ΑΔΙΚΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ


Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀπογοητευτικές. Ὅλοι μιλοῦν καὶ κρίνουν μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ ἀνευθυνότητα. Ἀκόμα καὶ οἱ ἐπιστήμονες, ἔξω ἀπὸ τὴν εἰδικότητά τους, πέφτουν στὴν ἴδια παγίδα. Ἐὰν κάποιος εἶναι καλλιεργημένος πνευματικὰ καὶ πάρει τοῖς μετρητοῖς τὰ ὅσα λένε γιὰ τὸν ἴδιο καὶ τοὺς ἄλλους, σίγουρα θὰ βυθιστεῖ στὴ μελαγχολία καὶ θὰ χάσει τὴ διάθεση νὰ διατυπώσει τὴ γνώμη του ἤ τὴν ἀντίρρησή του. Τὸ θεωρεῖ μάταιο νὰ προσπαθήσει γιὰ κάτι καλύτερο. Εἶναι τόσο βαθιὰ ἡ διάβρωση ποὺ ἔχει γίνει στοὺς ἀνθρώπους! Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ σκοτεινιὰ ποιὰ στάση πρέπει νὰ τηρεῖ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ πῶς θὰ μένει ἀνεπηρέαστος; Ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι τόσο ἁπλή. Οἱ σκέψεις ὅμως, ποὺ θὰ διατυπώσω, θὰ βοηθήσουν ἀρκετά. Οἱ κρίσεις τῶν ἀνθρώπων, λοιπόν, ἄλλοτε ἔχουν κάποια βάση καὶ ἄλλοτε ὄχι. Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι γιὰ τὰ ἴδια θέματα καὶ πρόσωπα, δὲν διστάζουν νὰ ποῦν διαφορετικὰ πράγματα, κάποτε καὶ ἐντελῶς ἀντίθετα! Γι᾽ αὐτὸ ὁ χριστιανός, ἐννοῶ πάντα τὸν συνειδητὸ καὶ ἀσυμβίβαστο μὲ τὸν κόσμο, πρέπει νὰ εἶναι ἐπιφυλακτικὸς στὰ ἐγκώμια καὶ ἀδιάφορος στὶς ἄδικες κρίσεις. Σὲ ἐκείνους ποὺ δὲν γνωρίζει μετριοπαθής. ὅσιος Μάρκος Ἀσκητής λέει: «ὅταν νοῦς ἐξ ἀμελείας πρὸς τὴν πνευματικὴ ζωή, ἀπωλέσει τὰ κριτήρια τῆς ἀληθινῆς γνώσης, ἐρίζει μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ὑπεραμυνόμενος ἐκείνων ποὺ βλάπτουν» Μὲ δεδομένο ὅτι πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ἐντελῶς ἄγνωστη στοὺς κοσμικοὺς μερικῶς καὶ στοὺς περισσότερους χριστιανούς, ἄς μὴ περιμένει ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ κρίσεις δίκαιες, ἀντικειμενικὲς καὶ λογικές. Δὲν ὑπάρχουν κριτήρια ἀληθινῆς γνώσης, γιὰ νὰ μὴ πῶ ὅτι ὑπάρχουν κριτήρια ἑωσφορικῆς καὶ ἀντιχριστιανικῆς γνώσης. Τὸ πρόβλημα ἐμφανίζεται καὶ μεταξὺ τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι συχνὰ δὲν ἔχουν ἀγαθὴ προαίρεση, ἀλλὰ εἶναι αἰχμαλωτισμένοι ἀπὸ διάφορες προκαταλήψεις καὶ δύσκολα δχονται τὴν κρίση τοῦ ἄλλου γιὰ ὁποιοδήποτε πράγμα. Εἶναι μονίμως ἀπορριπτικοί. Ἀναφέρω τὴν περίπτωση ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ἐμφανίζεται ὅτι ἔχει θρησκευτικὰ ἐνδιαφέροντα. Παρακολουθεῖ τὴ δραστηριότητα τοῦ νέου ἐφημερίου τοῦ χωριοῦ του. Διαπιστώνει ὅτι σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα πολλὰ ἔχουν βελτιωθεῖ στὴν ἐνορία. Καὶ ὅμως αὐτὸς δὲν προσέχει τὰ πολλὰ καλὰ ποὺ κάνει καὶ μένει σὲ κάποιο δευτερεῦον, ποὺ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς προσωπικές του ἀπόψεις, οἱ ὁποῖες εἶναι ἐσφαλμένες. Ἔχοντας ὡς συνταξιοῦχος δάσκαλος μερικὲς γνώσεις, νομίζει ὅτι αὐτὸς εἶναι αὐθεντικός. Ἐπίμονος καθὼς εἶναι εὔκολα κρίνει καὶ συκοφαντεῖ. Ὡστόσο δὲν ἔχει τὸ θάρρος νὰ μιλήσει εὐθέως μὲ τὸν ἱερέα καὶ νὰ τοῦ ὑποδείξει τὸ ὀρθό, κατὰ τὴ γνώμη του. Ἀντίθετα, τὸν ἀποφεύγει καὶ συνομιλεῖ μὲ τοὺς ἐπιτρόπους. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ τοῦ ἀδελφοῦ εἶναι ἐνοχλητική, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν ἀλλάξει. Δὲν πρέπει νὰ ἀνησυχοῦμε γιὰ τοὺς ἐπικριτές μας. Δείχνουμε ἀδιαφορία καὶ δὲν τοὺς παρακολουθοῦμε. Μὲ τὴ στάση μας αὐτὴ ἐμφανιζόμαστε ὅτι δὲν εἴμαστε ἐνοχλημένοι οὔτε καὶ ξέρουμε τὶ λένε γιὰ διάφορες πρωτοβουλίες μας. Ἀλίμονο ἄν προσπαθήσουμε νὰ τοὺς μεταπείσουμε.

Πηγή : "Ορθόδοξος  Τύπος"  http://www.orthodoxostypos.gr/

Η αγία Θεοδώρα Βάστας και η θαυμαστή εκκλησία της με τα 17 δέντρα στη στέγη



Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και είναι από τα πιο δημοφιλή και αξιόλογα αξιοθέατα της Αρκαδίας. Η εκκλησία κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της οσιομάρτυρος Θεοδώρας. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης σε μια κατάφυτη ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές. Η οδική πρόσβαση γίνεται από το Ίσαρι μετά από μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή. Η μνήμη της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας από αμνημονεύτων ετών και μέχρι του έτους 1952 εορταζόταν κάθε Λαμπροτρίτη για λόγους που δεν διέσωσε η παράδοση ως τοπική Αγία και πανηγύριζε ο φερώνυμος ιερός ναΐσκος της. Έκτοτε καθιερώθηκε να εορτάζεται την ίδια μέρα, που η εκκλησία μας τιμά και την μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της εξ Αλεξάνδρειας.
Εορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου.

ΣΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


Ο ουράνιος διάκος

Ο ΠΑΤΗΡ Αθανάσιος Χαμακιώτης (1967), ο σεμνός λευίτης της «Νεραντζιώτισσας» Αμαρουσίου, λειτουργούσε κάποια μέρα στο παρεκκλήσι της Παναγίας. Μία γυναίκα από το εκκλησίασμα, η Ε.Μ., που στεκόταν μπροστά στο ιερό βλέπει έναν ξανθό διάκονο με λευκή στολή να υπηρετεί τον π. Αθανάσιο μπροστά στην αγία τράπεζα. Μάλιστα στεκόταν πάντα στα δεξιά του στη διάρκεια της θείας λειτουργίας δεν βγήκε καθόλου από το άγιο βήμα.
Σκέφτηκε η γυναίκα πως θα ήταν νεοχειροτονημένος, και του μάθαινε ο ιερέας τη λειτουργική τάξη. Η λειτουργία τελείωσε και ο κόσμος έφυγε. Εκείνη όμως παρέμεινε για να ικανοποιήσει την περιέργειά της, νά δει ποίος ήταν ο διάκονος. Ο π. Αθανάσιος κατέλυσε κι έφυγε, αλλά ο διάκονος δεν έβγαινε από το ιερό. Τότε η γυναίκα άνοιξε το παραπέτασμα. Μα δεν είδε κανέναν. Ο διάκονος είχε εξαφανιστεί και άλλη έξοδος δεν υπήρχε!
Όταν αργότερα διηγήθηκε στον π. Αθανάσιο το περιστατικό, εκείνος με απλότητα της είπε:
Αυτά, παιδί μου, συμβαίνουν, αλλά μη λες πουθενά τίποτα".

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ--ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ


St. John Chrysostom

Chrysostom on Jesus' message to the Paralytic - "Sin no More"

HOMILY 38 - A fearful thing is sin, fearful, and the ruin of the soul, and the mischief oftentimes through its excess has overflowed and attacked men's bodies also. For since for the most part when the soul is diseased we feel no pain, but if the body receive though but a little hurt, we use every exertion to free it from its infirmity, because we are sensible of the infirmity, therefore God oftentimes punisheth the body for the transgressions of the soul, so that by means of the scourging of the inferior part, the better part also may receive some healing.

Annunciation Greek Orthodox Church of Pensacola, Florida USA

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ-ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ

Πάσα πνοή...

Ο Γέροντας Φιλόθεος

Για το θάνατο

Ο Γέροντας Φιλόθεος έλεγε ότι ο άνθρωπος στην παρούσα ζωή περνάει από πολλές δυσκολίες, τις όποιες πρέπει να αντιμετωπίζει με πίστη στο Θεό. Ειδικό­τερα τόνιζε: «Ή παρούσα πρόσκαιρη ζωή μοιάζει με θά­λασσα και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλοιάρια. Και όπως τα πλοία πού ταξιδεύουν στη θάλασσα δεν συναντούν μό­νο γαλήνη αλλά πολλές φορές συναντούν ισχυρούς ανέ­μους και μεγάλες τρικυμίες και κινδυνεύουν, έτσι και ε­μείς, οι όποιοι ταξιδεύουμε στη θάλασσα της πρόσκαιρης ζωής, συναντούμε πολλές φορές ισχυρούς ανέμους, και μεγάλες τρικυμίες, σκάνδαλα, πειρασμούς, ασθένειες, θλί­ψεις, στενοχώριες, διωγμούς και διάφορους κινδύνους. Δεν πρέπει όμως να δειλιάζουμε. Να έχουμε θάρρος, αν­δρεία, πίστη. Και αν ως άνθρωποι ολιγόψυχοι και ολιγόπιστοι δειλιάσουμε στους κινδύνους, να φωνάξουμε στο Χριστό όπως ό Πέτρος και εκείνος θα απλώσει το χέρι του και θα μας βοηθήσει».

St John Damascene

We believe, then, in One God, one beginning, having no beginning, uncreate, unbegotten, imperishable and immortal, everlasting, infinite, uncircumscribed, boundless, of infinite power, simple, uncompound, incorporeal, without flux, passionless, unchangeable, unalterable, unseen,

Πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;

Κοίτα φίλε μου πως  προσκυνούν οι προδότες "Ορθόδοξοι" τον αντίχριστο πάπα!...

The Russian Church Abroad

Those who attack the Church of Christ by teaching that Christ's Church is divided into so-called "branches" which differ in doctrine and way of life, or that the Church does not exist visibly, but will be formed in the future when all "branches" or sects or denominations, and even religions will be united into one body; and who do not distinguish the priesthood and mysteries of the Church from those of the heretics, but say that the baptism and eucharist of heretics is effectual for salvation; therefore, to those who knowingly have communion with these aforementioned heretics or who advocate, disseminate, or defend their new heresy of Ecumenism under the pretext of brotherly love or the supposed unification of separated Christians, Anathema!

The heresy of Ecumenism, the most dangerous heresy of all time


Ο παπα-Τύχων

Όταν τον ρωτούσε κανείς «μόνος σου μένεις εδώ στην ερημιά», απαντούσε ο Γέροντας:
- Όχι, εγώ μένω μαζί με τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους, με τους Αγίους Πάντες, με την Παναγία και με τον Χριστό.
Πράγματι την ένιωθε την παρουσία των Αγίων και την βοήθεια του φύλακα Αγγέλου του. Μια μέρα πού τον είχα επισκεφθη, ενώ ανέβαινε τα σκαλάκια,


Η συνέχεια, κλικ πιο κάτω στο : Read more