Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

δ γ. Κύριλλος προειδοποιε τόν Νεστόριο τι ντός «τς ρισθείσης προθεσμίας» πρεπε νά χη λλάξει φρονήματα. ν ναντί περιπτώσει ναφέρει «γίνωσκε σαυτόν οδένα κλρον χοντα μεθ’ μν, οδέ τόπον λόγον ν τος ερεσι το Θεο καί πισκόποις», δηλαδή θά διέκοπτε τήν κκλησιαστική κοινωνία μαζί του, χωρίς νά χη καταδικασθ πό Σύνοδο Νεστόριος. ν συνεχεί ναφέρει γιος: «πασι τος παρά σς ελαβείας κεχωρισμένοις διά τήν πίστιν καθαιρεθεσι λαϊκος τε καί κληρικος κοινωνικοί πάντες σμέν. Ο γάρ στιν δίκαιον τούς ρθά φρονεν γνωκότας σας δικεσθαι ψήφοις, τι σοι καλς ποιοντες ντειρήκασι». δ καταδεικνύεται τι, ταν Νεστόριος ρχισε νά κηρύττη τίς αρέσεις του, πολλοί κληρικοί καί λαϊκοί διέκοψαν τήν κκλησιαστική κοινωνία μέ ατόν καί Νεστόριος λους ατούς τούς καθήρεσε. γιος λοιπόν συντάσσεται καί κοινωνε μέ τούς διακόψαντας πρό συνοδικς κρίσεως τήν κκλησιαστική κοινωνία μέ τόν Νεστόριο καί δέν ναγνωρίζει πρίν καθαιρεθ Νεστόριος τίς ποινές πού πέβαλε. Ατή στάσις το γίου καί τοκλήρου τς Κωνσταντινουπόλεως εναι κατά γράμμα θά λέγαμε φαρμογή το 15ου ερο Κανόνος τς Πρωτοδευτέρας καί διαχρονική Παράδοσις τς κκλησίας. Τό τι γιος Κύριλλος δέν νεγνώριζε τίς ποινές πού πέβαλε Νεστόριος στούς ποτειχισθέντες π’ ατο, εναι σαφής διδασκαλία διά τό πς πρέπει νά ντιμετωπίζουν ο ρθόδοξοι σέ νάλογες περιπτώσεις τίς ποινές τν αρετικν.
γιος Κύριλλος μως δέν ρκέσθη μόνο στήν πικοινωνία μέ τόν Νεστόριο. Γράφει πιστολή καί πρός τόν κλρο καί τόν λαό τς Κωνσταντινουπόλεως νημερώνοντας διά τήν στάσι του πρός τόν Νεστόριο καί παινντας τήν μολογία των. Τά τμήματα τς πιστολς ατς πού ναφέρονται ες τό θέμα ατό χουν ς ξς: «Το ατο Κυρίλλου πιστολή γραφεσα πρός τόν κλρον καί τόν λαόν Κωνσταντινουπόλεως · ν γράφει, στε μή προσέχειν ατούς τ δυσσεβε διδασκαλί το αρετικο Νεστορίου, μήτε μήν κοινωνεν ατ, ε μένει λύκος ντί ποιμένος·  λλά μλλον νδρίζεσθαι ν Κυρί, καί τήν αυτν πίστιν τηρεν παρακόμιστον. τι τε γράφει καί κοινωνούς εναι τούς κβληθέντας παρά Νεστορίου, ντειπόντας ατο τ διδασκαλί. Τος γαπητος καί ποθεινοτάτοις δελφος πρεσβυτέροις, διακόνοις, καί λα Κωνσταντινουπόλεως, Κύριλλος πίσκοπος, καί συνελθοσα σύνοδος ν
λεξανδρεί κ τς Αγυπτιακς διοικήσεως, ν Κυρί χαίρειν... πειδή δέ καί ξ ν παρ’ μν π’ κκλησίας λαλν ο παύεται, καί κ τν γγράφως ξηγήσεων ατο πεπλανημένον ερίσκομεν, καί ο μετρίως δυσσεβοντα περί τήν πίστιν · λοιπόν ναγκαίως λθομεν πί τό χρναι διά συνοδικο γράμματος ατ διαμαρτύρασθαι, ς ε μή πόσχοιτο τήν ταχίστην τν αυτο καινοτομιν, καί κατά τήν ρισθεσαν
προθεσμίαν παρά το σιωτάτου καί θεοσεβεστάτου τς Ρωμαίων κκλησίας πισκόπου Κελεστίνου, ναθεματίσει μέν γγράφως κενα, περ ερηκέ τε παρ’ μν, καί βίβλοις νέθηκεν, γον ντεθναι παρεσκεύασεν, α καί παρ’ μν εσιν, οδένα κοινωνίας χει τόπον πρός τούς ερέας το Θεο, λλ’ σται πάντων λλότριος... Ταύτην ν αυτος ναζωπυροντες εί τήν πίστιν, σπίλους καί μώμους αυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνοντες τ μνημονευθέντι, μήτε μήν ς διδασκάλ προσέχοντες, ε μένει λύκος ντί ποιμένος, καί μετά ταύτην μν τήν πόμνησιν τήν πρός ατόν γενομένην, φρονεν λοιτο τά διεστραμμένα. Τος δέ γε τν κληρικν, λαϊκν διά τήν ρθήν πίστιν κεχωρισμένοις, καθαιρεθεσι παρ’ ατο, κοινωνομεν μες, ο τήν κείνου κυροντες δικον ψφον, παινοντες δέ μλλον τούς πεπονθότας, κκενο λέγοντες ατος · “Ε νειδίζεσθε ν Κυρί, μακάριοι · τι τό τς δυνάμεως καί τό το Θεο Πνεμα ες μς ναπέπαυται”» (P.G. 77, 124A).

π. Θεόδωρος Ζήσης. Η Αγιασμένη Επανάσταση!

Uploaded by on Mar 28, 2012

«Ερωτηματικά»



Ποίημα από τη συλλογή του Κωνσταντίνου Καλλινίκου
«Δάφναι και Μυρσίναι».


Είπα στον γέροντα ασκητή τον εβδομηκοντάρη,
που κυματούσε η κόμη του σαν πασχαλιάς κλωνάρι:
Πες μου, πατέρα μου, γιατί σε τούτη ‘δω τη σφαίρα
αχώριστα περιπατούν η νύχτα και η μέρα;

Γιατί, σαν να ‘σαν δίδυμα, φυτρώνουμε αντάμα
τ’ αγκάθι και το λούλουδο, το γέλιο και το κλάμα;
Γιατί στην πιο ελκυστική του δάσους πρασινάδα
σκορπιοί φωλιάζουν κι όχεντρες και κρύα φαρμακάδα;
Γιατί, προτού το τρυφερό μπουμπούκι ξεπροβάλει
και ξεδιπλώσει μπρος στο φως τ’ αμύριστά του κάλλη,
μαύρο σκουλήκι έρχεται, μια μαχαιριά του δίνει
κι ένα κουρέλι άψυχο στην κούνια του τ’ αφήνει;

Γιατί αλέτρι και σπορά και δουλευτάδες θέλει
το στάχυ, ώσπου να γενή ψωμάκι και καρβέλι
και κάθε τι ωφέλιμο κι ευγενικό και θείο
πληρώνεται με δάκρυα και αίματα στο βίο,
ενώ ο παρασιτισμός αυτόματα θεριεύει
κι η προστυχιά όλη τη γη να καταπιή γυρεύει;

Τέλος, γιατί εις του παντός την τόση αρμονία
να χώνεται η σύγχυσι κι η ακαταστασία;
Απήντησε ο ασκητής με τη βαρειά φωνή του
προς ουρανούς υψώνοντας το χέρι το δεξί του:
Οπίσω από τα χρυσά εκεί επάνω νέφη
κεντά ο Μεγαλόχαρος ατίμητο γκεργκέφι (=κέντημα).
Κι εφόσον εις τα χαμηλά εμείς περιπατούμεν
την όψι την ξανάστροφη, παιδί μου, θεωρούμε.
Και είναι άρα φυσικό λάθη ο νους να βλέπη
εκεί που να ευχαριστή και να δοξάζη πρέπει.

Πρέπει σαν Χριστιανός να έλθη η ημέρα
που η ψυχή σου φτερωτή θα σχίση τον αιθέρα
και του Θεού το κέντημα απ’ την καλή κοιτάξης
και τότε... όλα σύστημα θα σου φανούν και τάξις!


Θεανθρώπινον πλήρωμα της Εκκλησίας. Άγ. Ιουστίνος (Πόποβιτς)


Τοιουτοτρόπως εμείς οι άνθρωποι πληρούμεθα εν τη Εκκλησία με «παν το πλήρωμα της θεότητος» (Κολ. 2,9) : Το θεανθρώπινον πλήρωμα είναι η Εκκλησία, ο Θεάνθρωπος η κεφαλή της, αυτή το σώμα Του, ημείς δε κατά πάντα εν πλήρει εξαρτήσει απ΄ Αυτόν, ωσάν το σώμα από την κεφαλήν. Εξ Αυτού, ως αθανάτου Κεφαλής της Εκκλησίας, ρέουν δια μέσου όλου του σώματος της Εκκλησίας ρεύματα των ζωηφόρων κεχαριτωμένων δυνάμεων και μας ζωογονούν με την αθανασίαν και την αιωνιότητα. Όλαι αι θεαθρώπιναι αισθήσεις της Εκκλησίας είναι απ΄ Αυτόν, εν Αυτώ και δι΄ Αυτού. Όλα τα άγια μυστήρια και αι άγιαι αρεταί εν τη Εκκλησία με τας οποίας καθαριζόμεθα, αναγεννώμεθα, μεταμορφωνόμεθα, αγιαζόμεθα, χριστοποιούμεθα, θεανθρωποιούμεθα, θεούμεθα, τριαδοποιούμεθα, σωζόμεθα, γίνονται εκ του Πατρός δια του Υιού εν Αγίω Πνεύματι, ακριβώς λόγω της καθ΄ υπόστασιν ενώσεως του Θεού Λόγου με την ανθρωπίνην φύσιν μας εν τω θαυμαστώ Προσώπω του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού. Διατί ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς, το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, είναι το παν εν τη Εκκλησία: και η Κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας και η Εκκλησία το σώμα Του; Δια να ημπορέσωμεν τα μέλη της Εκκλησίας να «αυξήσωμεν εις αυτόν τα πάντα, ος εστιν η κεφαλή, ο Χριστός…», «μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4, 15. 13).

SAINT HESYCHIUS THE THEOLOGIAN, PRESBYTER OF JERUSALEM

Saint Photios said that the writings of St. Hesychius, more than any others, are suitable for those who do not entertain the abstract, but direct their energy to the practical works of the active spiritual life. His fifth-century works are found in the Philokalia, an eleven-hundred-year collection of Orthodox wisdom. He was a student of Saint Gregory the Theologian. Later he became a monk of the Church's most famous teachers. He was known for his ability to bring clarity to the Gospels. Saint Theodore the Studite called him one of the great teachers of the Church, together with Saint Basil the Great and Saint John Chrysostom.

Α΄ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

Στοχασθήτε τι λέγει ο Χριστός εις το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον: «Ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου». Ήγουν καθώς εις τον καιρόν του Νώε οι άνθρωποι δεν επίστευον, αλλά τον επεριγελούσαν, έως οπού ήλθεν εξάφνως η οργή του Θεού και ο κατακλυσμός και έπνιξεν όλον τον κόσμον, ομοίως και τώρα, χριστιανοί μου, εις την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού μας δεν έχουν να πιστεύσουν οι άνθρωποι, καθώς και τότε δεν επίστευσαν. Το ηξεύρω και εγώ, χριστιανοί μου, πως με περιγελούν και λέγουν: Τώρα ήλθες εσύ, παλαιοκαλόγερε, να μας ειπής λόγια εδικά σου. Τα λόγια οπού σας λέγω δεν είναι εδικά μου, είναι λόγια του παναγίου Πνεύματος, οι αμαρτίες είναι εδικές μου και όποιος θέλει να πιστεύση, πλην είναι ο καθένας ελεύθερος και όπως θέλει να κάμη. Εγώ το χρέος μου κάμνω, την πραγματείαν μου.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ: Με εξοργίζει η τακτική του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ι. Ζηζιούλα

«Με εξοργίζει η τακτική του Αγίου Περγάμου, (σ.σ. Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ι. Ζηζιούλα), όταν τολμά να λέει ότι είναι θεολόγος συστηματικός, και συγχρόνως να ισχυρίζεται ότι "η Ουνία δεν ανήκει στα θέματα του Διαλόγου".  Η Ουνία όμως είναι ένας εμπαιγμός, μία καθαρή απάτη, ένα μασκάρεμα ανθρώπων. Και έρχεται ο Μητροπολίτης Περγάμου και σού λέει αυτά να τα κανονίσουν ως πρακτικά προβλήματα οι τοπικές Εκκλησίες. Πού τα βρήκε αυτά ο Άγιος Περγάμου; Και που τα λέει, σε αγραμμάτους ή σε ανεγκεφάλους;»



                           ***
Προσευχόμεθα να αποδεσμευθούν οι ποιμένες μας από την αγκάλη των παπόδουλων οικουμενιστών, που διώκουν και σταυρώνουν την Αγίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν του Χριστού, «ην περιεποιήσατο τω ιδίω αίματι»

Επιστολαί Αγ. Νεκταρίου

Επιστολή  20η

Εν Αθήναις τη 30 Απριλίου 1906

Θυγάτηρ εν Κυρίω Αγαπητή Οσία Γερόντισσα Ξένη, εύχομαί σοι πατρικώς.

Έλαβον την επιστολήν σας και είδον την θλίψιν σας και ενδίδω εις την παράκλησίν σας. Τα αποτελέσματα της επιστολής μαρτυρεί τον βαθμόν του πνευματικού βίου της αδελφότητος και την αδυναμίαν σας. Επιθυμώ όμως να γνωρίση η Φιλοθέη, ότι με θλίβει η πολιτεία της και ότι ουδέ ποτε θα ενδώσω εις θέλησιν, και ότι θα εφαρμόσω τους τρόπους των αγίων πατέρων προς δοκιμασίαν της αυταπαρνήσεως, της εκκοπής του θελήματος και της υπομονής μιας εκάστης. Φρονώ, ότι είναι καιρός να υποβληθώμεν εις τον ζυγόν του Κυρίου. μέχρι τούδε εχήτε ως ελεύθεραι. Ήδη οφείλει εκάστη να εννοήση, ότι εδέχθη τον ζυγόν του Κυρίου, τον οποίον οφείλει, να φέρη μεθ΄ υπομονής. Επειδή δε ο Θεός με κατέστησεν εφ΄ υμάς κεφαλήν, θα διατάσσω χωρίς να δίδω λόγον, ίνα δικιμασθή η αφοσίωσίς σας και η υπομονή σας. Δεν θα ανεχθώ ουδεμίαν ερώτησιν, ουδέν διατί και ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω. Εύχομαι υμίν τα΄ άριστα.

Ο Πνευματικός Πατήρ
+Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος.