Απάντηση του Σεβ, Μητρ. Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου :


Έλαβα γνώση από το διαδίκτυο της από 27-9-2012 δήλωσης του Σεβα­σμιω­­τάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη, ύστερα από δική μου απάντηση σε επιστολή του, η οποία προηγήθηκε.
Λυπάμαι που εξαναγκάζομαι να ακολουθήσω τον δικό του τρόπο και να απαντήσω στην ασυνήθιστη τακτική του Σεβα­σμιω­τάτου και στον ασυνήθιστο τρόπο που ενεργεί στην παρούσα περίπτωση, και μάλιστα όταν δεν έχη απαντήσει μέχρι τώρα στις αρνητικές κριτικές που έχουν εξασκήσει ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι και συνάδελφοί του για θέσεις που κατά καιρούς υποστηρίζει.
Θα υπογραμμίσω τέσσερα συγκεκριμένα σημεία που εκείνος θέτει με την δήλωσή του.
1. Η βούληση είναι όρεξη της φύσεως και όχι του προσώπου
Στην γνωστή εισήγησή μου σε Συνέδριο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς ασχολούμαι με το θέμα της «οντολογίας του προσώπου» και σημειώνω ότι το θέμα αυτό συνιστά μια «μεταπατερική θεολογία».

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ : Ανέστη Χριστός, Η δοκιμασία του λογικού

Η πίστη του χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι. Απ' όλο το Ευαγγέλιο η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο πράγμα, ολότελα απαράδεκτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο. Μα ίσια-ίσια, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε. Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πώς έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μονάχα για όσα είναι πιστευτά απ’ το μυαλό μας. Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα. 


Οι πολλοί άνθρωποι είναι άπιστοι. Οι ίδιοι οι μαθητάδες του Χριστού δεν δίνανε πίστη στα λόγια του δασκάλου τους όποτε τους έλεγε πώς θ αναστηθεί, μ’ όλο το σεβασμό και την αφοσίωση που είχαν σ’ Αυτόν και την εμπιστοσύνη στα λόγια Του. Και σαν πήγανε οι Μυροφόρες την αυγή στο μνήμα του Χριστού, κ’ είδανε τους δυο αγγέλους που τις μιλήσανε, λέγοντας σ’ αυτές πώς αναστήθηκε, τρέξανε να πούμε τη χαροποιά την είδηση στους μαθητές, εκείνοι δεν πιστέψανε τα λόγια τους, έχοντας την ιδέα πώς ήτανε φαντασίες: «Και εφάνησαν ενώπιον αυτών ωσεί λήρος (τρέλα) τα ρήματα αυτών, και ηπίστουν αυταίς»...
 



Βλέπεις καταπάνω σε πόση απιστία αγωνίσθηκε ο ίδιος ο Χριστός; Και στους ίδιους τους μαθητάδες του. Είδες με πόση μακροθυμία τα υπόμεινε όλα; Και μ όλα αυτά, ίσαμε σήμερα οι περισσότεροι από μας είμαστε χωρισμένοι από τον Χριστό μ’ ένα τοίχο παγωμένον, τον τοίχο της απιστίας. Εκείνος ανοίγει την αγκάλη του και μας καλεί κ’ εμείς τον αρνιόμαστε. Μάς δείχνει τα τρυπημένα χέρια του και τα πόδια του, κ’ εμείς λέμε πώς δεν τα βλέπουμε. Εμείς ψάχνουμε να βρούμε στηρίγματα στην απιστία μας για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, που τον λέμε Φιλοσοφία και Επιστήμη. Η λέξη Ανάσταση δεν χωρά μέσα στα βιβλία της γνώσης μας. Γιατί «η γνώση τούτου του κόσμου, δε μπορεί να γνωρίσει άλλο τίποτα, παρεκτός από ένα πλήθος λογισμούς, όχι όμως εκείνο που γνωρίζεται με την απλότητα της διάνοιας».
 



Ναι, εκείνους που έχουνε αυτή την ευλογημένη απλότητα της διάνοιας, τους μακάρισε ο Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών εστι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» Και στον Θωμά, που γύρευε να τον ψηλαφίσει για να πιστέψει, είπε: «Γιατί με είδες Θωμά, για τούτο πίστεψες; Μακάριοι είναι εκείνοι που δεν είδανε και πιστέψανε».
 


Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας δώσει αυτή την πλούσια φτώχεια, και την καθαρή καρδιά, ώστε να τον δούμε ν’ αναστήνεται για να αναστηθούμε κ’ εμείς μαζί του.
 


Αυτή η ανηξεριά (η άγνοια) είναι ανώτερη από τη γνώση: «Αύτη εστίν η άγνοια η υπερτέρα της γνώσεως». Καλότυχοι και τρισκαλότυχοι εκείνοι που την έχουνε.
 

πανθρησκεία - οικουμενισμός -- panthriskia - oikoumenismos06


Uploaded by on Dec 11, 2007
Διαχρονική πορεία του παγκοσμίου συμβουλίου των εκκλησιών

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


 Πως η Ορθόδοξος Εκκλησία φυλάττει τον μέγιστον θησαυρόν της, το πανάγιον Πρόσωπον του Θεανθρώπου Χριστού; Τον διαφυλάττει δια της μίας και μοναδικής, αγίας, καθολικής και αποστολικής πίστεώς της. Δια της ενότητος της πίστεως η Ορθόδοξος Εκκλησία διαφυλάττει δια μέσου των αιώνων την ενότητα και μοναδικότητα της θεανθρωπίνης ζωής και αληθείας. Δια της αγιότητος διαφυλάττει την μοναδικήν αγιότητα της ζωής και αληθείας εις το θεανθρώπινον σώμα της, δια της καθολικότητος την καθολικότητα και ακεραιότητα της θεανθρωπίνης ζωής και αληθείας. Δια της αποστολικότητος το απαράλλακτον και το συνεχές της ιστορικής πραγματικότητος και ζωής του θεανθρωπίνου σώματος και του έργου του Χριστού.  

       Συνεχίζεται.                                                      

«Όλοις τοις Αιρετικοίς, ανάθεμα!»


Την Κυριακήν της Ορθοδοξίας ακούομεν από το «Συνοδικόν» της Εβδόμης Αγίας Οικουμενικής Συνόδου : «Όλοις τοις Αιρετικοίς, ανάθεμα!» και «Άπαντα τα παρά την Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν και την διδασκαλίαν των αγίων και αοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα, ή μετά τούτο πραχθησόμενα, ανάθεμα!». Θα ερωτήσωμεν τους Προκαθημένους, των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθώς και τους περί Ορθοδοξίας γράφοντας και ομιλούντας θεολόγους: Τα πάρα πάνω εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας είναι λόγια φανατισμού, ή ὀροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως; Εάν συμβαίνει το δεύτερον, ότι δηλαδή είναι εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας και όροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως, τότε επιβάλλεται να εκδιωχθούν εκ της Θεοκτίστου Αγίας Πόλεως της Ορθοδοξίας οι ψυχοβόροι Οικουμενιστές Λυκοποιμένες. Η Ορθοδοξία δεν θα επιβιώσει με τα ωραιολογήματα των θεολόγων, ή τας εντυπωσιακάς εκδηλώσεις, αλλά μόνον με την εφαρμογήν των θείων και Ιερών Κανόνων!

ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 Β΄ΛΟΥΚΑ


(Λουκ. στ΄31-36)                                                          (Β΄Κορ. στ΄16-ζ΄1)
                                               
Στα ανεβάσματα της αγάπης

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι
και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»

Το νέο ήθος του εν Χριστώ καινού ανθρώπου αποκαλύπτεται με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο μέσα από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Την αγάπη που μας προσφέρει ο Χριστός καλούμαστε να την αντιπροσφέρουμε στους συνανθρώπους μας. Μόνο έτσι μπορεί να μετουσιώνεται σε πράξη η εκκλησιαστική εμπειρία και να επιβεβαιώνεται αυθεντικά η Ορθόδοξη πίστη μας. Άλλωστε, όταν θέλουμε να λέμε ότι αγαπάμε τον Θεό, αυτό μόνο στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας μπορεί να επιβεβαιώνεται. Μόνο έτσι δημιουργούνται πραγματικές προϋποθέσεις για να τον αποκαλούμε και αδελφό μας στην προοπτική μιας αληθινής κοινωνίας αγάπης. Για να μας βοηθήσει λοιπόν η Εκκλησία να προσεγγίσουμε τη μεγάλη αυτή αλήθεια και εμπειρία ζωής, μάς προσκαλεί να γίνουμε δέκτες των αιωνίων μηνυμάτων της συγκεκριμένης περικοπής. Πληροφοριακά να αναφέρουμε ότι είναι απόσπασμα από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more