ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ.


 Αντιγράφω απ τον ΙΕ/ Λόγον του Μ. Μακαρίου: 

Το μέτρον του αγώνος σου τούτο είναι, να
 
μη μοιχεύσης στους λογισμούς, αλλά να αντισταθής μέσα στον νου
 
σου και να κάνης μέσα σου πόλεμον και αγώνα και να μην υπα-
 
κούσης μήτε να συνηδονισθής στους λογισμούς σου με την κακίαν.
 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης :

«ς μς ξε­κα­θα­ρί­σουν λοι­πν με­ρι­κο κ­κλη­σι­α­στι­κο ­γέ­τες ­τι ­χουν προ­σχω­ρή­σει σ' α­τν τν “προ­ο­δευ­τι­κ­πο­ψη, γι­ ν κα­θο­ρί­σου­με κα ­μες τν στά­ση μας ­πέ­ναν­τί τους, τν ­ποί­α ο­τως λ­λως ε­μα­στε ­πο­χρε­ω­μέ­νοι ν κα­θο­ρί­σου­με, δι­ό­τι δι­α­φο­ρε­τι­κά, κοι­νω­νο­με κα ­μες “τος ρ­γοις α­τν τος πο­νη­ρος” (Β' ­ω. 11). ­μες ­πι­θυ­μο­με ν ­χου­με κοι­νω­νί­α ­χι πρς τος ­κοι­νω­νή­τους, λ­λ πρς τος ­γί­ους κα πι­στος ­λων τν ­πο­χν, ν πι­στεύ­ου­με ­πως ­πί­στευ­αν ­λοι ο πρ ­μν ­γι­οι Πα­τέ­ρες, στος ­ποί­ους πει­θό­με­θα κα ­πα­κού­ου­με» 

(Ζή­ση Θ., Δι­α­θρη­σκει­α­κς Συ­ναν­τήσεις, ρ­νη­σις το Ε­αγ­γε­λί­ου κα προ­σβο­λ τν ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων).

Τι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε το Θεό

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου: 

Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα με το νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γιʼ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. 

Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ
ʼ αυτές δείχνει τα έργα Του, που είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο Θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το ʼΑγιο Πνεύμα. 

Μερικοί μοχθούν σ
ʼ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλʼ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. ʼΑν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση. 

Κύριος έδωσε στη γη το
ʼΑγιο Πνεύμα. Και όσοι το έλαβαν αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους. 

ʼΙσως πεις: «Γιατί λοιπόν δεν έχω και εγώ μια τέτοια χάρη;» Επειδή εσύ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του Θεού, αλλά ζεις σύμφωνα με το δικό σου θέλημα. 

Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στη ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι
ʼ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. ʼΟποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο. 

ʼΕτσι δόθηκε στο Θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού η δούλη Κυρίου. γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38 ). 

ʼΑν λέγαμε κι εμείς, «Ιδού ο δούλος Κυρίου. γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευσε σʼ όλον τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία. 

Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σ
ʼ όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. ʼΟποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη. 

H αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται εξαιτίας της κατακρίσεως, της αργολογίας και της ακράτειας. Όποιος αγαπάει το Θεό, αυτός μπορεί να Τον σκέφτεται μέρα και νύχτα, γιατί το ν΄αγαπάς το Θεό καμιά εργασία δεν το παρεμποδίζει. 

Στις εκκλησίες τελούνται οι ιερές ακολουθίες και το πνεύμα του Θεού κατοικεί σε αυτές. Η ψυχή, ωστόσο, είναι ο καλύτερος ναός του Θεού, και όποιος προσεύχεται εσωτερικά, γι
ʼ αυτόν όλος ο κόσμος έγινε ναός του Θεού. Αυτό όμως δεν είναι για όλους. 

Πολλοί προσεύχονται προφορικά ή προτιμούν να προσεύχονται με βιβλία. Και αυτό καλό είναι και ο Κύριος δέχεται την προσευχή τους. Άν όμως κανείς προσεύχεται και σκέφτεται άλλα πράγματα, ο Κύριος δεν εισακούει αυτή την προσευχή.
 


Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία: η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον.

ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟΝ ΤΗΣ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΙΟΥ «ΣΥΝΟΔΟΥ»


 Ο Οικουμενικός  Πατριάρχης κ. Βαρθολομαος ξαν στ Βατικανό! Πο τν χάνεις,
πο τν βρίσκεις, στ «πόδια» το πάπα, ντάμα μ τν δεδηλωμένο παγανιστ
δρυίδη κα «ρχιεπίσκοπο» τν γγλικανν Ρόουαν Οίλιαμς! Τν περασμένο
κτώβριο όρτασε «γία δρα» τν 50ή πέτειο π τ σύγκληση τς Β΄
Βατικάνειας «Συνόδου» κα «δικός» μας, μαζ μ πολυπληθ συνοδεία ρθοδόξων
κληρικν σπευσε ν συνεορτάσει μ τν «γιο πατέρα» τ «μεγάλη πέτειο»!
Τ σχετικ βίντεο π τν συνεορτασμ δειξαν ξεκάθαρα σκηνς «ελαβν»
συμπροσευχν, κάτι πο μς γινε συνήθεια κα δν μς προκαλε πι ντύπωση!
Κλαίει ψυχή μας μ τ τεκταινόμενα στν χρο το οκουμενισμο, διότι
κατάσταση βαίνει ταχύτατα στ χειρότερο! π πο κα ς πο πέτειος τς
Β΄ Βατικανείου «Συνόδου» εναι μεγάλο γεγονς κα ξίζει «λαμπρος ορτασμούς»;
Ποι π τς μύριες κακοδοξίες το παπισμο καταδίκασε, γι ν φέρει πι κοντ
τν ρωμαιοκαθολικισμ στν νωσή του μ τν κκλησία το Χριστο; Δυστυχς
καμιά! Τ ντίθετο μάλιστα, πρόσθεσε κα λλες, μ ποκορύφωμα τν οκουμενισμό!
τοι: τ «νοιγμα» κα τ κάλεσμα το παπισμο σ λες τς πίστεις κα θρησκεες ν νωθον κάτω π τ σκπτρο το ρωμαίου ποντίφικα! Μ λλα λόγια, τ θέσπιση
ς «δόγμα χριστιανικς πίστεως», το ράματος τς φρικτς πανθρησκείας! Δν
τρέφουμε τν ψευδαίσθηση τι κ. Βαρθολομαος κα ο συνοδεύοντες ατν
ρθόδοξοι δ γνώριζαν τί συνεόρταζαν μ τος παπικος κα τος λλους αρετικούς! Σαφέστατα γνώριζαν κα γνωρίζουν τν κόμη περισσότερο πομάκρυνση το
παπισμο π τν κκλησία μ τ Β΄ Βατικάνειο «Σύνοδο» κα γιʼ ατ νησυχομε
διαίτερα! λλωστε ο διαθρησκειακς συναντήσεις τύπου σίζης εναι πόρροια κα
φαρμογ τν «δογμάτων» ατς τς λέθριας παπικς «Συνόδου»!
Κύριε πίβλεψον ξ ορανο κα εδε!

"Oρθόδοξος Τύπος"

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ : O κληρικός που χάνει την ορθόδοξη πίστη αποκόπτεται από την Εκκλησία και, βεβαίως, τότε δεν υφίσταται και η αποστολική παράδοση και η αποστολική διαδοχή.

Η αποστολική διαδοχή δεν είναι μόνο μια σειρά χειροτονιών, αλλά συγχρόνως και μετοχή στην αποκαλυπτική αλήθεια. Όταν μια Εκκλησία αποκόπτεται από τον κορμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, λόγω δογματικών διαφορών, αυτό σημαίνει ότι υπολείπεται και στο μυστήριο της ιερωσύνης. Δηλαδή, όταν χάνεται η αποκαλυπτική αλήθεια και υιοθετούνται αιρετικές απόψεις, αυτό έχει συνέπειες και στην αποστολική διαδοχή.  Διότι οι άγιοι Απόστολοι μετέδιδαν το χάρισμα της ιερωσύνης, αλλά ταυτόχρονα παρέδιδαν, δια της αναγεννήσεως, και όλη την αποκαλυπτική παράδοση. 

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε την διδασκαλία του αγίου Ειρηναίου Επισκόπου Λυώνος, στην οποία φαίνεται καθαρά ότι η Εκκλησία συνδέεται στενότατα με την Ορθοδοξία και την Θεία Ευχαριστία, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι
 όταν χάνεται η Ορθόδοξη πίστη, τότε δεν υπάρχει ούτε Εκκλησία ούτε και Θεία Ευχαριστία. Οπότε ο κληρικός που χάνει την ορθόδοξη πίστη αποκόπτεται από την Εκκλησία και, βεβαίως, τότε δεν υφίσταται και η αποστολική παράδοση και η αποστολική διαδοχή. Το ότι ο άγιος Ειρηναίος συνδέει την αποστολική διαδοχή όχι μόνον με την χειροτονία, αλλά και με την διατήρηση της αληθούς πίστεως, φαίνεται από ένα χωρίο: «δια τούτο τοις εν τη Εκκλησία πρεσβυτέροις υπακούειν δει, τοις την διαδοχήν έχουσιν από των Αποστόλων, καθώς επεδείξαμεν, τοις συν τη επισκοπική διαδοχή το χαρισμα της αληθείας ασφαλές, κατά την ευδοκίαν του Πατρός ειληφόσι». 
Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχει ιερωσύνη στους Παπικούς, γι' αυτό και δεν υπάρχουν μυστήρια, και όσα τελούνται δεν είναι αγιαστικά μυστήρια. 

H ἄπελπις ἀπόπειρα τοῦ βυθίου δράκοντος νὰ ἐκμηδενίσῃ τὸ σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωῆς τῆς Ἀποστολικῆς Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.


συγκρητιστικ χοάνη τς παναιρέσεως το Οκουμενισμο ς κφράζεται σήμερον τόσον ες τ Παγκόσμιον Συμβούλιον τν λεγομένων κκλησιν, σον κα ες τ διάφορα διεθν fora καταδολιεύει κα ετελίζει τν Χριστιανικν ποκάλυψιν κα κκοσμικεύει τ γγελμα τς σωτηρίας μετατρέπουσα ατ ες θικολογίαν στερουμένην ζως, χάριτος κα δυνάμεως Θεο.

Ε
ναι τελικς προσπάθεια ατ μία κόμη πελπις πόπειρα το βυθίου δράκοντος ν κμηδενίσ τ σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζως τς ποστολικς Καθολικς το Χριστο κκλησίας.

σον δ φορ ες τν αρεσιν το Παπισμο ποκοπεσα Ρωμαϊκ κκλησία κ τς διαιρέτου κκλησίας τς πρώτης χιλιετίας κα στερηθεσα τς Θείας Χάριτος, ξέπεσεν π αρέσεως ες αρεσιν ες τραγικς λλοιώσεις το Χριστιανικο μηνύματος ες σημεον ποτρόπαιον ν χρησιμοποι τν βίαν κα τ γκλημα ς τρόπον πιβολς τς κκλησιαστικς πειθος, κα ναφερόμεθα ες τν ερν ξέτασιν, τος θρησκευτικος πολέμους, τς Σταυροφορίας, τν ποικιοκρατικν μπεριαλισμν κα τος βιαίους κχριστιανισμος τν θαγεν
ν.