεις για την προδοσία τους αυτή από τον πιστό λαό του Θεού.

Στη δεκαετία του 70 ένα τραγουδάκι έλεγε: υπομονή-υπομονή-(..."άχρι καιρού"), και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός... Έτσι έλεγαν και στους Ορθόδοξους της Δύσης μετά το 1054. Υπομονή, μην σχίζετε την Εκκλησία. Οι Πάπες έρχονται και παρέρχονται. Κάντε προσευχούλα και ο Θεός θα μας στείλει Ορθόδοξο Πάπα. Κι' ακόμα περιμένουν τον Ορθόδοξο Πάπα......




St. Justin (Popovich of Serbia) : The "Third Fall"

"In the history of mankind there are 3 falls : The fall of Adam, of Judas the Iscariot and that of the Pope. The essence of falling into sin is always the same: the desire to become God by oneself. In this manner, a man insensibly equates himself with the devil, because he also wants to become God by himself to replace God with himself...The fall of the Pope lies exactly in this very thing: to want to replace the Godman with the man..."