Στο έργον του «Περί αρετής» ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος γράφει:

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΜΕΛΕΤΗ.

«Είπε κάποιος άγιος να μελετάς τα καλά, για να μη μελετήσης τα κακά, διότι ο νους δεν ανέχεται να μένη αργός. Ας παραδώσουμε λοιπόν τον νουν μας στην μελέτη των λόγων του Θεού και στις προσευχές και στους καλούς λογισμούς.
Διότι η μάταιη μελέτη κάνει να ξεφυτρώνουν έργα ματαιότητος, ενώ η καλή μελέτη προσφέρει σαν ανταπόδοση καλόν καρπόν».

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία...

Στ Porto Alegre ο κπρόσωποί μας δι τν Δημητριάδος κ. γνατίου κα Καλαβρύτων κ. μβροσίου δέχθηκαν:

1) τι τν κκλησία τν ποτελον λες μαζί, ο 350 αρετικς “κκλησίες” το Π.Σ.Ε.», νάμεσα στς ποες ριθμεται ς σότιμος κα ρθόδοξη κκλησία. ς κ τούτου, ρνήθηκαν μπράκτως τ Σύμβολο τς Πίστεως δι το ποίου μολογομε «πίστιν ες “Μίαν κκλησίαν”!

2) Δέχθηκαν, τι δη «εμαστε νωμένοι» (οράτως!) μ’ ατ τ συνονθύλευμα τν αρετικν κοινοτήτων, λλ ποβλέπουμε στν πίτευξη “πλήρους ρατς νότητας”.

3) τι πληθώρα τν κακοδοξιν τν “κκλησιν” το Π.Σ.Ε., εναι “διαφορετικο τρόποι διατυπώσεως τς δίας Πίστης κα ποικιλία Χαρισμάτων το γίου Πνευματος”!

4) τι ατ πο ριοθετε τν κκλησία δν εναι κοιν ρθ Πίστη, Παράδοση κα ποστολικ διαδοχή, λλ τ “βάπτισμα”!

Ιωαννου Κορναρακη, Ομοτιμου Καθηγητου της Θεολογικης :

...Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!
Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.
Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας...

Η αλήθεια ενοχλεί...

«Μήτε ν νδρώω Μοναστηρίω γυνή, μήτε ν γυναικείω νήρ, καθευδέτω. Παντς γρ προσκόμματος κα σκανδάλου ξω εναι δε τος πιστος κα πρς τ εσχημον κα επρόσεδρον τ Κυρί, τν αυτν εθετίζειν βίον. ε δ τις τοτο πράξοι, ετε Κληρικός εη, ετε λαϊκός, φοριζέσθω.
(ΜΖʼ ερο Κανόνος Στʼ Οκουμενικς Συνόδου).
«πό το παρόντος ρίζομεν μ γίνεσθαι διπλον Μοναστήριον, τι σκάνδαλον κα πρόσκομμα τος πολλος γίνεται τοτο... Μ διαιτάσθωσαν ν νί Μοναστηρίω. Μοναχοί καί Μοναχαί. μοιχεία γρ μεσολαβε τν συνδιαίτησιν. Μ εχέτω Μοναχός παρρησίαν πρς Μονάστριαν Μονάστρια πρς Μοναχόν, δία προσομιλεν. Μ κοιταζέσθω Μοναχός ν γυναικίω Μοναστηρίω, μηδέ συνεσθιέτω Μονάστρια κατ μόνας...»
(Κ΄ ερο Κανόνος Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου).

Θυμιζω οτι
κκλησία τς λλάδος κατεδίκασε το 1987 δι συνοδικο δικαστηρίου ες τν σχάτην ποινήν τς καθαιρέσεως τν ερομόναχον γγελον ναστασίου, μ πρωτίστην κατηγορίαν «τν σύμπηξιν μικτς μοναστικς δελφότητος» ν θήναις .....

Ερώτησις:  Ποιος κατεδίκασε την μικτή μοναστική αδελφότητα του Έσσεξ;;

Απάντησις : Ουδείς!!!

«Προσφέρων και Προσφερόμενος»


ΑΝΩΝΥΜΟΣ ησυχαστής, συγγραφέας του βιβλίου «Νηπτική θεωρία», διηγείται την ακόλουθη θαυμαστή εμπειρία του:
Ενώ λειτουργούσα μαζί με το γέροντά μου, είδα σε όραμα τον Κύριο 'Ιησού Χριστό.
Φορούσε αρχιερατική στολή και ιερουργούσε σύμφωνα με την τάξη της 'Εκκλησίας.
Παραδόξως όμως, αυτός ήταν και «ο Προσφέρων και ο προσφερόμενος». Στη λειτουργία συμμετείχαν και μερικοί από τη συνοδεία του γέροντά μου.
Δύο απ' αυτούς είχαν τα πρόσωπα ολόλαμπρα από τη θεία χάρη, σαν πρόσωπα αγγέλων. Το σχήμα, το πολυσταύρι και ο σταυρός πού κρατούσαν, άστραφταν πιο δυνατά κι από την αστραπή!
Λειτουργούσε μαζί μας κι ένας διάκονος. Την ώρα πού ο διάκονος μνημόνευε τα ονόματα των χριστιανών, έσκυψε σπλαχνικά προς το μέρος του ο Χριστός και είπε:  " Ας είναι κι αυτοί μαζί μου στη βασιλεία μου".
Βλέποντας μπροστά μου τον γλυκύτατο 'Ιησού, έκλαιγα από χαρά και θαύμαζα, γιατί αξιώθηκα ν' απολαύσω τη θέα Του.
Κι όταν τον ασπάσθηκα στό πανάχραντο στήθος Του, ένιωσα νά λειώνω σαν κερί από την πολλή κατάνυξη και τα δάκρυα.
Πήρα τότε θάρρος και του είπα κλαίγοντας: «Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου». Κι αμέσως ακούω τον 'Ιησού με τη μελίρρυτη γλώσσα Του νά μου λέει: '" Ας γίνει όπως είπες'.
Ύστερα συνήλθα από το όραμα. Εκείνη όμως τη μέρα, κάθε φορά πού το θυμόμουν, η καρδιά μου πλημμύριζε από κατάνυξη".

Δύναμη, αγαθότητα, και ελευθερία.

Μια ψυχή που καθαρίζεται από τα ψεκτά πάθη της, δηλαδή από την φιληδονία, τη φιλοδοξία, και τη φιλαργυρία, σε όλες τις λεπτομέρειές των, αποκτά δύναμη, αγαθότητα, και ελευθερία. Το θυμοειδές στρέφεται κατά των δαιμόνων μονάχα, το επιθυμητικό μεταβάλλεται σε αγάπη προς τον Θεόν και τον άνθρωπο και το λογιστικό κινείται με καθαρότητα στην προσευχή και στις πνευματικές θεωρίες, ενώ το Άγιον Πνεύμα με τις άκτιστες ενέργειές Του, πνευματοποιεί τις φυσικές αρετές κατά το μέτρο της πίστεως.