Ο Κοσμάς :

ε. Ο π. Πορφύριος

Τον γνώρισα τη δεκαετία του 1970. Τότε είχε πρωτοπάει στον Ωρωπό. Ζούσε μέσα σ’ ένα παράπηγμα από τσιμεντόλιθους. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. ΄Ηταν ένα από τα τρία πρόσωπα, που επέδρασαν καταλυτικά στη ζωή μου. Τα άλλα δύο ήταν ο π. Επιφάνιος και ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Για λόγους ευνόητους δεν μπορώ εγώ να αφηγηθώ εμπειρίες απ’ τον π. Πορφύριο, που με αφορούν. Υπάρχουν άλλα άτομα, που τα γνωρίζουν απ’ ευθείας από τον ίδιο.
Από το στόμα του π. Πορφυρίου άκουγα πατερικά λόγια, που άκουγα και από τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη, τον οποίο όμως δεν γνώρισε προσωπικά ποτέ. Τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη τον εκτιμούσε βαθύτατα ως Ορθόδοξο θεολόγο. Πολλές φορές δε ζητούσε από μένα να του πω τι λέει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης,  για διάφορα θέματα που συζητούσαμε, ή άλλες πληροφορίες γι’ αυτόν.
Μου διηγείτο πολλά περιστατικά απ’ τη ζωή του, τα οποία ατυχώς, παρά τις προτροπές φίλων μου δεν τα κατέγραψα.
Τον επισκεπτόμουνα τακτικότατα και μιλούσαμε κατ’ ιδίαν πολύ. Εξομολογήθηκα πολλές φορές σ’ αυτόν. ΄Ηταν θαυμάσιος στην εξομολόγηση. Έλεγα ποτέ να μην τελειώσει η εξομολόγηση. Ποτέ δεν χάρηκα τόσο την εξομολόγηση, όσο αυτή κάτω απ’ το πετραχήλι του. Τον ένοιωθα πραγματικά ως γιατρό. Μερικές φορές με πήρε τηλέφωνο σπίτι μου για να ρωτήσει τη γνώμη μου για την νομοκανονική υπόσταση του μοναστηριού του.
Συνήθως πήγαινα με φίλους μου, μερικοί απ’ τους οποίους ήταν με το Παλαιό, ένας δε από τους οποίους είναι ο νυν Μητροπολίτης Αμερικής Παύλος. Τους αγαπούσε ιδιαίτερα και μου έλεγε για τα άτομα αυτά τα καλύτερα λόγια. Κάποτε ο π. Παύλος, δεν ήταν ακόμα Μητροπολίτης, είχε επισκεφθεί τον π. Πορφύριο με τον Μητροπολίτη Λαύρο, που ανήκε στη Ρωσική Σύνοδο της Διασποράς και είχε κάνει παλαιά τον αφορισμό κατά του Οικουμενισμού και όλων των Οικουμενιστών. Ο π. Πορφύριος αγκάλιασε το Μητροπολίτη Λαύρο, τον φιλούσε και επαινούσε την παρουσία του στην Αμερική. Τότε οι Ρώσοι της Διασποράς είχαν ακόμα «κοινωνία» με την Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου της Ελλάδας. Τώρα, δυστυχώς, ενώθηκαν με τη Μόσχα.
Άλλοτε πάλι μας μιλούσε για να ένα άγιο μοναχό, όπως τον χαρακτήριζε. Ήταν Παλαιοημερολογίτης και ονομάζονταν Μωϋσής. Ο μοναχός Μωϋσής ήταν άνθρωπος της νοεράς προσευχής, με θείες εμπειρίες και διορατικό χάρισμα. Ζήτησε μάλιστα από τους Παλαιοημερολογίτες φίλους μου αν μπορούσαν να του βρουν μια φωτογραφία του. Ο π. Μωϋσής αυτός, ήταν πνευματικό τέκνο του π. Παχωμίου, ενός αγίου ανθρώπου, που ίδρυσε τη σκήτη των αγίων Πατέρων στη Χίο, Ο Παχώμιος αυτός ήταν «πνευματικός» του αγίου Νεκταρίου. Ο δε π. Μωϋσής είχε ιδρύσει και αυτός δύο παλαιοημερολογίτικα μοναστήρια στη Κορινθία.
Μου αποκάλυψε ακόμα ότι ο γέροντάς του στο Άγιο Ορος, που ονομάζονταν π. Παντελεήμων, τον οποίο θεωρούσε άγιο, ήταν ζηλωτής, και μάλιστα απ’ τους πιό αυστηρούς. Ζηλωτής επίσης ήταν και ο αδελφός του γέροντά του π. Παντελεήμονα, που ζούσαν μαζί στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.
Θα αναφερθώ επίσης σε μιά ερώτηση, που μου έκανε κάποτε για ένα γνωστό θεολόγο. Με ρώτησε, αν τον θεωρώ Ορθόδοξο, ή όχι. Όταν του απάντησα ότι τον θεωρώ αιρετικό, μου είπε
- Ναι! ΄Ετσι είναι! Είναι αιρετικός!
Άλλη φορά όταν του είπα ότι θα πήγαινα στην Εύβοια να γνωρίσω ένα
φημισμένο γέροντα, είπε:
-Ε, τι θα πας να κάνεις εκεί. Δεν λέει τίποτα αυτός!
Και εννοούσε ότι δεν άξιζε πολλά πράγματα.
Άλλοτε μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν στενοχωρημένος, για μερικά λόγια που έμαθε ότι είπε γι’ αυτόν ο π. Παΐσιος. Απεναντίας, αγαπούσε πολύ τον π. Σωφρόνιο στην Αγγλία. Πολύ καλά λόγια άκουσα από το στόμα του και για τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ.
Μ’ αυτές τις προσωπικές μου εμπειρίες θα κλείσω το σημείωμά μου αυτό, χωρίς ν’ αναφερθώ για ευνόητους λόγους, στις γνωριμίες μου με μερικά άλλα σύγχρονα άτομα, τα οποία εκτιμώ βαθύτατα, επειδή βρίσκονται ακόμα στη ζωή.
Ας με συγχωρέσουν οι αδελφοί για την πολυλογία μου, που με παρέσυρε η αγάπη μου για τα πρόσωπα αυτά, το καθένα απ’ τα οποία με το δικό του τρόπο έδωσε τη μαρτυρία του. Ο Θεός να αναπαύει όλους. Και ν’ ανταμώσουμε μιά μέρα, την ανέσπερη ημέρα Κυρίου, στη Βασιλεία Του. Αμήν.


ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ



Dear friends,


We have now entered the third week of Holy and Great Lent, and so as Holy Week approaches, and as we prepare to participate in the Holy Sufferings and Glorious Resurrection of our Lord and Savior Jesus Christ, I would like to remind you of some important ways our Church helps us intensify our spiritual struggle and to live these great events in our Christian lives.

Firstly, most of you will be participating in the Holy Sacrament of Communion (taking the Body and Blood of our Lord Jesus Christ). Please prepare yourself for this important Sacrament. If you are going to commune, be present and participate in the service! If you need to know what times there will be a service, you can download the April/Holy Week schedule from our website (www.stparaskevi.org.au).

Secondly, part of participating in Holy Communion is to prepare ourselves spiritually beforehand by visiting a Spiritual Father for Holy Confession. I would like to remind you that not all priests have the authority to hear confessions, that is why, to help you I will list some priests who do hear confessions. I will list some English speaking priests for those who find it easier to communicate in English, but also some Greek speaking priests, for those who are comfortable in Greek. Please note that this is a very busy period for confessions and you may find it difficult at times to get in contact with the priest immediately. Please call well in advance of Holy Week and if for some reason your call is not answered PLEASE BE PATIENT and LEAVE A MESSAGE EXPLAINING THE REASONS FOR YOUR CALL or SIMPLY CALL BACK. As I mentioned, it is a very busy time for father confessors...there are only few of them and MANY of us.

(The following Father Confessors are fluent in English)
His Grace Bishop Iakovos, 9696 2488
Very Rev. Fr Evmenios Vasilopoulos, 0408 003 002 (Transfiguration of Our Lord, Thomastown)
Very Rev. Fr Elias Kentrotis, 0417 562 279(St. Haralambos, Templestowe)
Rev. Fr Chris Dimolianis, 0417 596 001(St. Eustathios, South Melbourne)

(The following Father Confessors know English but are more fluent in Greek)
Very Rev. Fr Synesios Frangos 0419 870 063 (St. Paraskeve, St. John the Merciful, and St. Barbara, St Albans)
Rev. Fr Spyridon Vandoros, 9359 4404 (St. Nektarios, Fawkner)
Rev. Fr Athanasios Triantafyllou, 9387 7693 (St. Vasilios, Brunswick)
Rev. Fr Antonios Krinas, 0407 525 385 (St. Panteleimon, Dandenong)
Rev. Fr Spyridon Bonias, 0407 861 523 (Holy Monastery of "Axion Esti", Northcote)
Rev. Fr Eustathios Papadopoulos, 9350 5559 (The Presentation of Our Lord, Coburg)
Rev. Fr Alexandros Korlos, 0412 662 183 (St. Nicholas, Yarraville)
Rev. Fr Doukas Georgalas, 0400 734 499 (Theophania, Frankston)

For more information of the Holy Sacrament of confession and why we as Orthodox Christians believe it to be a very important part of our spiritual formation please follow the following link http://www.goyouth.org.au/confession.php
 
Trusting that this information is sufficient to help you prepare yourself for these Holy days, I wish you all strength from God to continue your spiritual struggle through Great Lent.
 
God bless you all,
Fr Demosthenes. 

Κων/νος Χολέβας : Πως πρέπει να απαντήσουμε στoν Αχμέτ Νταβούτογλου


Ο γκρίζος λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου βλέποντας τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου προέβη σε δηλώσεις, που καταλήγουν με απειλή για οριστική διχοτόμηση της Μεγαλονήσου. Δεν με εκπλήσσει αυτή η στάση, διότι η Τουρκία πάντα επιτίθεται, διπλωματικά ή στρατιωτικά, όταν μυρίζεται αδυναμία του αντιπάλου. Αλλωστε ο κ. Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» προειδοποιεί και προτείνει επικίνδυνες για τον Ελληνισμό δράσεις με έμφαση στην Κύπρο και τη Θράκη.


H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more


Από επιστολήν του μακαριστού πατρός Φιλοθέου Ζερβάκου προς τον Επίσκοπόν του, σταλείσα το 1930


Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν επισκόπους φρονούντας τα των ετεροδόξων, που τότε Ορθοδοξία;
Εάν όμως αυτήν την γνώμην ( του Αγίου Ιγνατίου) ηκολούθουν πάντες οι χριστιανοί κατά γράμμα, να ακολουθούν δηλαδή τους επισκόπους εις πάντα, αλλοίμονον τότε, ούτε Ορθοδοξία, ούτε Εκκλησία, ούτε Ορθόδοξος χριστιανός θα υπήρχε σήμερον. Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν τους πατριάρχας και επισκόπους, Απολιναρίους, Μακεδονίους, Ευτυχέας, Διοσκόρους, Σαββελιο-Σεβήρους, Ευσεβίους και μυρίους άλλους, και εδέχοντο και ησπάζοντο τα φρονήματά των, που τότε Ορθοδοξία; Που χριστιανός ευσεβής και ορθόδοξος; Και τι λέγω ανθρώπους πατριάρχας και μητροπολίτας, και δεν λέγω Συνόδους;…, διότι 348 τον αριθμόν συνήλθον εν έτει 754 εν Κωνσταντινουπόλει, Πατριάρχαι, Μητροπολίται, Επίσκοποι κ.λ.π. Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε πατριάρχην Κωνσταντίνον και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον και τους απεκάλουν κακοδόξους και εικονομάχους… Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι, και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα, σχετικώς και κατά την παράδοσιν, τας αγίας εικόνας;
Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν, και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους (Γερμανός, Νικηφόρος, Μεθόδιος, Ταράσιος, Στέφανος, Θεόδωρος, Θεοφάνης, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π.), την δε σύνοδον εκείνην ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον…

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΡΒΟΣ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΣ OΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ :

«Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της.
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, …, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».


[Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Γαλλική μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995 - Ἀναδημοσιεύτηκε στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» στίς 29/6/2007 ]

Η άλλη όψη του νομίσματος που μερικοί "ξεχνούν"

1973 (Χρονικόν Σοβούσης Κρίσεως εν τη Εκκλησία της Ελλάδος).

Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου:

Δυστυχώς ο κ. Ιερώνυμος ως Αρχιεπίσκοπος έχει πλέον αποθάνει εν τη συνειδήσει του Ορθοδόξου πληρώματος της Εκκλησίας και ουδέν εκ των κατά παραγγελίαν αποστελλομένων υπέρ αυτού τηλεγραφημάτων θα δυνηθή να τον στερεώση επί του αρχιεπισκοπικού θρόνου και να εξουδετερώση τας αλγεινάς εντυπώσεις των διαφόρων αντικανονικών ενεργειών του και πράξεων, ων κορυφαία υπήρξεν ο εξοστρακισμός όλων των ιερών Κανόνων εκ του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας.

Ο νεαρός Μητροπολίτης Αττικής (Νικόδημος) ομιλεί και περί του Αγίου Πνεύματος και μάλιστα με γλώσσαν ανάρμοστον λέγει, ότι το Άγιον Πνεύμα θα εκδιώξη τα παγανά (τους καλικαντζάρους). Αλλ΄ οι καλικάντζαροι εμφιλοχωρούν εις τας λόχμας της δειλίας, του καιροσκοπισμού, της προσωπολατρείας, της φατρίας. Δεν εμφιλοχωρούν εκεί όπου Ιεράρχαι είνε έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα χάριν των ιδεών. Οι Ιεράρχαι ούτοι ηγωνίσθησαν και αγωνίζονται και ο αριθμός αυτών διαρκώς αυξάνει και οι καλικάντζαροι αργά ή γρήγορα θα εκδιωχθούν και θα αποσυρθούν κατησχυμμένοι εις τας φωλεάς των…


Είθε ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχήν του!

Βάπτισμα Λατίνων-θεολογικός διάλογος-π. Θεόδωρος Ζήσης

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)


Το Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου ορίζει ως κύριον έργον και σκοπόν της ζωής μας να φρονούμεν «ο και εν Χριστώ Ιησού» (πρβλ. Φιλ. 2, 5), «τα άνω» (Κολ. 3, 2), τα εν τω Αναστάντι και Αναληφθέντι Θεανθρώπω υπάρχοντα. Και τι είναι αυτά; Όλα εκείνα τα οποία είναι Αυτός, ως η Αιώνιος Αλήθεια και τα οποία περιέχει ως ο Θεός Λόγος: Όλα τα θεία ιδιώματα, δυνάμεις, ενέργειαι, αξίαι και τελειότητες. Αλλ΄ επίσης και όλα εκείνα τα οποία Αυτός έχει και περιέχει ως σαρκωθείς άνθρωπος-Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός: Όλα τα ανθρώπινά Του ιδιώματα, σκέψεις, αισθήματα, άθλους, βιώματα και έργα, τουτέστιν όλη η ζωή Του από την Γέννησίν Του μέχρι την Ανάληψιν, από την Ανάληψιν έως την Δευτέραν Παρουσίαν και από την Δευτέραν Παρουσίαν εις όλην την θείαν αιωνιότητα. Το να «φρονούμεν» περί όλων αυτών των πραγμάτων αυτό είναι το πρώτον μας χριστιανικόν χρέος και δη νυχθήμερον χρέος… Αλλέως, εάν ο άνθρωπος, φρονών περί της Αληθείας και της πλάνης, της ζωής και του θανάτου, του καλού και του κακού, της δικαιοσύνης και της αδικίας, του Παραδείσου και της Κολάσεως, περί του Θεού και του διαβόλου, δεν φρονή περί όλων αυτών «εν Χριστώ Ιησού», δηλαδή, εάν η σκέψις του περί όλων τούτων δεν μεταμορφωθή και εξελιχθή εις χριστοφρόνημα και χριστοσκέψιν, τότε αυτή, κατ΄ ανάγκην, θα μεταβληθή εις ανόητον και αυτοκτονικόν μαρτύριον. Επίσης εάν δεν γρονή και δεν σκέπτεται εν Χριστώ και δια του Χριστού περί της κοινωνίας, του ατόμου, της οικογενείας, του έθνους, της ανθρωπότητος ποτέ δεν θα εύρη το πραγματικόν νόημά των, ούτε θα λύση ορθώς κανένα από τα προβλήματά των.