Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. (ερμηνεία του 15ου Κανόνος)


Τό πρτο παράδειγμα εναι ατό τό σχίσμα το 1054 μέ τό ποο πεκόπη πό τήν ρθοδοξία καί τήν κκλησία να μεγάλο μέρος ς αρετικό. δ χομε πλήρη φαρμογή το 15ου Κανόνος τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου πό τόν διο τόν Πατριάρχη Μιχαήλ τόν Κηρουλάριο. Πάπας τς Ρώμης Λέων Θ΄λόγ κυρίως τς εσαγωγς το Filioque ες τό Σύμβολον τς Πίστεως εχε καταστ αρετικός. αρεσις ατή το δη κατεγνωσμένη πό τήν πί γίου Φωτίου Σύνοδο το 879. Δέν το μως κατεγνωσμένος (καταδικασμένος) φορέας τς αρέσεως, δηλαδή συγκεκριμένος Πάπας Λέων Θ΄. Πατριάρχης λοιπόν μέ τήν Σύνοδο τς Κωνσταντινουπόλεως ποσχίζεται πό τόν Πάπα πρό συνοδικς καταδίκης του. Ατό τό ναφέρομε σάν εγλωττο καί πασίγνωστο παράδειγμα, διότι τό ναφέρει καί Βαλσαμών στήν ρμηνεία το ν λόγ 15ου Κανόνος. Λέγει συγκεκριμένα τά ξς: «Σημείωσαι τατα, σως φελήσοντα κατά τν λεγόντων μή καλς μς ποσχισθναι πό το θρόνου τς παλαις Ρώμης, πρό το καταδικασθναι τούς περί ταύτην ς κακόφρονας»
(Σύνταγμα ερν Κανόνων, Ράλλη-Ποτλ, τόμος β΄, σελ. 695). Δηλαδή ατά τά πιχειρήματα τά ποα σήμερα λόγ το Οκουμενισμο χουν γίνει νόμος, τι δηλαδή πόσχισι πό τόν αρετικό πίσκοπο πιτρέπεται μόνο μετά τήν καταδίκην του πό τήν Σύνοδο, τά λεγαν κάποιοι καί τότε, καί πολογούμενος τρόπόν τινα Βαλσαμών στήν ρμηνεία ατο το Κανόνος, φέρει ατό τό παράδειγμα.
Τό δεύτερο παράδειγμα εναι τν σιομαρτύρων γιορειτν τν πί Βέκκου μαρτυρησάντων. Πατριάρχης ωάννης ΙΑ΄ Βέκκος το λατινόφρων, φορέας δηλαδή κατεγνωσμένης αρέσεως, λλά διος δέν εχε κόμη καταδικασθ πό Σύνοδο. Ο γιορετες λοιπόν σιομάρτυρες πετειχίσθησαν πό ατόν πρό συνοδικς καταδίκης του καί ατό το ατία το μαρτυρίου των.

Συνεχίζεται.