Tου αββά Ισαάκ του Σύρου:


«Οι πειρασμοί του παρόντος κόσμου είναι πολλοί και τα κακά δεν απομακρύνονται από σου, αλλ΄ αναβρύουσι και εντός σου και υποκάτω των ποδών σου, και όμως μην απομακρυνθής εκ του τόπου, εν ω ευρίσκεσαι, μήτε να αποφύγης τους πειρασμούς, και όταν ο Θεός νεύση, θέλει σε ελευθερώσει από αυτούς. Ταύτα δε πάντα ωκονόμησεν ο Θεός εν σοφία δια την ιδικήν σου ωφέλειαν, όπως κρούης επιμόνως την θύραν του ελέους Αυτού, και δια του φόβου των θλίψεων σπαρή εις τον νου σου η ενθύμησις Αυτού, και πλησιάσης εις Αυτόν δια των δεήσεων, και αγιασθή η καρδία σου δια της ακαταπαύστου ενθυμήσεως Αυτού».

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ


+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

  Προφήται και Πατέρες
http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΟ Γρηγόριος Νύσσης πληροφορεί τους αναγνώστας του, ότι αιρέσεις εμφανίζονται εις εκείνας τας Εκκλησίας, όπου δεν υπάρχουν προφήται. Ο λόγος είναι, ότι οι ηγέται των προσπαθούν να κοινωνήσουν με τον Θεόν μέσω του λογικού στοχασμού και της περί Θεού (αφηρημένης) φαντασίας, αντί μέσω του φωτισμού και δοξασμού. Το να συγχέη κανείς τας περί Θεού σκέψεις του με τον Θεόν είναι εξ επόψεως θρησκείας, ειδωλολατρεία και εξ επόψεως επιστημονικής μεθόδου αγραμματωσύνη.         
Περί αποστόλων και προφητών ομιλεί ο Παύλος όταν γράφη, "ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ' ουδενός ανακρίνεται." (1 Κορ. 3:15). Διότι ούτοι έφθασαν εις την εν τω Χριστώ θεοπτίαν γενόμενοι αυτόπται μάρτυρες, ότι οι άρχοντες του αιώνος τούτου είχον σταυρώσει "τόν Κύριον της δόξης" (1 Κορ. 2:8). Αυτόν τον Κύριον της δόξης, Μεγάλης Βουλής Άγγελον, τον Ώντα, Θεόν Αβραάμ και Θεόν Ισαάκ και Θεόν Ιακώβ, τον Παντοκράτορα, την Σοφίαν του Θεού, την ακολουθούσαν Πέτραν (1 Κορ. 10:4), είδον οι προφήτες πάντες της Παλαιάς Διαθήκης. Εκ των οποίων ο Βαπτιστής Ιωάννης εν θεοπτία γενόμενος, είδεν εν σαρκί τον Κύριον της δόξης. Ασφαλώς και οι εις Αυτόν τυπικώς πιστεύοντες Ιουδαίοι, "ει έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν." Πάντως εις τους θεουμένους προσαρμόζει ο Παύλος το "ά οφθαλμός ουκ είδεν και ούς ήκουσεν και επί καρδίαν ουκ ανέβη, όσα ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν. ημίν απεκάλυψεν ο Θεός δια του πνευματός αυτού" (1 Κορ. 2:9-10) ότι "τόν Κύριον της δόξης εσταύρωσαν" (1 Κορ. 8:8). Αυτοί οι αυτόπτες μάρτυρες θεούμενοι και οι φωτισθέντες μαθηταί των είναι οι μόνοι αυθεντίαι εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αυτοί διατυπώνουν τους όρους της πίστεως που οδηγούν εις την θεραπείαν του "έσω ανθρώπου" και χρησιμεύουν ως σήματα κινδύνου να αποφύγουν οι πιστοί τους κομπογιαννίτες που υπόσχονται πολλά και δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν εις την προετοιμασίαν δια την εμπειρίαν της εν Χριστώ δόξης του Θεού που πάντες θα ιδούν, είτε ως παράδεισον είτε ως κόλασιν.

     Συνεχίζεται.

Agni Parthene (Complete) - Simonopetra Monastery


Η αγάπη της Εκκλησίας και η αγάπη των Οικουμενιστών.


Η υμνηθείσα υπό της Εκκλησίας αγάπη και ταμιευομένη εν αυτή, είναι πολύ διάφορος εκείνης την οποίαν αντιλαμβάνονται οι Οικουμενιστές. Εκείνη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, αγία, καθαρά, υγιής, θεοφιλής, ειρηνική, αναμάρτητος, θεόπτις, θύρα μυστηρίων, μεστή ελέους, αληθώς φιλάνθρωπος, προσευχομένη, θείως αγαπώσα, αθάνατος, αιωνία, φωτεινή, άφοβος, τολμώσα, θυσιαζομένη…                                                                                                                 
Η αγάπη των Οικουμενιστών είναι ανθρωπίνη, συναισθηματική, νοσηρά, ψευδής, καρπός της πεπτωκυίας φύσεως, άπελπις, αφιλόθεος, κατά βάθος αφιλάνθρωπος, πεπλανημένη και πλανώσα, «έχουσα την μόρφωσιν της ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένη», μη πιστεύουσα αληθώς εις Θεόν, εχθρά τω Θεώ, γέννημα αμαρτωλού βίου, έμφοβος, δειλή, μη εμπρέπουσα χριστιανοίς, αφιλόκαλος, αντιευαγγελική, εμπαθής, του διαβόλου έγγονος. Αυτήν την «αγάπην» κατεδίκασεν ο Χριστός, οι Προφήται, οι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Ιησούς έφερε στους ανθρώπους ουρανίαν αγάπην, η οποία λυτρώνει, σώζει την ψυχήν, θεώνει τον άνθρωπον. Οι Οικουμενιστές  προσφέρουν άλλην αγάπην, γηίνην, σαρκικήν, αγάπην των ανθρωπίνων μέτρων. Και επ’  αυτής της αγάπης θέλουν να οικοδομήσουν την ενότητα των «Εκκλησιών». Και καθ’  ον χρόνον γίνεται αυτή η νόθος ενοποίησις, έχει ήδη καταστραφή το υγιές θεμέλιον της ενότητος!...                                                     
Ολίγοι μόνον, φανεροί και αφανείς, συντηρούν  εις τα βάθη των τον θησαυρόν της Ορθοδοξίας. Και των ολίγων αυτών οι φωνές, αν και θα νομισθή ότι θα σβήσουν προ της θαλάσσης των Οικουμενιστών, εν τούτοις θα ακούωνται ομολογούντες την «μη έχουσα σπίλον ή ρυτίδα» Ορθοδοξίαν μας. Το δε εν είδει πυρίνων γλωσσών κατελθόν Άγιον Πνεύμα θα καλή τους λαούς εις ενότητα δια της Εκκλησίας, και εν τη Εκκλησία. Ιδού τι επακριβώς σημαίνει η φωνή του αγίου Πνεύματος: «Εις ενότητα πάντας εκάλεσε»…

Σάρκα και οστά παίρνει και στην Κύπρο το θέμα της αποτέφρωσης νεκρών.


Μετά την κατάθεση, πριν από ένα μήνα περίπου, νομοσχεδίου που ρυθμίζει την ίδρυση και λειτουργία των γραφείων κηδειών και τη διαδικασία ταρίχευσης, χθες η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο για τη δημιουργία του απαραίτητου θεσμικού πλαισίου, με το οποίο ρυθμίζεται το ζήτημα της αποτέφρωσης ανθρωπίνων λειψάνων και της αδειοδότησης και λειτουργίας κέντρων αποτέφρωσης.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ζήτημα χρόνου είναι η εκδήλωση μιας ορθοδόξου κίνησης προς αναστολή της φθοράς, που προσγίνεται εις την Εκκλησία από τους oικουμενιστές ποιμένες.


Οι Λατίνοι και οι προτεστάντες, δυστυχώς, εφ’  όσον ακολουθούν πεπλανημένον τρόπον σαρκικής ζωής, δεν πρόκειται να δουν το φως της Ορθοδοξίας και της Θεογνωσίας. Αποθανούνται εν ταις αμαρτίαις των, εκτός εάν ο Θεός,--οις επίσταται κρίμασι—φωτίση το σκότος των. Δια τούτο αδιστάκτως φρονούμε ότι το επαναλαμβανόμενο τροπάριο εκ των Πατριαρχικών χειλέων, «δεν έχομεν διαφοράς, ουδέν μας χωρίζει προς την ένωσιν», μόνον εχθρός των ανθρώπων θα μπορούσε να το είπη, μόνον «ο απ’  αρχής ανθρωποκτόνος» ηδύνατο να το διακηρύξη, μόνον ο Άδης θα ηδύνατο να το εφεύρη, ως αντίθεον. Διότι δεν φθάνει ότι φθείρει το σωτήριο ορθόδοξο φρόνημα των ήδη ορθοδόξων λαών, αλλά στερεώνει εις τη δαιμονική πλάνη και αίρεση τόσα εκατομμύρια αιρετικών, αυτών που ζουν σήμερα και εκείνων που θα έλθουν μέχρι συντελείας. Εάν κηρύγματα τοιαύτης τρομακτικής σημασίας και από τόσον υψηλάς καθέδρας, μας αφήνουν αδιάφορους, δεν έχουμε κάθε δικαίωμα να υποστηρίζουμε ότι, οι ηγετικήν έχοντες θέση εις την Εκκλησία κληρικοί και λαϊκοί εις κάποιο σημείο εκ των τριών—πίστη, γνώση, βίωση—νοσούν; Αλλ’  υπάρχει ευσεβής κλήρος και λαός, που έχει αντιληφθή την έκταση και το βάθος της κατάστασης. Και φυσικά θα αναλάβη την πρωτοβουλία προς εκκαθάριση της θέσης του. Ζήτημα χρόνου είναι η εκδήλωση μιας ορθοδόξου κίνησης προς αναστολή της φθοράς, που προσγίνεται εις την Εκκλησία από τους ποιμένες και τους διδασκάλους της, των μεν κακώς διδασκόντων, των δε αθλίως σιωπώντων. Αυτός ο κλήρος και ο λαός, αναλαμβάνοντες τας ευθύνας των θα σαλπίσουν το «στώμεν  καλώς εις την βάση της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Κάποιοι Επίσκοποι θα συγκινηθούν και θα ηγηθούν του Ορθοδόξου αγώνα προς περισυλλογή και αναστολή του ενεργουμένου Ουνιτισμού μας. Οραματιζόμαστε την αυγή μιας νέας «Κυριακής της Ορθοδοξίας» να ανατέλλη…

Πάντες εξέκλιναν...


Οι Άγιοι Σάββας και Θεοδόσιος επικεφαλής όλων
των Ιεροσολυμιτών μοναχών και του λαού αναθεματίζουν τον Σεβήρο, Eυτυχή, Διόσκορο, Νεστόριο και τον Σωτήριχο.

…..Ανέβηκε ο Πατριάρχης στον άμβωνα έχοντας μαζί του τον Θεοδόσιο και τον Σάββα, τους κορυφαίους και αρχηγούς όλων των μοναχών. Όλος ο λαός εφώναζε επί πολλές ώρες και έλεγε: Αναθεμάτισε τους αιρετικούς και βεβαίωσέ μας για τη Σύνοδο επικυρώνοντας τις αποφάσεις της. Χωρίς κανένα δισταγμό και καμμιά αναβολή και με κοινή συμφωνία και οι τρεις αναθεμάτισαν τον Νεστόριο και τον Ευτυχή, τον Σεβήρο και τον Σωτήριχο επίσκοπο Καισαρείας και Καππαδοκίας και όλους εκείνους που δεν δέχονταν τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας. 
Αφού διακήρυξαν αυτά και οι τρεις και κατέβηκαν από τον άμβωνα, γύρισε ο αββάς Θεοδόσιος κι εφώναξε στο λαό και είπε: Όποιος δεν δέχεται τις τέσσερις Συνόδους όπως τα τέσσερα Ευαγγέλια, να είναι αναθεματισμένος.

Άγιε Θεοδόσιε οι οικουμενιστές δεν δέχονται την Δ' Οικ. Σύνοδο της Χαλκηδόνος, αναγνωρίζουν  ως Ορθοδόξους τους αιρετικούς Μονοφυσίτες, έχουν κοινωνία μαζί τους και προσφάτως ο "Ορθόδοξος" Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος "ξελαρυγγιάστηκε" φωνάζοντας "άξιος" "άξιος" στην εκλογή του αιρετικού Κόπτου Πατριάρχη! Ουδείς δε από τους δειλοκάρδιους "Ορθόδοξους" Μητροπολίτες έχει το Ορθόδοξο φρόνημα να τους αναθεματίσει!!!


Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του Πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ


+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

 Προφήται και Φραγκο-Λατίνοι Πάπαι

http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΑπό τα πέντε Ρωμαϊκά Πατριαρχεία Πρεσβυτέρας Ρώμης, Νέας Ρώμης, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων οι Φράγκοι κατέλαβον, δια της στρατιωτικής βίας, εκείνο της Πρεσβυτέρας Ρώμης, αντικαθιστώντας τους Ρωμαίους Πάπας με Τεύτονας κατά την διάρκειαν ενός αγώνος, ο οποίος ήρχισε το 983 και έληξε το 1046. Ούτως, επεξέτεινον τον έλεγχόν των επί της αποστολικής διαδοχής μέχρις αυτού του Παπικού Θρόνου ως μέρος των σχεδίων των δια παγκόσμιον κυριαρχίαν. Μετέβαλαν τους Ρωμαίους Πατέρας εις Γραικούς και Λατίνους και προσέθεσαν τους Φράγκους εις τους λεγομένους ανυπάρκτους αυτούς Λατίνους Πατέρας και έτσι εχάλκευσαν τον μύθον ότι οι Φράγκοι και οι λατινόφωνοι Ρωμαίοι Πατέρες αποτελούν κάποια ενιαία Λατινική Χριστιανωσύνη. Δια το Ισλάμ ο Πάπας είναι ακόμη και σήμερον Λατίνος και Φράγκος και οι ιδικοί μας Πατριάρχαι Νέας Ρώμης, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων είναι Ρωμαίοι.
http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΗ άγνοια του ποίοι και τί είναι οι προφήται και διατί κατέχουν την δευτέραν θέσιν μετά τους αποστόλους, εδημιούργησε το κενόν, το οποίον επληρώθη με το Φραγκο-Λατινικόν αλάθητον του Πάπα.

Συνεχίζεται.