+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.


 46) Και το να θεωρούν εν προκειμένω οι Λατίνοι και τινές Ορθόδοξοι έγκυρα τα μυστήρια αλλήλων μέσα εις τα πλαίσια αυτά δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Απλώς σημαίνει ότι οι εν λόγω Ορθόδοξοι ή αγνοούν το Φραγκο-Λατινικόν δόγμα περί θείων χαρίτων ή το Ορθόδοξον δόγμα περί ακτίστου μεθεκτής θείας χάριτος. Οι εν λόγω Λατίνοι γνωρίζουν και την ιδικήν τους θέσιν περί θείας χάριτος και την σύγχρονον Ορθόδοξον σύγχυσιν στο θέμα. Παραμένει το γεγονός ότι τα μυστήρια του Σώματος του Χριστού είναι αμέθεκτα όταν δεν συνοδεύονται από την κάθαρσιν της καρδίας ως την προέναρξιν του φωτισμού της καρδίας που οδηγεί εις την τελικήν μέθεξιν του δοξασμού της Πεντηκοστής. Με άλλα λόγια η εν λόγω συμφωνία δεν θα μας οδηγήση στην εκπλήρωσιν της Κυριακής Προσευχής του Ιωάννου 17 όπως υπόσχεται η εν λόγω συμφωνία.
      
    47) Πάντως η Ορθόδοξος θέσις περί των Μυστηρίων του Σώματος του Χριστού δεν φαίνεται εις αυτήν την συμφωνίαν. Δημιουργείται επομένως η εντύπωσις ότι οι Ορθόδοξοι, τουλάχιστον σιωπηλώς, δέχονται ή ανέχονται το Λατινικόν δόγμα περί "κτιστών μεθεκτών θείων χαρίτων," όπως λέγονται από την Φραγκο-Λατινικήν παράδοσιν.

Συνεχίζεται.

Σάββατο 1η Σεπτεμβρίου


Σάββατο, 1 Σεπτεμβρίου 2012
Αρχή της Ινδίκτου. Σύναξις της Θεοτόκου των Μιασηνών, και μνήμη του γενομένου εμπρησμού. Μνήμη Συμεών του Στυλίτου, αγίων 40 μαρτύρων παρθένων γυναικών και ασκητριών και Αμμούν του διακόνου και διδασκάλου αυτών, οσίου Μελετίου του εν όρει της Μυϊοπόλεως ασκήσαντος, Αγγελή νεομάρτυρος. Μνήμη της οσ. Μάρθας, μητρός του Αγίου Συμεών, και της οσίας Ευανθίας, και η Κοίμησις του Ιησού του Ναυή, και των αγίων μαρτύρων και αυταδέλφων Ευόδου, Καλλίστης και Ερμογένους.
Ασπασίας παρθενομάρτυρος.

Καημένη Ελλάδα! Τι τέλος σε περίμενε!


 Μα δεν έχεις μήτε κάποιον να σε κλάψει, γιατί την κηδεία σου τη γιορτάζουνε σαν γάμο, με χαρές και με τραγούδια, που αυτά ευτυχώς δεν είναι ελληνικά. Ακούστε την εξής ιστορία: η χταπόδα βοσκά στον πάτο της θάλασσας, μαζί με το χταποδάκι. ʼξαφνα το καμακίζουνε. Το χταποδάκι φωνάζει: με πιάσανε μάνα! Η μάνα του του λέγει: μην φοβάσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει το μικρό: με βγάζουν από την θάλασσα! Πάλι λέγει η μάνα: μην φοβάσαι παιδί μου. Και πάλι: με σγουρίζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με κόβουνε με το μαχαίρι! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με βράζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με μασάνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασί μάνα! Τότε εκείνη αναστέναξε και φώναξε: Αχ, σε έχασα παιδί μου! Γιατί το κρασί είναι ο αντίμαχος του χταποδιού, επειδή το λιώνει στο στομάχι. Δηλαδή η μάνα δεν φοβήθηκε μήτε το μαχαίρι, μήτε την φωτιά, μήτε τα δόντια, αλλά το κρασί, που είναι πιο ήρεμο και αθώο μπροστά στα μαχαίρια και τα δόντια. Η Ελλάδα σαν το χταποδάκι πέρασε από φωτιές, δόντια, μαχαίρια, αλλά πνεύμα ΔΕΝ παρέδινε. Ο Φράγκος δεν έρχεται με μαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε με χάδια και γλυκόλογα. Ήρθε με δώρα, με λεφτά, να ανακουφίσει την φτώχεια μας, να διασκεδάσει μαζί μας, να χορέψει μαζί μας, να μας ευκολύνει την ζωή με τα μηχανήματά του. Όπως το χταποδάκι έλιωσε στο κρασί, έτσι και η Ελλάδα κοντεύει να χαθεί από το γλυκό κρασί που την μέθυσε και δεν ξέρει τι κάνει και ξεγυμνώθηκε και στρήνιασε και εκ του στρήνους αυτής επλούτισεν.

(Από του Φώτη Κόντογλου το : Ασάλευτο θεμέλιο).

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;


Uploaded by on Apr 22, 2011
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ GOOGLE VIDEO BLOG - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ http://neataksi.blogspot.com

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.



Οι «Βίοι των Αγίων» φανερώνουν σαφώς και αποδεικνύουν, ότι κάθε άγιος είναι ο Χριστός επαναλαμβανόμενος. Εις την πραγματικότητα αυτό είναι και ο κάθε χριστιανός, αλλά «κατά το μέτρον της πίστεώς» του. Όλη η ζωή της Εκκλησίας, όλαι αι καθημεριναί ακολουθίαι της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία διαρκής πρόσκλησις εις αυτό:  Να επαναλαμβάνωμεν και ημείς την ζωήν του Χριστού μαζί με τον άγιον, που εορτάζομεν την τάδε ημέραν, ζώντες μέσα εις την προσευχήν και την χάριν και βιούντες ολόκληρον την ζωήν και τα έργα των αγίων, όπως εκείνοι εβίωσαν την ζωήν και τα έργα του Χριστού. «Μιμηταί μου γίνεσθαι, καθώς καγώ Χριστού» (Α΄ Κορ. 11,1. 4,16). Αυτό παραγγέλλει ο θείος Απόστολος και εις εμέ και εις σε και εις τον καθένα από ημάς. Διότι όλοι έχομεν κληθή εις την αγιότητα, εις την αγίαν πολιτείαν, εις την αγίαν ζωήν (πρβλ. Α΄ Θεσσ. 4, 3, 7). Ηθεία εντολή του πρωτοκορυφαίου Αποστόλου πηγάζει εξ ολοκλήρου από τον Χριστόν: «Κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε, διότι γέγραπται, άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι» (Α΄ Πέτρ. 1, 15-16). Την αγίαν όμως ζωήν δεν ημπορούμεν να την ζώμεν μόνοι μας, αλλά πάντοτε «συν πάσι τοις αγίοις», με την βοήθειαν και την καθοδήγησίν των, δια μέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών εν τη Εκκλησία. Δι΄ αυτό και «της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημώς Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα!»  Αμήν!  Αμήν!  Αμήν!

Συνεχίζεται.  

Μποτσουάνας Γεννάδιος: άλλος ένας προδότης οικουμενιστής!...

Έλαβε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Urbania της Ρώμης ο ολετήρας αυτός της Ορθοδοξίας δηλώνει :




Η παρουσία μας εδώ είναι μόνον μία- θα έλεγε κανείς- «διπλωματική παρουσία»και τίποτε περισσότερο. Δε μπορεί στη Μποτσουάνα να υπάρξει Ιεραποστολή, δε γίνεται, δε νοείται να υπάρξει.... Δε μπορούμε να απευθυνθούμε σε ήδη Χριστιανούς, επί δύο περίπου αιώνες τώρα. Διατηρούμε αδελφικές σχέσεις με τους πέντε (5) Επισκόπους των άλλων αδελφών Εκκλησιών και συνεργαζόμασθε σε Ιατρικά και Ανθρωπιστικά Προγράμματα».