ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΙΣ ΗΘΙΚΗ


ΕΙΝΑΙ πιά κοινή διαπίστωση ὅτι οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν ἀρνηθεῖ τούς ἠθικούς φραγμούς καί συνάπτουν σχέσεις γιά σαρκικές ἡδονές, χωρίς κανένα δισταγμό. Σήμερα ὅλα ἐπιτρέπονται, ἀρκεῖ να περνοῦν καλά οἱ ἄνθρωποι. Καί ὅταν δέν συμβαίνει αὐτό, διαλύουν την σχέση, γιά νά δημιουργήσουν σύντομα μία νέα σχέση. Ἀκόμα καί ἐντός τοῦ γάμου παρατηροῦνται σχέσεις μέ τρίτα πρόσωπα. Δέν τό ἔχουν σε τίποτε νά συνάπτουν διπλές σχέσεις καί νά μολύνουν τό γάμο τους.
Ὅλα αὐτά σέ παλιότερες ἐποχές ἦταν σπάνιες περιπτώσεις, ἐνῶ σήμερα τείνουν νά γίνουν γενικός κανόνας. Ἰδιαίτερα οἱ νέοι δέν ἐπιλέγουν τήν ἁγνότητα καί δέν θέλουν νά ἀκούσουν ὅτι οἱ σαρκικές σχέσεις εἶναι ἀπαγορευμένες καί ἡ Ἐκκλησία μιλάει γιά τό ἱ. μυστήριο τοῦ γάμου και τήν τεκνογονία. Καί μέσα σέ αὐτή τήν ἀνηθικότητα, ἔρχονται ἀπό το χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὑποστηρικτές της! Ἐννοῶ τούς μοντέρνους πνευματικούς, πού ἀκολουθοῦν τό ρεῦμα τῆς ἐποχῆς καί δέν θέλουν νά στενοχωρήσουν τά πνευματικά τους τέκνα, γι᾽ αὐτό ἀνέχονται τίς ἐρωτικές σχέσεις τους μέ τή δικαιολογία ὅτι πρόκειται στό μέλλον νά παντρευτοῦν!

Εἶναι προκλητική ἡ τακτική τους καί φανερώνει τό θράσος τους νά διορθώνουν τή χριστιανική ἠθική καί νά ἑρμηνεύουν κατά τίς προσωπικές τους ἐπιθυμίες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ!
Μέ αὐτό τό χαλαρό τρόπο ἀντιμετωπίζουν καί πολλά ἄλλα θέματα, πού ἐπίσης εἶναι σοβαρά καί δέν ἐπιδέχονται διαστρεβλώσεις. Αὐτούς τους κληρικούς ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά τούς τιμωρεῖ, γιατί ἄν ἡ ἐγκράτεια καί ἡ ἁγνότητα, πού εἶναι ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θεωροῦνται ξεπερασμένες, τότε τί μένει ὄρθιο; Ἐάν ἱκανοποιοῦνται ὅλα τά ἁμαρτωλά πάθη τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ πατρός, τότε γιά ποιόν πνευματικό ἀγώνα μιλᾶμε καί ποιές ἀρετές πρέπει νά ἀποκτήσουμε; Ἀλήθεια, σκοπός τοῦ πνευματικοῦ πατρός εἶναι νά διευκολύνει τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας ἤ νά τήν καταπολεμεῖ;
Μέ τόν ἴδιο ἀπαράδεκτο τρόπο οἱ συγκεκριμένοι αὐτοί πνευματικοί ἀντιμετωπίζουν καί τό βδελυρό ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, πού δεν ἀπουσιάζει καί ἀπό μερικούς ἀναξίους κληρικούς. Τό θεωροῦν φυσικό και μή κολάσιμο. Μιλᾶνε γιά ἀδυναμία, τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία δέχεται καί δεν καταδικάζει!
Ἐδῶ θέλω νά θυμίσω ὅτι ὁ Γέροντας Παΐσιος ἦταν σαφῶς ἀντίθετος μέ τούς συγκεκριμένους πνευματικούς καί ἀντιδροῦσε ζωηρά. Σέ κάποια ὁμάδα προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ρώτησαν, ἄν ἐπιτρέπεται νά διατηροῦν φιλικές σχέσεις μέ νέες καί συγχρόνως νά ἔχουν μυστηριακή ζωή, εἶπε: «Γιά πέστε μου. Εἶστε ἄγγελοι; Δεῖξτε μου τά φτερά σας. Ἄν εἶστε ἄγγελοι, τότε ναί, νά τό κάνετε αὐτό πού ρωτᾶτε. Ἄν ὅμως εἶστε νέοι πού εὔκολα πέφτετε, ὅπως καί εἶστε, κρατῆστε τήν καθαρότητά σας καί την προσοχή σας. Κρατῆστε τήν ἁγνότητά σας. Μή κάνετε αὐτά πού κάνουν τόσοι νέοι. Πηγαίνουν στίς ἀγρυπνίες καί ἀπό τό ἕνα χέρι κρατοῦν τό κομποσχοίνι καί ἀπό τό ἄλλο τή νέα φίλη τους. Ἔτσι δέν ὠφελοῦν οἱ ἀγρυπνίες».
Οἱ πνευματικοί πρέπει νά εἶναι προσεκτικοί καί νά μή ἀνοίγουν «νέους δρόμους», καταργώντας τή χριστιανική ἠθική. Νά εἶναι πατέρες πρός σωτηρίαν καί ὄχι πρός ἀπώλειαν.

"O.T."

ΑΚΑΤΑΛHΠΤΟΝ ΕΣΤΙ - ΘΕΟΤΟΚΕ Η ΕΛΠΙΣ


Πάντες οι άγιοι Πατέρες ηκολούθησαν την οδόν της καθάρσεως, της ελλάμψεως και της μυστικής ενώσεως με τον Χριστόν.


Το ασκίαστον και άφθαρτον μεγαλείον των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, συνίσταται εις την δι’ όλους τους αιώνας ισχύουσαν πνευματέμφορον διδασκαλίαν των. «Ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Η από τον Χριστόν απορρέουσα ζωοποιός Θεολογία ουδέποτε παλαιούται. Ο καταρράκτης της χάριτος δεν σταματά ούτε αλλάσσει ουσίαν. Η αξία των αγίων Πατέρων οφείλεται εις το ότι κατέστησαν εαυτούς δεκτικά δοχεία της χάριτος. Δεν παρέμειναν εις την φυσικήν κατάστασιν, δεν διηκόνησαν τον ορθόν λόγον. Εξηγίασαν την φύσιν, ανήλθον εις το υπέρ φύσιν και μετέσχον του υπερλόγου θείου κόσμου. Εντεύθεν εδίδαξαν τον λόγον της αληθείας. Εκαθάρθησαν, εφωτίσθησαν, ηγιάσθησαν. Δεν ανεζήτησαν την αλήθειαν από τον εαυτόν των, δεν ενεπιστεύθησαν εις τα πλάσματα της διανοίας των. Ανεζήτησαν τον Θεόν δια προσευχής και ταπεινώσεως κατόπιν αγνισμού από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος. Και ο υπέρ φύσιν και υπέρ λόγον Θεός απεκαλύφθη εις αυτούς δι’ ελλάμψεως ακτίστου. Και εθεολόγησαν. Και από το ΕΝ Άγιον πνεύμα ήντλησαν τας αυτάς αληθείας δια την οικοδομήν της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ούτως εξηγείται η θαυμαστή ενότης, ήτις διακρίνει την Πατερικήν διδασκαλίαν. Πάντες οι άγιοι Πατέρες ηκολούθησαν την οδόν της καθάρσεως, της ελλάμψεως και της μυστικής ενώσεως με τον Χριστόν.

ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.


Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (Πατρολογία 99, ΙΙ76) μας λέγει:

«Το κοινωνείν μετά των αιρετικών δεν είναι αρετή, αλλά βαρειά αμαρτία, ίση προς μοιχείαν. Γι᾽ αυτό και αν όλα τα χρήματα του κόσμου προσφέρει εκείνος, που επικοινωνεί με την αίρεσιν, ούτε τότε γίνεται φίλος του Θεού, αλλά εχθρός του. Γι᾽ αυτό πρέπει να επιμένουμε σε ακοινωνησία προς τους αιρετικούς μέχρι θανάτου, καν εξορία πρόκειται, καν ξίφος στιλβούται, καν πυρ ανάπτεται».

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο κορυφαίος θεολόγος της Εκκλησίας, λέγει καθαρά για τους αιρετικούς: «Μη λαμβάνεται αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε» (Β/ Ιω. 10). 

Η Εκκλησία δεν αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσης ζευγαριών

Λευκωσία: Ούτε κουβέντα δεν θέλει να ακούσει η Εκκλησία για συμβίωση μεταξύ ανδρών και γυναικών με την υπογραφή «συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης», πολύ δε περισσότερο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Το θέμα αναμένεται να τεθεί ενώπιον της Ιεράς Συνόδου στην προσεχή συνεδρία της στις 5 Φεβρουαρίου, αν και όπως ανέφερε στον «Φ» ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος, ο ρόλος της Εκκλησίας είναι συμβουλευτικός. 


H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more


Εκκλησία και Αριστερά, παραλειπόμενα (π.Θ. Ζήσης)

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


57. Από οπουδήποτε και εάν προσεγγίσωμεν την Εκκλησίαν, αύτη πάντοτε είναι εκ του Πατρός δι΄ Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Αυτό ισχύει δι΄ όλην την Εκκλησίαν και δι΄ εκάστην τοπικήν Εκκλησίαν. Η Εκκλησία έχει τριαδικόν χαρακτήρα, είναι τριαδική και κατά την φύσιν και κατά την ενέργειαν. Όλη η ψυχή της είναι τριαδική και τριαδοειδής, όλη η συνείδησίς της, όλη η θέλησίς της, όλη η ενέργειά της. Παν ό,τι είναι ιδικόν της εκφαίνεται ως εκ του Πατρός δι΄ Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Όλη η ζωή της είναι μία φανέρωσις αυτής της κατά χάριν τριαδικότητος και της κατά χάριν τριαδοποιήσεως. Έκαστον μέλος της Εκκλησίας ζη εν τη κατά χάριν τριαδικότητι και εις έκαστον μέλος της εκκλησίας ζη η κατά χάριν τριαδικότης. Διότι γίνεται κανείς μέλος της Εκκλησίας δια του θείου Βαπτίσματος, εν τω οποίω βαπτίζεται, δηλ. βυθίζεται όλον το είναι του ανθρώπου εις την Αγίαν Τριάδα, και ο βαπτιζόμενος ενδύεται τότε τον Χριστόν δια του Αγίου Πνεύματος τη ευδοκία του Πατρός. Ήδη εξ αρχής ο χριστιανός γίνεται κατοικητήριον και ναός της Αγίας Τριάδος, και η Αγία Τριάς οίκος αυτού. Αλλά η αρχή αυτή φέρει εν εαυτή το πλήρωμα της τριαδοποιούσης χάριτος, η οποία δίδεται εις το άγιον Βάπτισμα δια να συνεχισθή εν τω χριστιανώ δι΄ όλης της ζωής του επί της γης και εις όλην την αιωνιότητά του εις τους ουρανούς. Διότι, τι είναι ο χριστιανός; Μέλος της Εκκλησίας. Και τι είναι η Εκκλησία; Κατοικητήριον της Αγίας Τριάδος, ομοίωσις της Αγίας Τριάδος. Και ακόμη περισσότερον: η Εκκλησία είναι το σώμα της σεσαρκωμένης Δευτέρας Υποστάσεως της Αγίας Τριάδος—του Θεανθρώπου Χριστού—και επομένως το αιώνιον κτήμα και η περιουσία της Τριάδος. Δια τούτο το να είναι κανείς μέλος της Εκκλησίας, σημαίνει να ζη δια της Αγίας Τριάδος, τριαδοποιούμενος συνεχώς δια της χάριτος των αγίων εκκλησιαστικών μυστηρίων και των αγίων εκκλησιαστικών αρετών.

Συνεχίζεται.  

Το κλάμα της Θεοτόκου


Σε ένα χωριό της Ρουμανίας, στο Πασκάνι, υπάρχει μία θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Η εικόνα αυτή ήταν τοποθετημένη σε ένα προσκυνητάρι, στον νάρθηκα της εκκλησίας του χωριού. Στις 15 Φεβρουαρίου 1865 συνέβη το ακόλουθο συνταρακτικό γεγονός: 
Όταν ο ιερέας του χωριού άνοιξε την εκκλησία, δεν βρήκε την εικόνα στη θέση της όπως πάντα. Αυτή τη φορά η εικόνα ήταν πεσμένη στο έδαφος κι έκλαιγε τόσο πολύ, ώστε τα δάκρυά της είχαν μουσκέψει το δάπεδο. Τρομαγμένος ο ιερέας έκλεισε τον ναό και έφυγε.
 
Το άλλο πρωί διαπίστωσε πως η εικόνα είχε φύγει από τον νάρθηκα και είχε πάει μπροστά στο τέμπλο, όπου έκλαιγε συνεχώς. Το πένθος της κράτησε μία εβδομάδα και προμηνούσε τις δοκιμασίες και συμφορές που πέρασε αργότερα η χώρα.

Οι δειλοκάρδιοι σημερινοί "Ορθόδοξοι" Μητροπολίτες τρέμουν να αναθεματίσουν τοις κηρύσσουσι και διδάσκουσι την παναίρεσιν του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Συγκρητιστικού Οικουμενισμού Πατριαρχών Κων/πόλεως, Μόσχας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Αλεξανδρείας, Σερβίας και τοις κοινωνούσι αυτοίς...


Οι Άγιοι Σάββας και Θεοδόσιος επικεφαλής όλων
των Ιεροσολυμιτών μοναχών και του λαού αναθεματίζουν τον Σεβήρο.

…..Ανέβηκε ο Πατριάρχης στον άμβωνα έχοντας μαζί του τον Θεοδόσιο και τον Σάββα, τους κορυφαίους και αρχηγούς όλων των μοναχών. Όλος ο λαός εφώναζε επί πολλές ώρες και έλεγε: Αναθεμάτισε τους αιρετικούς και βεβαίωσέ μας για τη Σύνοδο επικυρώνοντας τις αποφάσεις της. Χωρίς κανένα δισταγμό και καμμιά αναβολή και με κοινή συμφωνία και οι τρεις αναθεμάτισαν τον Νεστόριο και τον Ευτυχή, τον Σεβήρο και τον Σωτήριχο επίσκοπο Καισαρείας και Καππαδοκίας και όλους εκείνους που δεν δέχονταν τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας. 
Αφού διακήρυξαν αυτά και οι τρεις και κατέβηκαν από τον άμβωνα, γύρισε ο αββάς Θεοδόσιος κι εφώναξε στο λαό και είπε: Όποιος δεν δέχεται τις τέσσερις Συνόδους όπως τα τέσσερα Ευαγγέλια, να είναι αναθεματισμένος.