Μητρ. Γόρτυνος κ. Ιερεμίας : «Αἶσχος», λέγουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες γιά τόν παπικό συγγραφέα τοῦ κειμένου αὐτοῦ και καταπτύομε τό γραπτό του!...

«Ἡ μουσουλμανική θρησκεία εἶναι πολλῷ ἀνωτέρα τῆς θρησκείας τῶν ὀρθοδόξων,       
καθ᾽ ὅσον, ἡ τῶν μουσουλμάνων θρησκεία πλησιάζει πολλῷ περισσότερον πρός την ἀληθῆ θρησκείαν, τήν καθολικήν, παρά ἡ ἀσεβής Ὀρθοδοξία, τό σύμβολον τοῦτο τοῦ δεσποτισμοῦ. Μετ᾽ οὐ πολύ ὁ βάρβαρος Κοζᾶκος θέλει ἀποκρουσθῆ διά παντός εἰς       τους πάγους αὐτοῦ, τότε δέ θά στρέψωμεν ἐναντίον τῶν αὐθαδῶν Ἑλλήνων οὐχί  πλέον τά ὅπλα, ἀλλά την μάστιγα ἡμῶν. Ἐδιδάχθημεν ἀρκούντως πόσον ἡ  ἐλευθέρωσις τῶν αἰσχρῶν τούτων ληστῶν ἦν ἔργον ἀσύμφορον. Ὤ, ἐάν οἱ Τοῦρκοι μή εἶχον τήν φιλάνθρωπον μέν, ἀλλά πολιτικῶς πλημμελῆ ἀρχήν τῆς ἀνεξιθρησκίας!  Σήμερον ἤθελε ὑπάρχει ὁμογένεια μείζων ἐν τῷ Ὀθωμανικῷ κράτει, καί ἤθελεν ἐκλείψει ἡ ἐνοχλητική αὕτη φυλή τῶν Ἑλλήνων, ὧν ἡ ὕπαρξις εἶναι ὁμοία πρός τήν  τῶν σαρκοβόρων καί ἀηδῶν σκωλήκων. Τί σημαίνει Ἑλλάς; Οἱ μωρολογιώτατοι μόνον θαμβοῦνται εἰς τό ὄνομα τοῦτο. Τι ἦσαν οἱ Ἕλληνες τό πάλαι; Λησταί. Τί εἶναι ἡ ἀσεβής φιλολογία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων; Καταγώγιον αἰσχροτήτων. Ἀφῶμεν πλέον  τάς ἀνάνδρους συμπαθείας καί ἐμβλέψωμεν εἰς τά ἀληθῆ συμφέροντα τοῦ πολιτισμοῦ.  Ὁ εὐρωπαϊκός πολιτισμός ὀφείλει τήν ἀναγέννησιν τῶν γραμμάτων εἰς τούς Ἄραβας, κλάδον ἔνδοξον τοῦ ἀθανάτου γένους τῶν Ὀσμανλί. Μίαν ὀρθήν γνώμην ἀπεφήνατο ὁ Ἀριστοτέλης, οὗτινος τά βιβλία δέν ἀναγινώσκονται πλέον ἐν Εὐρώπῃ· τήν περί φύσει ἐλευθέρων καί δούλων. Καί ἡ γνώμη αὕτη εἶναι ὀρθή οὐχί μέν ἀπολύτως, ἀλλά πάντως  ἐν τῇ Ἀνατολῇ. Τίς ἀμφιβάλλει ὅτι ὁ ὑπερήφανος καί εὐγενής Ὀθωμανός φέρει ἐπί τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἐγκεχαραγμένον τό σύμβολον τῆς ὑπεροχῆς, ὁ δέ Ἕλλην ραγιὰς τό στίγμα τῆς αἰωνίας δουλείας;». 

Psalm 33 I will bless the Lord- Ψαλμός 33 Ευλογήσω Τον Κύριον


St. Isaac the Syrian : What is a merciful heart?

It is a heart on fire for the whole of creation, for humanity, for the birds,                          
for the animals, for demons, and for all that exists.
By the recollection of them the eyes of a merciful person pour forth tears                        
in abundance. By the strong and vehement mercy that grips such a                                
person’s heart, and by such great compassion, the heart is humbled
and one cannot bear to hear or to see
any injury or slight sorrow in any in  creation. For this reason, 
such a person offers up tearful prayer continually
even for irrational beasts, for the enemies of the truth, and for those who                  
harm him, that they be protected and receive mercy… because of the great compassion that burns without measure in a heart that is in the likeness of God.


Homily 81

Oρθόδοξος Τύπος : O Πατριάρχης εργάζεται εις βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σήμερον πού ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης διακηρύσσει: Ἕνας Χριστός, πολλαί αἱ σώζουσαι Ἐκκλησίαι του, πολλαί αἱ πίστεις κ.λπ τό Ἅγιον Ὄρος σιωπᾶ, πρός μεγάλην ἔκπληξιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Τήν ἔκκλησιν, ὅμως, διά ἀντίδρασιν ὁ «Ο.Τ.» δέν τήν ἀπευθύνει μόνον πρός τούς Καθηγουμένους καί τούς μοναχούς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλά πρός ὅλους τούς Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Χώρας. Διότι ἀπό τήν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν καθιερώθη καί ἠνδρώθη ὁ μοναχισμός εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, οἱ μοναχοί ἦσαν μεταξύ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι πρωταγωνίστησαν εἰς τούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνας. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεστορίου πρωταγωνίστησαν εἰς μέν τήν Ἔφεσον ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, εἰς δέ τήν Κωνσταντινούπολιν ὁ ἔγκλειστος μοναχός Ἅγιος Δαλμάτιος. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοθελητισμοῦ προεξῆρχεν ὁ μοναχός Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τῆς εἰκονομαχίας προεμάχετο καί ὁ μοναχός Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Ἐναντίον τῆς εἰκονομαχικῆς αἱρέσεως ἐξηγέρθη πρῶτος ὁ μοναχός Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τῶν Παπικῶν Βαρλαάμ καί Ἀκινδύνου τήν μάχην ἔδωσεν ὁ μοναχός, ἀργότερον Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Σήμερον ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατευθύνει τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον δέν ἀναγνωρίζει αἱρέσεις, ἐνῶ «βαπτίζει» κανονικάς, σωζούσας καί κατεχούσας τήν Ἀλήθειαν ὅλας τάς αἱρετικάς Ἐκκλησίας. Ἐξισώνει τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τήν Ἀλήθειαν τῆς πίστεώς μας (τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας) μέ τό ψεῦδος καί τήν πλάνην τοῦ διαβόλου. Μοναδική ἐλπίς διά νά ἀνατραπῆ αὕτη ἡ πολιτική εἶναι ἡ καθολική ἀντίδρασις τόσον τῶν Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὅσον καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν ὁλοκλήρου τῆς Χώρας. Ἡ Ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας δέν ἠμπορεῖ νά ἰσοπεδώνεται ἀπό ἕνα Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος δέν πιστεύει εἰς Ἱερούς Κανόνας, ἀπαγγέλλει ὑποκριτικῶς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, τό ὁποῖον κηρύσσει Μίαν Ἐκκλησίαν (ἐνῶ αὐτός πολλάς) καί ἐργάζεται εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 

O.T.” αρ. φύλ. 1988.

Τα Βολιώτικα*



Η καρδιά μας χτυπάει στο Βόλο, στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού. Από την εποχή του μακαριστού Χριστοδούλου τέθηκαν οι βάσεις και λιθαράκι-λιθαράκι οικοδομείται εκεί η Ορθοδοξία, όπως πρέπει να είναι. Ανοιχτή, ευέλικτη, χωρίς απολογητικό χαρακτήρα, με τα θεολογικά ζητήματα να επαναδιατυπώνονται με σχήματα και εκφράσεις, ώστε να δίδεται η εντύπωση στον απλό πιστό πως η Ορθοδοξία, η Ορθόδοξη Θεολογία έχει να αντιμετωπίσει σύγχρονα προβλήματα, καινοφανή, που δεν απασχόλησαν τους Αγίους πατέρες της εκκλησίας μας, ή αν τους απασχόλησαν εκείνες οι θέσεις τους, είναι ξεπερασμένες.
Μεθοδικά, συστηματικά, από τις μικρές τάξεις των κατηχητικών με δικά της αναγνωστικά, και διδακτικά εγχειρίδια, η Ι.Μ.Δ. γεννά μέσα στην κοινωνία της Μαγνησίας, ένα κράτος εν κράτει, με πολίτες πιο καλλιεργημένους στην αποδοχή του άλλου, της διαφορετικότητας, της σύγκλισης, του συγκερασμού, με τα θρησκευτικά να γίνουν πιο πολύ μάθημα κοινωνιολογίας-θρησκειολογίας. Αναδίνεται έτσι μια δυσάρεστη μυρουδιά, σαν η Ορθοδοξία να έχει χαλάσει, σαν έχει ημερομηνία λήξεως, σαν να πρέπει να πεταχτεί και στη θέση της να αγοραστεί μια άλλη ορθοδοξία.

An Arabic Christmas Carol (Byzantine Hymn of the Nativity)

Σήμερον Γεννάται εκ Παρθένου, Ο κρατών την οικουμένη εν τη χειρί Του (τρις)
Αυτός, του οποίου την ουσία ουδείς μπορεί να αγγίξει,
περιτυλίγεται με σπάργανα ως παιδί.
Ο Θεός που εν αρχή εποίησε τους Ουρανούς κείται σε στάβλο
Αυτός που έβρεξε μάννα στο λαό του στην έρημο
Τρέφεται με γάλα από την Μητέρα Του
Ο Νυμφίος της Εκκλησίας εκάλεσε τους Μάγους
Ο Υιός της Παρθένου δέχεται τα δώρα τους.
Προσκυνούμεν Σου την Γέννηση Χριστέ (τρις),
Δείξον ημίν και τα ένδοξά Σου Θεοφάνεια.

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Τι λέει ο Άγ. Ιω. ο Χρυσόστομος για το ἐν εἴδει περιστερᾶς (video 2014)

Διάβασα το κείμενο του "Μητρ." Προύσης Ελπιδοφόρου Λαμπρινιάδη στην διαμάχη τους με την Τρίτη Ρώμη, και κράτησα τα εξής:

α) διαλεκτικ σχέσις μεταξ Πρώτου κα συνόδου τν ποίαν διατυπώνει 34ος ποστολικς κανών (λλ κα 9ος κα 16ος τς ντιοχείας κατ τος ποίους σύνοδος νευ πρώτου θεωρεται τελής) …

β) Ο ερο κανόνες (ς 3ος τς Β´ Οκουμενικς Συνόδου, 28ος τς Δ’ κα 36ος τς Πενθέκτης) εραρχον …

γ) Ες τν μακρόχρονον στορίαν τς κκλησίας πρτος εναι πίσκοπος Ρώμης.


σ.σ. Το α) και το β) δείχνουν ότι όταν πρόκειται για τα σατανικά  πρωτεία εξουσίας, γνωρίζουν την ύπαρξη των Ιερών Κανόνων τους οποίους Ιερούς Κανόνες αποκαλούν «τείχη του αίσχους» («ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» αρ.423, 15/7/1989, σ.6-7), όταν κοινωνούν με τους αιρετικούς!

Το γ) δείχνει καθαρά τον Ουνιτισμό της Ορθόδοξης "Εκκλησίας" με αρχηγό της παγκόσμιας "Εκκλησίας" τον αντίχριστο Πάπα! Για να γίνει αυτό πραγματικότητα χρειάζεται η εξής ομολογία:

...Αποκαλεί ο Παναγιώτατος τους Παπικούς «τίμια Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης» και «τιμιώτατους εκπροσώπους της Αυτού Αγιότητος του αδελφού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου». Τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνεί, δηλαδή όπως θα προσφωνούσε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να ήσαν μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου :


...Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει!

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου :

….τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει! Επί 952 χρόνια (1054 – 2006) η Αγία Ορθοδοξία μας είχε και έχει τους Λατινιπαπικούς ως αιρετικούς για τον ορμαθό των αιρέσεων και πλανών τους, χωρίς έκτοτε συμπροσευχές και λειτουργικές επικοινωνίες, εφόσον δεν έχουν απαρνηθή και δεν απαρνούνται τις βλάσφημες αιρέσεις και πλάνες τους. Διότι και μόνη η ουρανομήκης βλασφιμία κατά του Αγίου Πνεύματος, το λεγόμενο Filioque , μάλιστα με τη ρητά απαγορευμένη προσθήκη στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεως, κατά τον Άγιο και Μέγα Φώτιο, «εξαρκεί και μόνον μυρίοις αυτούς υπαγαγείν αναθέμασιν»! (Εγκύκλιος Επιστολή προς τους της Ανατολής αρχιερατικούς θρόνους...,§33. Βλ. Ιωάν. Καρμίρη, τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία..., τόμ. Ι, Αθήναι 1952, σ. 282). Δηλαδή όχι μόνο «ανάθεμα τρις», αλλά «δέκα χιλιάδες τρις ανάθεμα», ως εκτός Εκκλησίας! 

Αναγνώριση του Πρωτείου και του Αλαθήτου!!!

Ο Μέγας Οικουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είναι ο μόνος που τόλμησε ποτέ στην ιστορία της Ορθοδοξίας από τον καιρό του Σχίσματος να παραστεί σε ενθρόνιση του Πάπα. Γνωρίζει πάρα πολύ καλά καθώς και οι συνευδοκούντες αυλοκόλακές του, πως η παρουσία του και μόνο, στην παναιρετική αυτή "ιεροτελεστία", δηλώνει την εξ’ ολοκλήρου άμεση υποταγή και παντελή αναγνώριση του Πρωτείου και του Αλαθήτου, ουσιαστική επικύρωση της δήθεν «Αποστολικής Διαδοχής» του Πάπα και έμμεση πλήρη αποδοχή όλων των αιρέσεων και λογής βλασφημιών του Παπισμού.

Κρύβεται σκοπιμότητα πίσω από τα θυρανοίξια του παρεκκλησίου της Οσίας Νίνας, του οικουμενιστή κ. Ιγνατίου, στο Βόλο;

Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει από χρόνια Οργανισμός «Ορθοδόξων» γυναικών με την επωνυμία  «Οσία Νίνα η ιεραπόστολος» με σκοπό την ιεροσύνη γυναικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία! 
Επίτιμος Πρόεδρός τους είναι ο Κάλλιστος Γουέαρ Επίσκοπος Διοκλείας.


Διαβάστε περισσότερα :



Φώτης Κόντογλου: Οί όδηγοί τής Έκκλησίας μας....,άντί νά καταρώνται τόν Πάπαν, πηγαίνουν μόνοι των καί τόν άσπάζονται.

" Τόν Πάπαν νά καταράσθε, διότι αύτός είναι ή αίτία "      ( Άγιος Κοσμάς Ίσαπόστολος).

Ναί. Πρέπει νά καταρώμεθα τόν Πάπαν διά τά πολλά δεινά μας, παρελθόντα καί μέλλοντα... Μ' όλον πού ό Άγιος Κοσμάς έθανατώθη άπό τούς Τούρκους, δέν είπε " Νά καταράσθε τόν Τούρκον", άλλά είπε "Νά καταράσθε τόν Πάπαν". Σήμερον όμως, άντί νά τόν καταρώμεθα, τόν άγκαλιάζουμε αύτόν τόν Πάπαν. Οί όδηγοί τής Έκκλησίας μας....,άντί νά καταρώνται τόν Πάπαν, πηγαίνουν μόνοι των καί τόν άσπάζονται. Καί θέλουν νά παρασύρουν καί τόν Όρθόδοξον λαόν μας νά προσκυνήση τόν πονηρότερον καί σκληρότερον έχθρόν τής πίστεώς μας. Δέν άκούουν τήν προφητείαν τού Άγίου. Τήν περιφρονούν.....οί πρωτεργάται τής άποστασίας...   

Ο μακαριστός Ιωάννης Κορναράκης καθ. Πανεπ. Αθηνών, "γράφει σήμερα" προς τον Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ τα εξής:

...Γράφετε, σεβαστοί πατέρες, ότι οι οικουμενιστές πατριάρχες και λοιποί, αυτήν την παναίρεση του οικουμενισμού: 

«την διδάσκουν “γυμνή τη κεφαλή”, την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στήν πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως μέ τούς αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων και ποιμαντικές συνεργασίες»!

Με το κείμενο αυτό, περιγράφετε κατά λέξη τον ΙΕ΄ κανόνα της πρωτοδευτέρας, ο οποίος σας δίνει το δικαίωμα να διακόψετε το μνημόσυνο των πατριαρχών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων. 

Δεν το κάνετε όμως, και δεν θα το κάνετε ποτέ! 
Εν τούτοις, με την στάση σας αυτή, παραλογίζεσθε. 
Διότι αποφαίνεσθε ότι, οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς εκτός της Εκκλησίας», εφ’ όσον παραβαίνουν κανόνες της Εκκλησίας. 
Αλλά, άραγε, είναι εντός της Εκκλησίας οι ιερείς εκείνοι, οι οποίοι καταγγέλλουν ανωνύμως, απλώς με χαρτοπόλεμο -ανιαρό και ανίερο-, πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους; 
Επιπλέον, τους αναγνωρίζουν, τους κάνουν, κάποτε, και δώρα, και δημοσίως τούς χαρακτηρίζουν ορθοδόξους θεολόγους; 

Την στιγμή πού δεν κάνουν οι ίδιοι χρήση του κανόνος που γνωρίζουν, αλλά συμπορεύονται με αυτούς, τους οποίους αναγνωρίζουν και καταγγέλλουν ως οικουμενιστές, πρέπει να μην είναι, και αυτοί, μέλη της Εκκλησίας. 
Θα ήσαν μέσα στην Εκκλησία, εφ’ όσον θα διέκοπταν το μνημόσυνο των οικουμενιστών προϊσταμένων τους· και, τότε, σύμφωνα με τον κανόνα αυτόν, θα ήσαν «ορθόδοξοι μετά τιμής της πρεπούσης»,
 επειδή:
«ουχί σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτό, αλλά μάλλον ελευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδοεπισκόπων αυτών» (Πηδ. σ. 358). 

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :

...Αποκαλεί ο Παναγιώτατος τους Παπικούς «τίμια Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης» και «τιμιώτατους εκπροσώπους της Αυτού Αγιότητος του αδελφού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου». Τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνεί, δηλαδή όπως θα προσφωνούσε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να ήσαν μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσει, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι παρά κάτω κάνει λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζει δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι ο Παναγιώτατος δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία.