π. Θεόδωρος Ζήσης. Β' Χαιρετισμοί (2012)




Μή εποδύρου Μήτερ καθορώσα, αφθόρως όν έτεκες ξύλω κρεμάμενον, τόν εφ’ υδάτων κρεμάσαντα, τήν γήν ασχέτως, καί πόλου πλάτος λόγω τανύσαντα, καί γάρ αναστήσομαι καί δοξασθήσομαι, καί τά τού Άδου βασίλεια, συντρίψω σθένει, καί αφανίσω τούτου τήν δύναμιν, καί τής δουλείας έκλυτρώσομαι, τής αυτού τούς βροτούς ως φιλεύσπλαγχνος, καί Πατρί τώ ιδίω, προσαγάγω ως φιλάνθρωπος.

Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως.

Όλαι αι κακοδοξίαι από το Πρωτείον προήλθον. Πρωτείον σημαίνει νόσον πνευματικήν, υποχώρησιν εις το πνεύμα του εωσφόρου. Επομένως η άρσις του Πρωτείου, θα οδηγήση ασφαλώς εις ταπεινώφρονα υποταγήν του παπισμού εις την διαφυλαττομένην διδασκαλίαν της Εκκλησίας. Και ούτως αφ’ εαυτής θα απελευθερωθή η Ρωμαϊκή Καθέδρα από το αλάθητον, το Filioque, το ράντισμα, το Καθαρτήριον, τον ουμανισμόν, τον ορθολογισμόν, δι’ ων κατέστη αιρετική, και θα επανέλθη εις την οικογένειαν των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, «ιματισμένη και σωφρονούσα» πλέον. Και ο Χριστός θα καταλάβη την θέσιν Του, αφ’ ης τον εξετόπισεν ο πάπας. Και εντεύθεν θα έχωμεν την ποθουμένην ένωσιν. Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως. Η οδός της αληθείας!

ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ [Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)]

Αιωνία υπόστασις της Εκκλησίας.

Το σπουδαιότερον και θαυμασιώτερον απ΄ όλα είναι το ότι η ιδία η Υπόστασις του Θεού Λόγου δι΄ άπειρον φιλανθρωπίαν έγινε η αιωνία Υπόστασις της Εκκλησίας. Τον αμέτρητον πλούτον της φιλανθρωπίας Του και το μέγεθος της δυνάμεώς Του ο Θεός έδειξε κυρίως δια της Αναστάσεως του Χριστού, δια της εν τω σώματι Αναλήψεώς Του εις τους ουρανούς και δια της ιδρύσεως της Εκκλησίας, ως του σώματός Του. Το ανεκλάλητον αυτό θαύμα και υπέρθαυμα ο Θεός «ενήργησεν εν τω Χριστώ εγείρας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εν δεξιά αυτού εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι, και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού» (Εφ. 1, 20-22).

Μετά την Λειτουργία του Θεού, η «λειτουργία» του Σατανά!

Ο πόλεμος του καλού κατά του κακού, της ζωής κατά του θανάτου, που ο ίδιος ο Θεός κήρυξε κατά του Διαβόλου στον Παράδεισο, το πένθιμο εκείνο δειλινό της πτώσεως του ανθρώπου, συνεχίζεται με μεγάλη ένταση. Αλήθεια, τι πόλεμο κάνουμε σήμερα εμείς οι Χριστιανοί, ως Στρατευομένη Εκκλησία, κατά του Σατανά και των οργάνων του, που στις μέρες μας αλωνίζουν ανεμπόδιστα τις πέντε Ηπείρους κι΄ εδραιώνουν καθημερινά τις θέσεις τους και ως πίστη και ως πράξη; Πηγαίνουμε στο Ναό, δοξάζουμε τον Θεό με ωραία τροπάρια και ψαλμωδίες κι΄ ύστερα γυρίζουμε σπιτάκι μας και παρακολουθούμε την «λειτουργία» της τηλεόρασης. Μετά την Λειτουργία του Θεού, η «λειτουργία» του Σατανά! Εδώ, αδιαμαρτύρητα βλέπουμε και απολαμβάνουμε ένα κάρρο, μοιχείες, πορνείες, μαγείες, σατανολατρείες, δολοφονίες, κλοπές, πολέμους και σκοτωμούς! Έτσι ό,τι καλό πήραμε το πρωϊ, το σβήνει ο διάβολος το βράδυ και το πρωϊ της Δευτέρας φτωχοί και ταλαίπωροι, ξεκινάμε για το μαγγανοπήγαδο της βιοπάλης, με το ίδιο μενού!

Επιστολαί Αγ. Νεκταρίου

Επιστολή 7η

Εν Αθήναις τη 6 Απριλίου 1905
Τέκνα Κυρίω αγαπητά χαίρετε εν Κυρίω!
Εις Αίγιναν.

Παρά της Βασιλικής έμαθον τα καθ΄ υμάς, προέβλεπον δ΄ ότι ο Θεός, θα εμεσολάβει και περί τούτου είπον εις την κυρίαν Αργυρώ, και η προς θείαν αντίληψιν πεποίθησίς μου με εδικαίωσε, διο και επί μάλλον εκρατύνθη η προς Αυτόν πεποίθησις μου και επί μάλλον ελπίζω, ότι ο Θεός θέλει ευλογήσει το έργον και υμάς θέλει ενισχύσει και διαφυλάξει. Πεποίθατε επί τον Θεόν τον αγαθόν, τον ισχυρόν, τον ζώντα, και θέλει εξαγάγει υμάς εις αναψυχήν. Αι δοκιμασίαι παρακολουθούνται υπό της πνευματικής χαράς. Ο Κύριος προσέχει επί τους υπομένοντας τας δοκιμασίας και τας θλίψεις δια την Αυτού αγάπην. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω, ότι ο Θεός μεθ΄ ημών εστιν. Έμαθον ότι η κ. Ελένη ησθένησε και ελυπήθην, επιθυμώ να μάθω πως έχει ήδη, εύχομαι ότι είναι καλά. Η Αγγελική έμαθον, ότι θέλει να τη γράψω περί της αδυναμίας των νεύρων της ήτις κωλύει αυτήν να εκτελέση τον κανόνα της, τι να κάμη; Λέγω λοιπόν εις αυτήν να πράττη κατά συνείδησιν και εν φόβω ό,τι δύναται έως ότου ενισχυθώσι τα νεύρα της. Να εύχησθε υπέρ αλλήλων όπως ιαθήτε και ο Θεός θέλει σας εισακούση και δεν θα παρίδη την δέησίν σας. Η απόφασις της Ευτυχίας είναι κατά θείαν νεύσιν, όπως σχηματισθή και ετέρα Μονή και μη παρενοχλήσθε σεις. Να την αγαπάτε και να τη προσφέρητε τας ευχάς μου και να τη ειπήτε, ότι θα μεταβαίνω, να την επισκέπτωμαι εις την αγίαν Κυριακήν.
Σας εύχομαι να διέλθητε την αγίαν Εβδομάδα εν υγεία και κατανύξει ψυχική και φθάσητε να εορτάσητε εν χαρά και την αγίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τριήμερον ανάστασιν.
Δια του κομιστού της παρούσης μου σας στέλλω δύο δεσμίδας ψιλά κηρία και δέκα λαμπάδες άπαντα καθαρά. Επίσης σας στέλλω και ένα κυτίον καφφέ και έτερον πλήρες ζακχάρεως, ίνα έχητε τουλάχιστον την μικράν ταύτην παρηγορίαν. Έλαβον την επιστολήν της Αργυρώς και τη ευχαριστώ και τη εύχομαι από καρδίας να μείνη μεθ΄ υμών. Εύχομαι πάσαις τα άριστα και παρακαλώ να εύχησθε προς τον Θεόν υπέρ εμού, όπως μη αποστρέψη το πρόσωπόν Του απ΄ εμού δια την αμέλειάν μου την πολλήν, αλλά μοι δίδη γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, και χαρίζηταί μοι σοφίαν και σύνεσιν και τελευταίον υγιείαν προς εργασίαν των εντολών Του. Ο Κύριος να αμείψη υμάς δια τας προσευχάς σας. Σκέπτομαι να έλθω δια δύο ημέρες την διακαινήσιμον Εβδομάδα, εάν ο Θεός με διατηρήση εν υγεία κατά τας ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος, και εύχεσθε να με διαφυλάξη από πάσης επηρείας του αντικειμένου, όπως δυνηθώ να εκτελέσω την βουλήν μου. Όταν έλθω θα σας φέρω και ετέρους (9) εννέα ύμνους τους οποίους συνέταξα μετά την εκτύπωσιν του Θεοτοκαρίου. Τους αντιγράφει ήδη εις μαθητής επί χάρτου καλού, έχοντος το σχήμα του Θεοτοκαρίου, όπως τους προσθέσητε εις το τέλος. Θα σας είπω δε και πως ψάλλονται. Εάν θέλητε Θεοτοκάρια, γράψατέ μοι να σας στείλω. Δύνασθε να τα δίδητε αντί 25 λεπτών ή και 20 λεπτών υπέρ των μικρών δαπανών σας.

Διατελώ προς Θεόν ευχέτης
+Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς: ερμηνεία του 15ου Κανόνος, από το νέο βιβλίου του, που μόλις κυκλοφόρησε.

  παρών Κανών λοιπόν παιτε καί προστάσσει τήν κριβ ξέτασι τς πίστεως κάστου κληρικο, πρίν νά πικοινωνήση κάθε ρθόδοξος μαζί του. Τό φοβερώτερο μως καί συγχρόνως λεγκτικώτερον διά τούς σημερινούς ρθοδόξους, εναι τι λοι ο γκεκριμένοι παλαιοί ρμηνευτές το παρόντος Κανόνος ναφέρουννά ποτειχίζωνται ο ρθόδοξοι πό τούς πισκόπους καί κληρικούς, στω καί ν μετά τήν ξέτασι ερεθ πλς μφίβολος πίστις των. Ζωναρς στήν ρμηνεία το ν λόγ Κανόνος ναφέρει
«... καί τοιούτους ντας (ρθοδόξους δηλαδή κατά τήν πίστιν) προσδέχεσθαι και συγκοινωνεν ατος. Ε δε μφίβολοι περί τά ρθά δόξουσι δόγματα τήν μετ’ ατν
συνδιαγωγήν παραιτεσθαι παρακελεύεται ( παρών δηλαδή Κανών)» (Σύνταγμα τν θείων καί ερν Κανόνων Ράλλη–Ποτλ τόμος Β΄, σελ. 14). Βαλσαμών ναφέρει τά
ξς «...καί προσδέχεσθαι ες κοινωνίαν ρθοδόξους ντας παραιτεσθαι ς μφιβόλους» (π. ν.) ριστηνός ναφέρει ες τήν ρμηνεία του τά ξς: «νευ συστατικν ο δε ξένον ερέα προσδέχεσθαι · ε δέ καί συστατικά πιφέρηται, δέον ατόν καί οτως πανακρίνεσθαι. Καί ε μέν εσεβής ναμφιβόλως ερεθ προσίεσθαι τοτον · ε δε μφιβάλλεται, τά πρός διοίκησιν πιχορηγεσθαι ατ και ποπέμπεσθαι» (π. ν.). Εναι σως περιττό νά ναφέρωμε τι λα ατά ( ξέτασις δηλαδή περί τήν πίστιν καί ποτείχισις) γίνονται πρό συνοδικς κρίσεως καί καταδίκης το μφιβόλου πλς χοντος τήν πίστιν. δ πί πλέον βλέπομε καί τήν συμφωνία το ΙΕ΄ Κανόνος τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου με τήν ποστολική περίοδο καί λη τήν διαχρονική Παράδοσι τς κκλησίας. Τό κροτελεύτιο τμμα το ποστολικο ατο Κανόνος «Πολλά γάρ κατά συναρπαγήν γίνεται» σημαίνει τι κάθε ρθόδοξος χει προσωπική εθύνη καί δέν πρέπει νά ρκεται σέ ποιεσδήποτε διαβεβαιώσεις καί τίτλους ρθοδοξότητος, λλά νά ρευν πισταμένως τήν πίστι κείνου πού προτίθεται νά χη κκλησιαστική πικοινωνία.
δεύτερος Κανόνας εναι ΙΖ΄ το γ. Νικηφόρου το μολογητο καί ναφέρει τά ξς σέ μετάφρασι πό τον γ. Νικόδημο: «Διά τρες ατίας εναι συγχωρημένον ες τόν
Μοναχόν νά φεύγ πό τό Μοναστήριόν του, α΄. νίσως γούμενος εναι αρετικός, β΄. νίσως μβαίνουν γυνακες ες τό Μοναστήριον, καί γ΄. νίσως μανθάνωσιν ες τό Μοναστήριον παιδία κοσμικά γράμματα, πειδή εναι τοπον μέ τό μέσον τν παιδίων τούτων νά φανερώνωνται ες τους κοσμικούς σα γίνονται ες τό Μοναστήριον.» πρώτη ατία πού πιτρέπει γιος ες τόν μοναχό τήν ναχώρησι πό το μοναστήρι εναι δογματική καί ο λλες δύο πνευματικές. Τό θέμα τς ναχωρήσεως το μοναχο πό τό μοναστήρι εναι πολύ σημαντικό, φ’ νός μέν διότι μοναχός κατά τήν κολουθία τς μοναχικς του φιερώσεως δίδει φοβερές ποσχέσεις σοβίου πακος ες τόν προεσττα και λη τήν δελφότητα, φ’ τέρου διότι πάρχουν καί εροί Κανόνες πως ΚΑ΄ τς Ζ΄ Οκουμενικς, Δ΄ τς Πρωτοδευτέρας, ΠΗ΄ τς Καρθαγένης κ.. ο ποοι μέ πιτίμια παγορεύουν τήν ναχώρησι το μοναχο πό τή μονή του. ν δέ λάβωμε π’ ψιν, τήν παράλληλο διδασκαλία το Μ. Βασιλείου, ποος πιτρέπει τήν ναχώρησι το μοναχο πό τή μονή του μόνον ταν ατός βλάπτεται ψυχικς (ποσημ. γ. Νικοδήμου ες ΚΑ΄ Κανόνα τς Ζ΄ Οκουμενικς), σημαίνει τι ταν γούμενος ποδεχθ κάποια αρεσι, πιτρέπεται ναχώρησις τν μοναχν πό ατό τό μοναστήρι, διότι ατοί βλάπτονται ψυχικς, προφανς πό τήν κκλησιαστική πικοινωνία μέ ατόν τόν γούμενο. δ βλέπομε λοφάνερα τι διδασκαλία τν γίων συνιστ νά ποτειχίζωνται ο μοναχοί πό τον αρετικό γούμενο, μολονότι ατός δέν χει καταδικασθ πό τήν Σύνοδο. Τό τι ποτείχισις γίνεται πρό συνοδικς κρίσεως εναι καί ατό κατάδηλο, διότι άν πρχε συνοδική κρίσις θά εχε γούμενος ατός κπέσει, λόγ τς αρέσεως, καί το γουμενικο ξιώματος. Τό τι τέλος παρών Κανών το γ. Νικηφόρου δέν χει πιτακτικόν χαρακτρα σημαίνει, τι ες τήν περίπτωσιν αρέσεως το γουμένου πιτρέπεται μοναχός νά πράξη καί τό νώτερο, δηλαδή νά ποχωρήση πό τή μονή ατή, ν ν παραμείνη ες ατή δέν θά χη φυσικά μέ ατόν κκλησιαστική πικοινωνία, λόγ τς προφανος ψυχικς βλάβης. Ατό νομίζω πού πομένει εναι νά παρουσιάσωμε την πρξι καί τήν διαχρονική Παράδοσι τς κκλησίας ες το θέμα τς ποτειχίσεως πό τόν δεδηλωμένο αρετικό πίσκοπο, καθώς καί τήν διδασκαλία τν Πατέρων ες τό θέμα ατό, διά νά καταδείξωμε τήν συμφωνία τν γίων μέ τον ΙΕ΄ (15ον) Κανόνα τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί τό τι Κανών οτος κατέγραψε, πεσφράγισε καί πιβεβαίωσε τρόπον τινα τήν πάρχουσα Παράδοσι τς κκλησίας.


Συνεχίζεται.