Από το Γεροντικό :


Επισκέφθηκαν κάποιοι αδελφοί στην έρημο ένα φημισμένο Γέροντα και του είπαν:
“Πώς μένεις καρτερικά εδώ, αββά, σηκώνοντας την κακοπάθεια αυτή;”
Και ο Γέροντας αποκρίθηκε:
“Όλη η κακοπάθειά μου όσον χρόνο βρίσκομαι εδώ, δεν συγκρίνεται ούτε με μια μέρα της κόλασης”.

Πότε ἡ ἡμέρα Κυρίου ἐλεύσεται;


Οα ο λέγοντες· "Πότε μέρα Κυρίου λεύσεται;" κα ταύτην καταλαβεν μ σπουδάζοντες. γρ παρουσία το Κυρίου ες τος πιστος γέγονε κα ε γίνεται κα ες πάντας τος βουλομένους φέστηκεν. Ε γρ κενος τ φς το κόσμου στ κα τος ατο ποστόλοις επε μεθ᾿ μν ως τς συντελείας συνέσεσθαι, πς, μεθ᾿ μν ν, λεύσεται; Οδαμς. Ο γάρ σμεν υο σκότους κα υο νυκτός, να τ φς μς καταλάβ, λλ᾿ υο φωτς κα υο τς το Κυρίου μέρας, θεν κα ζντες ν τ Κυρί σμν κα ποθνσκοντες ν ατ κα σν ατ ζήσομεν, καθς Παλός φησι. 

Ερμηνεία:
πότε θα έλθει η ημέρα του Κυρίου; 

Αλοίμονο σε όσους ψάχνουν να βρουν πότε θα έλθει πάλι ο Κύριος και δε σπεύδουν να την προλάβουν.
 
Γιατί η παρουσία του Κυρίου στους πιστούς γίνεται πάντοτε και σε όλους όσους θέλουν έφτασε. Γιατί αφού Εκείνος είναι το Φως του κόσμου και είπε στους αποστόλους πως θα είναι πάντα μαζί μας, πώς ,αφού είναι μαζί μας θα έρθει;
 
Δεν είναι έτσι!
 
Γιατί δεν είμαστε παιδιά της νύχτας και του σκοταδιού για να μας ξαφνιάση το φως, αλλά είμαστε παιδιά φωτός και της παρουσίας του Κυρίου .
 

Έτσι και όσο ζούμε, ζούμε εν Χριστώ αλλά όταν πεθάνουμε σωματικά, παλι με Αυτόν και μέσα σε Αυτόν θα ζούμε, όπως είπε ο απ.Παύλος.

Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος : Οικουμενισμός

Το "ψε" που επαναλαμβάνει ο κ. Σωτηρόπουλος είναι το Παγκόσμιο Συμβούλιο "Εκκλησιών".

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΡΒΟΣ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΣ OΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ :

 «Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός Της.
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, κατόπιν οι Μονοφυσίται, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».

Η Παναγία των Λιθινών


Στην Κρήτη, στο χωριό Λιθίνες της επαρχίας Σητείας, υπάρχει ένας αρχαίος ναός της Παναγίας, που πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Στο τέμπλο του ξεχωρίζει η εικόνα της « Παναγίας των Λιθινών », πλαισιωμένη με αναρίθμητα αφιερώματα, γιατί είναι πολύ θαυματουργή.
Η εκκλησία έχει μεγάλη αυλή και ξενώνα. Συχνά οι κάτοικοι περνούν από το προαύλιο της εκκλησίας, για να κερδίσουν δρόμο και να φθάσουν συντομώτερα στο σπίτι τους. Αν όμως αγοράσουν κρέας και περάσουν από κει περίοδο Τεσσαρακοστής , το κρέας βγάζει σκουλήκια, τα οποία εύκολα διακρίνονται.
Το θαύμα αυτό δεν συνέβαινε σε παλαιότερες μόνο εποχές . Μερικοί σύγχρονοι, που ήταν δύσπιστοι , έκαναν μια δοκιμή. Αγόρασαν φρέσκο κρέας σε περίοδο νηστείας και πέρασαν μέσα από το προαύλιο του ναού. Διαπίστωσαν όμως κι αυτοί ότι το κρέας είχε σκουληκιάσει. Κάποτε ένας χασάπης δοκίμασε να περάσει κρατώντας μισό αρνί. Στη μέση όμως της αυλής παρέλυσαν τα πόδια του κι έπεσε κάτω φωνάζοντας τρομαγμένος.
Με τον τρόπο αυτό η Θεοτόκος ενισχύει στη συνείδηση των πιστών τον θεσμό της νηστείας.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


16. Δια την ε π ί γ ν ω σ ι ν  τ ο υ  Χ ρ ι σ τ ο ύ, του Ενός εκ των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, είναι απαραίτητος η βοήθεια των Δύο άλλων: του Θεού Πατρός και του Θεού Αγίου Πνεύματος… Πάντα τα εν τη Εκκλησία άγια μυστήρια μετά των αγίων αρετών, δια των οποίων καθαιρόμεθα, αναγεννώμεθα, μεταμορφούμεθα, αγιαζόμεθα, χριστοποιούμεθα, θεούμεθα, σωζόμεθα, ενεργούνται εκ του Πατρός δι΄ Υιού εν Αγίω Πνεύματι.

Συνεχίζεται.  

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης


ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ (Των Προπατόρων)

(Λουκ. ιδ΄16-24)
                                                              
    (Κολοσ. Γ΄4-11)


«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.
Οι δικαιολογίες
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο οικοδεσπότης μόλις ακούει τις φτηνές δικαιολογίες που

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ


+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης



http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΕις την φυσικήν κατάστασίν της η νοερά ενέργεια ρυθμίζει τα πάθη, δηλαδή της πείνας, της δίψας, του ύπνου, του ενστίκτου της αυτοσυντηρήσεως (δηλαδή του φόβου θανάτου) ώστε να είναι αδιάβλητα. Εις νοσούσαν κατάστασιν τα πάθη γίνονται διαβλητά. Αυτά, εν συνδυασμώ με την αδέσποτον πλέον φαντασίαν, δημιουγούν μαγικάς θρησκείας δια την χαλιναγώγισιν των στοιχείων της φύσεως ή και της επιπλέον σωτηρίας της ψυχής εκ της ύλης εις κατάστασιν ευδαιμονίας ή και της ευδαιμονίας με σώμα και ψυχή.
      Η πίστις, κατά την Αγίαν Γραφήν, είναι η συνεργασία με το Άγιον Πνεύμα, το Οποίον εγκαινιάζει την θεραπείαν της νόσου της ιδιοτελούς αγάπης εις την καρδίαν και την μεταβάλλει εις αγάπην, η οποία "ου ζητεί τα εαυτής." Η θεραπεία αυτή κορυφώνεται με τον δοξασμόν (τήν θέωσιν) και συνιστά την πεμπτουσίαν της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, η οποία αντικατέστησε δι' αυτής την ειδωλολατρείαν ως τον πυρήνα του Ελληνικού Πολιτισμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
       
       
     Συνεχίζεται.