Trying to raise a Christian family? Read the account of a Massachusetts father!



 Let us all Speak Up for Marriage now!
Since having established this webpage a few have responded arguing that legalising homosexual marriage will not impact on anyone in any way. They claim that faith-based communities have nothing to fear, and no one will be forced to embrace their lifestyle, and things will simply go on as normal.
At first I thought, ‘perhaps this is the truth’, but then someone asked me to read what this concerned Massachusetts father has to say about how the public schools have been impacted. I provide some of his account below. It is truly concerning:
Anyone who thinks that same-gender “marriage” is a benign eccentricity which won’t affect the average person should consider what it has done in Massachusetts. It’s become a hammer to force the acceptance and normalization of the issue. And this is moving fast. What has happened so far is only the beginning.
On November 18, 2003, the Massachusetts Supreme Judicial Court announced its Goodridge opinion, ruling that it was unconstitutional not to allow same-gender “marriage.” Six months later, same gender marriages began to be performed.
The same gender “marriage” onslaught in public schools across the state started soon after the November 2003, court decision. At my own children’s high school there was a school-wide assembly to celebrate same-gender “marriage” in early December, 2003. It featured an array of speakers, including teachers at the school who announced that they would be “marrying” their same-gender partners and starting families either through adoption or artificial insemination. Literature on same-gender marriage – how it is now a normal part of life  – was handed out to the students.

Ο άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), του οποίου την μνήμη τιμούμε σήμερα:








Σύντομη βιογραφία και Θεόσοφες διδαχές
Ό όσιος και θεοφόρος πατήρ Ιουστίνος γεννήθη­κε στις 25 Μαρτίου του 1894, ξημερώματα του Ευαγ­γελισμού στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Ό πατέρας του ονομαζόταν Σπυρίδων και ή μητέρα του Αναστασία. Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγ­γελος. Ή οικογένεια του πατέρα του ήταν εκ παραδό­σεως ιερατική και είχε δώσει στην ορθόδοξη Εκκλη­σία τουλάχιστον επτά ιερωμένους. Αυτό εξάλλου φα­νερώνει και το επώνυμο Πόποβιτς = Παπαδόπουλος. Από μικρό παιδάκι ακόμα, συχνά επισκεπτόταν με τούς γονείς του τον άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό στην κοντινή Μονή Πτσίνσκι όπου και είδε με τα μά­τια του την θεραπεία της μητέρας του από βαριά α­σθένεια.


H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἐπί πλέον δέ βλέπουμε ὅτι, ὅταν ἐκθρονίζετο κάποιος ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος καί ἐχειροτονεῖτο στή θέσι του κάποιος αἱρετικός(αὐτό ἐγίνετο πάντοτε μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία ὑπέθαλπε τήν αἵρεσι), δέν ἀποκαθίστατο στή θέσι του Ὀρθόδοξος, πρίν ἐκδιωχθῆ ὁ αἱρετικός, εἴτε ἀπό τόν λαό εἴτε ἀπό ὀρθόδοξο Σύνοδο. Καί ἐδῶ πάλι ἔχομε ἀποκατάστασι στό χῶρο ὅπου ὑπάρχει ἡ κανονική ἀποστολική διαδοχή. Ἄν δέ λάβωμε ὑπ’ ὄψιν μας ὅτι ὁμιλοῦμε διά κανονικά χειροτονημένο Ἐπίσκοπο καί ἐκδιωχθέντα ἀπό τόν θρόνο του ἀπό τούς αἱρετικούς, καταλαβαίνει κανείς τί σημαίνει τό νά χειροτονηθῆ κάποιος ὑπεραντλαντικά, ὡς κανονικός Ἐπίσκοπος μίας ἐπαρχίας, νά αὐτοτοποθετηθῆ εἰς τήν ἐπαρχία αὐτή, (χωρίς φυσικά νά ἐκδιωχθῆ ὁ αἱρετικός, χωρίς νά ὑπάρξη ὀρθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία θά καταδικάση τήν αἵρεσι), νά αὐτοαναγνωρισθῆ ὡς κανονικός Ἐπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας καί ἐπί πλέον νά δημιουργήση ὁλόκληρη Σύνοδο μέ τόν ἴδιο τρόπο, ἡ ὁποία καί αὐτή θά αὐτοαναγνωρισθῆ ὡς κανονική Σύνοδος καί θά λειτουργῆ παραλλήλως, ὑπαρχούσης καί τῆς αἱρετικῆς. Ἐδῶ γίνεται ἀντιληπτό ὅτι δέν εὑρισκόμεθα στόν χῶρο τῆς κανονικῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς. Δι’ αὐτό ἀναφέραμε ὅτι κανονική ἀποστολική διαδοχή δέν νοεῖται τό νά χειροτονηθῆ κάποιος Ἐπίσκοπος ἀπό ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, ἀλλά τό νά γίνη ὅλη ἡ διαδικασία πού ὑπαγορεύουν οἱ ἱεροί Κανόνες καί διδάσκει ἐπί πλέον ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι δέ φανερό ὅτι ἀπό τήν στιγμή πού θά γίνη αὐτή ἡ ἀντικανονική ἀποκατάστασις, σταματᾶ ὁ ἀγῶνας διά τήν ἀποκατάστασι τῆς πίστεως, εἰς τούς Ἐπισκόπους πού ἐκτροχιάστηκαν ἐξ αὐτῆς (ἀφοῦ τούς ἀφήνουμε, μέ τήν ἀποχώρησί μας, ἐλεύθερους νά συνεχίσουν τό καινοτόμο ἔργο τους) καί ἐπί πλέον μᾶς διευκολύνει ἀφάνταστα ἡ διαιώνισις τῆς αἱρέσεως, διότι αὐτή μόνο δίδει ὑπόστασι στήν ἀντικανονική δική μας Σύνοδο. Εἶναι ὅμως πρωτοφανές καί ἄγνωστο στήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, τό νά στηρίζωμε τίς πράξεις μας (καί μάλιστα τόσο σοβαρές ἐκκλησιαστικές τοποθετήσεις) στά λάθη καί στίς ἐκτροπές τῶν ἄλλων. Ἕνα παράδειγμα θά ἀναφέρωμε ἀπό τά πολλά τό ὁποῖο δεικνύει τήν ὀρθόδοξο ὁδό καί Παράδοσι εἰς τήν ἀποκατάστασι τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τήν τοποθέτησι ὀρθοδόξου ποιμένος στήν θέσι τοῦ αἱρετικοῦ. Εἶναι ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγ. Μεθοδίου τοῦ ὁμολογητοῦ. Ὁ βιογράφος του λοιπόν, ὅταν φθάνει στόν θάνατο τοῦ τελευταίου εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Θεοφίλου ἀναφέρει τά ἑξῆς:

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Έργο της δεξιάς του Υψίστου.


Η πίστη, σύμφωνα με τα θεοπαράδοτα λόγια, είναι διπλή. Η μία είναι η γενική πίστη όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, στην οποία από την αρχή βαπτιστήκαμε και στην οποία είθε να πεθάνομε. Την άλλη πίστη την έχουν σπάνιοι, εκείνοι δηλαδή που με την εκπλήρωση όλων των θεοποιών εντολών επανήλθον στο κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση κι έτσι απέκτησαν με το φως της θείας χάρης το να στηρίζουν όλη τους την ελπίδα στον Κύριο, και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε – τι μεγαλείο! – να μην αμφιβάλλουν διόλου τον καιρό της προσευχής στα αιτήματά τους προς τον Θεό, αλλά να ζητούν με πίστη και να λαμβάνουν έτσι αμέσως ό,τι είναι συμφέρον, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου. Έτσι οι μακάριοι αυτοί με έργα καθαρά απέκτησαν τη βέβαιη πίστη, επειδή απέρριψαν κάθε γνώση και διάκριση και αμφισβήτηση και δισταγμό και καταβυθίστηκαν εξ ολοκλήρου μέσα στη θεία μέθη της πίστεως και της ελπίδος και της αγάπης στο Θεό και υπέστησαν τη θεία και μακάρια αλλοίωση που είναι, κατά τον μακάριο Δαβίδ, έργο της δεξιάς του Υψίστου.

Η συνελθούσα σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει το 754 αποτελουμένη από Πατριάρχας Μητροπολίτας και Επισκόπους εξέδωκαν όρον ούτως έχοντα:


 «Ομοφώνως ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλοτρίαν και εβδελυγμένην εκ της των χριστιανών Εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής των ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην. Μηκέτι τολμάν άνθρωπον τον οιονδήποτε επιτηδεύειν το τοιούτον ασεβές και ανόσιον επιτήδευμα, ο δε τολμών από του παρόντος κατασκευάσαι εικόνα, ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία, ή εν ιδιωτικώ οίκω, ή κρύψαι, ει μεν Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος είεν, καθαιρείσθω, ει δε μονάζων, ή λαϊκός, αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω, ως εναντίος των του Θεού προσταγμάτων, και εχθρός των πατρικών δογμάτων». 

Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε Πατριάρχην Κωνσταντίνον, και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον, τους ύβριζον αποκαλούντες κακοδόξους, εικονομάχους κ.λ.π. και εξηκολούθουν ασπαζόμενοι και σεβόμενοι και τιμώντες τας αγίας εικόνας. Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας εικόνας; Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους και τους ονομάζομεν : ο Άγιος Γερμανός, ο Άγιος Νικηφόρος, ο Άγιος Μρθόδιος, ο Άγιος Ταράσιος, οι Άγιοι Στέφανος και Θεόδωρος και Θεοφάνης οι γραπτοί, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π. την δε σύνοδον ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον.

Μέγας Αντώνιος : ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ


Ὅπως οἱ κυβερνῆτες καὶ οἱ ἁμαξηλάτες μὲ προσοχὴ καὶ ἐπιμέλεια κατορθώνουν τὸ ταξίδι τους, ἔτσι καὶ ὅσοι ἐπιμελοῦνται τὴν ὀρθὴ καὶ ἐνάρετη ζωὴ πρέπει νὰ μελετοῦν καὶ νὰ φροντίζουν πὼς θὰ ζήσουν ὅπως πρέπει καὶ ἀρέσει στὸ Θεό. Διότι αὐτὸς ποὺ θέλει καὶ ποὺ ἐννόησε, ὅτι μπορεῖ (νὰ τὸ κάνη αὐτό) πιστεύοντας, αὐτὸς προχωρεῖ στὴν ἀφθαρσία.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Δι΄ ημάς τους χριστιανούς η ζωή αυτή επί της γης είναι σχολείον, εις το οποίον μανθάνομεν πώς να εξασφαλίσωμεν την αθανασίαν και την αιωνίαν ζωήν. Διότι τι όφελος έχομεν από αυτήν την ζωήν, εάν με αυτήν δεν ημπορούμεν να αποκτήσωμεν την αιωνίαν; Αλλά, δια να αναστηθή μετά του Χριστού ο άνθρωπος, πρέπει πρώτον να συναποθάνη μετ΄ Αυτού και να ζήση την ζωήν του Χριστού ως ιδικήν του. Εάν κάμη τούτο, τότε την ημέραν της Αναστάσεως θα ημπορέση μετά του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου να ειπή: «Χθες συνεσταυρούμην Χριστώ, σήμερον συνδοξάζομαι, χθες συνενεκρούμην, συζωοποιούμαι σήμερον, χθες συνεθαπτόμην, σήμερον συνεγείρομαι» 
(Λόγος εις το Πάσχα, PG 35, 397. Πρβλ. και Κανών του Πάσχα, ωδή γ΄).                                                       
Εις τέσσαρας μόνον λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσαρα Ευαγγέλια του Χριστού: Χριστός ανέστη!  Αληθώς ανέστη!...  Εις εκάστην εξ αυτών ευρίσκεται από ένα Ευαγγέλιον, και εις τα τέσσαρα Ευαγγέλια ευρίσκεται όλον το νόημα όλων των κόσμων του Θεού, των ορατών και αοράτων. Και όταν όλα τα αισθήματα του ανθρώπου και όλαι αι σκέψεις του συγκεντρωθούν εις την βροντήν του πασχαλινού αυτού χαιρετισμού: «Χριστός ανέστη!», τότε η χαρά της αθανασίας σείει όλα τα όντα, και αυτά εν αγαλλιάσει απαντούν επιβεβαιούται το πασχάλιον θαύμα: «Αληθώς ανέστη!»

Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς :


᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Ἰουνίου 2012
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Στίς παροῦσες δύσκολες ἱστορικά στιγμές πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας, εὑρισκόμενη στήν πιό δυσμενῆ οἰκονομική ἀλλά κυρίως πνευματική κρίση στή σύγχρονη ἱστορία της, ἡ Ἐκκλησία πράττει τό ἔργο της: ἐκ-καλεῖ τόν ἄνθρωπο στή σύναξη Της. Ἑνώνει τούς ἐν ἐλευθερίᾳ «κλητούς» σέ συνάθροιση ἑνότητας, στό Δεῖπνο τῆς Εὐχαριστίας ὅπου παραγίγνεται σωματικῶς ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἡ κλήση αὐτή ἀφορᾶ καί παραμένει ἀνοικτή «εἰς πάντα τά ἔθνη» γιατί εἶναι οἰκουμενική, θεμελιωμένη στή νέα Διαθήκη μέ τό Θεό, τή σφραγισμένη ἀπό τήν σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ, καί τήν Ἀνάστασή Του, βιωμένη ἀπό τήν Ἐκκλησία..

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Τίποτε όρθιον!


Danish Lutheran church proposes same-sex marriage rite

(ENInews)--Eight of the ten bishops of the Evangelical Lutheran Church in Denmark on 11 June presented a ritual for same-sex marriage to the country's Ministry of Ecclesiastical Affairs. Their action came in response to the Danish Parliament's decision on 7 June to change the marriage legislation so that from 15 June same-sex couples may be married in a civil ceremony or in the state church, the church's website Folkekirken.dk reported. 


                                                                                                                           

Η  αιρετική «εκκλησία» των  Λουθηριανών της Δανίας υπέβαλε  στο υπουργείο εκκλησιαστικών υποθέσεων το «λειτουργικό τυπικό» γάμου των κίναιδων  και λεσβίων  για τους  εντός των «ναών» της , γάμους των. Η έναρξη έχει ορισθεί από την Δανική Κυβέρνηση για τις 15 Ιουνίου.
Η Ελληνική «Ορθόδοξη Εκκλησία» της Γερμανίας έχει αναγνωρίσει τα «μυστήρια» της Λουθηριανής «εκκλησίας» !!!
Οποία κατάπτωσις των «Ορθοδόξων» Οικουμενιστών, αλλά και των κοινωνούντων με αυτούς , Μητροπολιτών και Αγιορειτών Ηγουμένων! 

Ω, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, γλυκειά μας Μάννα, εις ποίους ποιμένας περιέπεσεν η Εκκλησία Σου;